REDIOLA

E vrave ti

Sic e kishte kapur per krahu e futi tek dhoma e tij, qe me pare kisjte qene dhoma e tyre dhe Rediola u habit kur pa perreth qe asgje s kishte ndryshuar madje edhe gjerat e saj te makeup dhe parfumet e saj ishin akoma aty dhe ishte e sigurte qe edhe rrobat e saj do te ishin aty.

Alvisi: Ti moj, a e din se sa te kam kerkuar per gjithe keto vite. Me c te drejte me mban larg tim biri njehere? He? - tha duke iu afruar akoma me shume dhe Rediola ishte e frikesuar ne ato momente kurre se kishte pare Alvisin ne ate menyre.

Thone qe dashuria e prinderve per femijet eshte me e forta ne bote dhe ishte shume e vertete.
Shume prinder se meritojne te quhen te tille por per Alvisin, ishte e sigurte qe do te ishte nje baba i mrekullueshem. Thone qe ata qe rriten pa dashurine e prinderve behen prinder shume me te mire vete dhe kjo ishte nje gje super e vertete.

Rediola: Alvis..- tha duke e pare ne sy por s mundi ta shihte dot me gjate pasi syte e tij ne ato momente ishin sikur zjarri.

Alvisi: 4 vite. 4 vite te mallkuara jam perpjekur dite e nate t ju gjej. I paske hyre edhe mafias ashtu?

Rediola: po, madje edhe jam martuar perseri- i tha duke e pare ne sy, e genjeu sigurisht sepse kurre s kishte pare mashkull tjeter me sy.

Alvisi: heh- beri nje buzeqeshje ironike. - mua don te me genjesh ti?

Rediola: jo, s po te genjej. Ate qe ti dikur e ke pasur grua tashme flen me dike tjeter, eshte gruaja e tij, ka hyre ne krevatin e tij. Ti do ta doje perseri nje grua si kjo?

Alvisi: hahahahah- filloi te qeshte. - Nuk jam Revisi une qe te me genjesh se pari, dhe se dyti kush tha qe te dha akoma ? Dhe kush te tha qe dua une qe te jesh gruaja ime ë? Divorcin vete ma ke dhene. Ajo qe me intereson tashme e tutje eshte djali im.

Rediola e pa me sy te lenduar si kishte pritur kurre ato fjale nga ai.

Alvisi: A e di se per cfare interesohem tani e tutje? Vec per djalin tim te cilin se kisha pare kurre, se kisha perqafuar kurre, s ia kisha ndjere aromen, s ia kisha degjuar zerin kurre. Se kisha degjuar te me thoshte"baba". Per ate djale te cilit nuk i dija as emrin deri me sot. Dhe ti je pergjegjese per te gjitha keto. Dhe kete gje s ta fal sa te kem jete.
E vertete edhe une te kam lenduar, fizikisht dhe shpirterisht por ama ti me ke djegur per se gjalli.
E vertete ma kishe gjetur piken e dobet mire.
Pse u largove? Mendoje se do te ta merrja djalin apo jo? - dhe ajo uli koken sepse ne te vertete ate kishte menduar dhe Alvisi levizi koken ne mosbesim.

Alvisi: Ja pra,kaq me njihje ti mua.
Me te vertete mendoje se une do ta beja dicka te tille? Aq i pashpirt jam une? - tha dhe syte e tij ishin ndryshe si me pare ku kishte mllef dhe acarim tashme ata sy ishin te mbushur me lot dhe brenda tyre kishte zhgenjim dhe lendim.

Rediola: Alviss..- tha duke qare.

Alvisi: Alvis cfare??!! Alvis cfaree?- tha duke bertitur.

Rediola: Mos bertit te lutem, eshte djali nje kat me poshte.

Alvisi: uff uff- tha duke kaluar doren neper floke.

Rediola: Asgje s ke ndryshuar ne dhome. Pse?- tha duke u ulur prane tij ne krevat.

Alvisi: sepse s doja te te hiqja ty nga ketu. Cdo dite te kam pritur te ktheheshe por ti me vrave keq. Aq keq saqe se dija qe do mund te mbijetoja dot. Me fjale njeriu vritet me keq se me arme. S me dhembi plumbi qe me dhe atehere kur u pame per here te fundit, me dhembi ajo qe me dergove nje muaj me vone.

Rediola: Me vjen keq. Mu duk gjeja me e drejte asokohe. Por Revisi eshte rritur me fotot e tua dhe me ty. Gjithnje i kam folur per ty. Tashme s mund te duroja dot me te me thoshte cdo dite qe te donte ty dhe erdha. Me ke munguar Alvis- tha duke e perqafuar por qe Alvisi nuk ia ktheu.

Alvisi: Edhe mua por sa keq qe s mund te jemi me bashke- tha duke e larguar nga vetja e tij dhe Redioles iu mbushen syte me lot.

Rediola: s ka asnje shans.

Alvisi: e vetmja gje qe na lidh eshte djali.

Rediola: asgje tjeter?

Alvisi: asgje- tha prere.

Rediola: ku iku dashuria jote?

Alvisi: e vrave ti.

Alvisi: mund te rrini ketu sonte?

Rediola: Do te le Revisin, mua me pret Elvjona.

Alvisi: Ne rregull.- tha dhe dolen per te zbritur poshte.

Rediola: Revis- thirri kur e pa duke u zene me Nikolain.

Revis: ëëëë- thoshte duke i nxjerre gjuhen Nikolait.

Nikolai: ik mor plesht ëëë na pra- tha duke i nxjerrur edhe ai gjuhen.

Rediola: Revis, jo ashtu me xhaxhin.

Revis: por ai me thote mua plesht. - tha duke i ngrysur turinjte dhe duke i mbledhur krahet.

Alvisi: po edhe ti ashtu thuaji,- tha duke u ulur ne gjunje tek Revisi.

Revisi: je babi me i mire ne bote- tha duke e perqafuar dhe Alvisi qeshi dhe e perqafoi edhe ai fort