Benim Olmayanım✅(Askıda)

4.BÖLÜM

Hellöö🙌🙌🙌

Oy ve yorum sayısı düşüyor,bu beni üzer😢

İYİ OKUMALAR!!!

《》《》《》

Gözlerimi yavaşça araladığımda bulanık beyaz ışığa maruz kaldım.Allah'ım noluyor öldüm mü lan yoksa.Hayır ölemem bu çok saçma daha çok gencim.

Ne ölmesi kardeşim bayılmışım amk.

Gözlerimi bir kaç kırpıştırıp görüntünün netleşmesini sağladım.Bakışlarımı etrafımda gezdirdiğimde gözime ilk Umut ilişti.Karşısında ki duvara bakoyordu.Ay bunun burada ne işi var?

"Vallaha uyandı ay uyandı!"diye bağıran Bilge'ye "Manyak karı."bakışı atıyordum.

"Ne oldu bana."dedim odada bekleyenlere ama bakışlarımı Barlas da tuttum.Bunun burada ne işi vardı ki.Gerçekten bana ne olmuştu?
Ne ara buraya geldim?
En son,en son soyunma odasında kilitli kalmıştım.

"Bayılmışsın,soyunma odasından ses gelince kırdım kapıyı baktım sen,dedim Defne'nin kapalı alan da yalnız kalma fobisi var.Aldım kucağıma."dedi Barlas.

Bu mu almıştı beni kucağına hayır ya eline de koz verdik şimdi.

"Ha?"dedim konuştuğu şeylerden anladığım tek şey kucak meselesiydi.

"Yok bir şey nasılsın sen karnın aç mı canın bir şey istiyor mu?"diye taramalı tüfeğe bağlayan Bilge'ye iyiyim demek için ağzımı açmıştım ama geri kapattım çünkü Bilge hala devam ediyordu.

"Dur konuşma."deyip yastığımı düzeltip başımı yastığa yaslamamı yardım edip devam etti.

"Rahatsın dimi,ay canım arkadaşım benim.Dur hemşireyi çağrıyım."deyip odadan çıktı.Sonundaa.

"Nasılsın?"dedi Umut.Kalbim depar atıyordu sırf sesini duyduğum için.Allah'ım şu çocuk ben de ki etkisini anlasa keşke.

"Ben mi?"dedim demez olaydım.Salak mısın kızım sen bu odada başka bayılmış biri olmadığına göre bana diyor.Soruya bak.

Burnundan gülüp "Evet sen."dedi.Allah'ım ya güldürdüm.Burnundan güldü hem de.Eriyorum lan.

"İyiyim,sen nasılsın?"dedim sesimin titremesine engel olmaya çalışarak.

"Ben de iyiyim hatta mükemmelim."dedi gülerek.

Aynı gülümsemeyle karşılık verip bakışlarımı konuşan Barlas'a çevirdim.

"İstediğin bir şey var mı Defne?"dedi gülümseyerek.

"Yok teşekkür ederim,senin burada ne işin var?"dedim gülümseyerek yoksa onu kovduğumu düşünebilirdi.

"Seni ben buldum nasıl olduğunu merak ettim ve uyanana kadar burada bekledim."dedi bilmiş bir tavırla bu dediği daha çok "Bana bir can borçlusun." Anlamına geliyordu.

"Uyandığıma göre gidebilirsin.Teşekkür ederim beni bulduğun için sen de olmasan ölürdüm galiba."dedim ikinci cümlemi hem bastırarak hem de alayla söylemiştim.

Umut bu dediğime kıkırdamıştı.Bakışlarımı ona çevirdiğimde gülmemek için kendini zor tutuyordu.

"Bir şey değil."dedi piç smile yaparak.

"Görüşürüz." Dedi kapıdan çıkarken.

"Görüşürüz."deyip kapının kapanmasını bekledim.Kapandığında bakışlarımı Umut'a çevirdim.

"Saat kaç?"dedim başımı ovalarken.Cebinden telofununu çıkarıp saate baktı.

"11:15 olmuş saat,başın mı ağrıyor?"deyip yanıma ilerledi.

"Biraz ağrıyor da nasıl 5.derse geçmişiz neden buradasın ki gitsene sınıfına bak benim yüzümden yok yazılıyorsun gerçekten vicda-"

"Sorun yok."dedi gülerek.Çok konuşup kendimi rezil ettim.Ahh inanamıyorum.Kendime sövmeyi başka zamana atıp bana bakan Umut'a gülümseyip "Peki." Dedim.

"Bak bir daha soruyorum.İyi misin bir şeye ihtiyacın var mı?"dedi yanıma oturup.Ne yani benim yanıma.Evet evet yanımda oturuyor şuan 1 metreden daha yakın belki de.Bu kalbimin hızlanmasına neden olmuştu.

"Yok iyiyim ben,bir şeye ihtiyacım da yok."dedim kekelememeye çalışarak.Başarmıştım.

"Kahvaltı yaptın mı?"dedi ilgiyle.

"Hayır,yapmadım."dememle kocaman of'ladı.

"Sonra neden bayıldım,noldu bana? Öğlen oldu hala kahvaltı yapmamışsın."dedi ufak bir sinirle.

"Ama aç değilim."dedim.

"Nasıl aç olamazsın ya belli zaten çok hafifsin."dedi.Bu benim hafif olduğumu nereden biliyordu.

"Sen,sen benim hafif olduğumu nereden biliyorsun."dedim sesimin mutlu çıkmasına engel olarak.

"Ben taşıdım seni.50 kilo falansındır herhalde."dedi alayla.Umrumda mı hayır dikkat ettiğim tek şey beni taşıması.Nasıl ya böyle baya baya kucağında.Allah'ım dualarım kabul oldu yarabbim.

"Sen mi taşıdın?"dedim şokla.

"Evet,baygındın hatırlamazsın."dedi.Beni kucağında taşımıştı ve ben baygındım.Mükemmel.Harikaaaa.Şansımı skieyim.

İçeri giren hemşireyle bakışlarımı Umut'tan alıp hemşireyi inceledim.Sarışın ve tombiş bir şeydi.Çok tatlıydı.Tişörtümün aşağı çekilmesiyle gözlerim oraya kaydı.

Umut açılan karnımı kapatıyordu.NEEE.ALLAH'IM SANA GELİYORUM.AY DOKUNDU BANAĞĞĞĞ.

"Açılmış da şey ettiydim."dedi Umut.Bu dediğine gülümseyip hemşireye döndüm.

"Defneydi değil mi.?"deyip yanıma ilerledi.Umut hala ayaklarımın dibinde oturuyordu.

"Evet."dedim.Adım Defneydi sonuçta.

"Astımın var mı?"

"Evet."

"Kahvaltı yaptın mı?"

"Hayır,zamanım olmadı.

"Az önce bit kız vardı.Söyleyelim de sana bir şeyler alsın,aç gezme."

"Bilge mi?"

"Galiba."

"Ben hallederim.İstediğin ek bir şey var mı güzelim."dedi Umut.NEE GÜZELİM Mİ GÜZELİN MİYİM GERÇEKTENNNN.ÇILDIRICAM BANA MI DEDİN ONU AHH ALLAH'IM ÖLÜYORUM.

"Çikolata ve kahve alabilir misin?"dedim.Neden güzelim demişti ki bana? Acaba Mert'ten mi kıskanmıştı.Az önce de karnımı falan kapattı.Sağlıklı düşünemiyorum.

"Tamam güzelim."deyip odadan çıktı.

"Regl misin?"dedi.

"Hayır,ama günüm yaklaştı."

"Hmm.Aç gezme sizinle uğraşamam ben her gün ger gün."dedi.

"Tamam."

"Serumun bitsin çıkarsın."deyip masasına ilerledi.

Benim aklımsa Umut'un bana güzelim demesindeydi.

😏😏

Bir daha ki bölüm de karakterler olacak.Eğer beğenmezseniz kendi kafanızdakiyle gidebilirsiniz.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

Sizleri seviyorum💦💦