Benim Olmayanım✅(Askıda)

3.BÖLÜM

Dün bölüm atacaktım yazdım ve 2 bölüm paylaşacaktım fakat kaydettiğim bölümler sıfırlandı.Nasıl oldu ben de anlamadım fakat telafi etmek amaçlı bir kaç karakterimizi paylaşmayı düşünüyorum.Daha iyi hayal edip okuyabilirsiniz diye düşündüm.

İYİ OKUMALAR!!

Dersin bitmesine 14 dakika gibi bir süre kaldığında daha fazla dayanamamıştım bir sonra ki ders beden olduğu için salona inme kararı aldım.

Sınıftan çıkıp salona ilerledim.

Salona girdiğimde Umutgilin sınını vardı.Ben onu unutmuştum.Uzaktan bir o kadar da yakından gelen sesle Umut'u izlediğimi fark edip kafamı 2 kere sallayıp sesin geldiği yere baktım.

"Hayırdır,bir sıkıntı mı var Defne?"

"Hayır hocam ders boş olduğu için erken gelmek istedim."

"Aferin iyi yapmışsın,bana kantinden su alıp gelebilir misin?"

"Tabi ki hocam."deyip kantine ilerledim.

2 şişe su alıp geri döndüm.

"Buyurun hocam."deyip elimde ki şişeleri hocaya verdim.

"Teşekkür ederim Defnecim zahmet oldu sana da."

"Ne zahmeti hocam,rica ederim."deyip soyunma odasına girdim.Üstüme siyah bir tayt ve beyaz bol ve ızun bir tişört giydim.Bileğimde ki siyah toka yardımıyla saçlarımı dağınık ama sıkı bir topuz yaptım.

Dolabıma formalarımı koyup kitledim ve anahtarı da çantama atttım.

Kapının kulpunu aşağı çektiğim de açılmadı.Bir daha denedim.Yine olmadı.Ne yani kilitli mi kalmıştım burada.Hayır hayır olamaz,ben burada kalamazdım.

Bir kez daha denedim ama açılmamıştı.Omzumu da devreye soktum ve itekledim.Omzum çok acımıştı ama farkında değildim.

İçerisinin havasız olmasıyla daha da daraldım.

"İmdattt,kimse yok mu kilitli kaldım burada?!"diye bağırıp bir yandan kapıyı açmaya çalışıyordum.

Kapıya vurup bir yerden de yardım isterken daha fazla ayaklarım beni taşımadı ve olduğum yere çöktüm.Nasıl olsa şimdi zil çalacaktı.Gelirdi birileri,sakin ol Defne.Kendimi dizginlemeye çalışırken bir yerden de kapıya vuruyordum.

Kararan gözlerim işimi daha da zorlaştırıyordu.Hayır bayılamazdım.Saçmalık o kadar güçsüz değildim.Lanet olsun.

Nefes almam daha da zorlaşırken hatırladığım son şey olduğum yere bayılmaktı.

Yazardan;

Soyunma odasından gelen sesle Erkek soyunma odasından çıkan Barlas elinde ki çantasını kenara atıp sesin geldiği yere ilerledi.
Emin olmak için biraz daha kapıya yaklaştı fakat ses gelmiyordu.
Acaba hayal mi görüyordu?
Bu yaptığı ne kadar uygunsuz olsa da kilitten içeriye baktığında yer de ki bedeni görmesi bir oldu.Kim olduğunu çıkaramasa da bu bir kızdı ve tahminince baygındı.

Kapıyı açmaya çalıştı fakat tutukluluk yapmıştı.Omzuyla vurup açmaya çalıştı.Olmamıştı.Bir kez daha vurdu.Bu sefer açılmıştı.

Bu bu Defneydi.Yanına gidip nefesine baktı.Yaşıyordu."E ölcek hali yok ya olum"diye geçirdi içinden.

Yüzünü avuçlayıp gözlerine baktı.Bayılmıştı.
Hemen kucağına alıp odadan çıktı.

Sahaya doğru ilerlerken herkesin bakışları genç çocuğa sonra da kucağında ki kıza kaydı.

Yanına koşan beden hocasını fark ettiğin de çocuk konuştu.

"Hocam soyunma odasın da kilitli kalmış ve bayılmış galiba."

"Hemen revire götür."

"Peki hocam."deyip ilerlerken önünde duran Umut'la durdu.

"Çekilsene lan."dedi genç çocuk.

"Ver kızı bana!"dedi tüm siniriyle Umut.

"Vermiyorum uza."deyip adım atmaya çalıştı Barlas ama Çağlar hocanın "Götürün lan biriniz fark eder mi?" dediğinde Barlas olduğu yere sinip kucağında ki kızı Umut'un kollarına verdi.

Umut kucağında ki bir süredir dikkatini çeken kıza baktı.Saçlarını topuz yapmış ve tüm yüzünü ortalığa sermişti.İlk defa bu kadar yakından izleme fırsatını yakalıyordu.
Gözleri kapalı olsa da kahverengi gözleri farklıydı.Çok güzel bakıyordu.

Kirpikleri gür ve saçının rengindeydi.Burnu şekilli ve küçücüktü.
Dudakları dolgun ve pembemsi renkteydi.Kısacası çok güzeldi.

Kokusunu derince içine çekti.Şeftali kokuyordu.Şeftaliyi severdi hem de fazlasıyla ve bu güzel kıza çok yakışmıştı.

Yüzünde kocaman gülümsemesiyle geldiği revirin kapısını tek elle açtı.

🙈🙈

Kontrol etmeden atıyorum.Bu bölümü 3 kez yazmak zorunda kaldığım için sinirlendim ama düzeltirim.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

Sizleri çok seviyorum ^^