Eyes like emeralds

Chapter 6

"Bethany?"

Σήκωσα το κεφάλι μου και αντίκρισα τον Dylan να στέκεται ακουμπώντας με τον ώμο του στην πόρτα.

"Τι θες?" του είπα απότομα.Ήμουν ακόμα νευριασμένη.

"Να μιλήσουμε."

"Δεν νομίζω πως έχουμε κάτι να πούμε εμείς οι δύο.Μπορείς να πηγαίνεις."

"Γαμώτο!Bethany!!Γιατί πρέπει κάθε φορά να μαλώνουμε?"

"Ίσως γιατί δεν χονεύουμε ο ένας τον άλλον?!" 

Πήρε μια βαθιά ανάσα και με κοίταξε στα μάτια.

Oh God!!Γιατί πρέπει να έχει τόσο υπέροχα μάτια? Beth!!!!Όχι.Δεν μου αρέσει ο Dylan.Όχι δεν είμαι ερωτευμένη μαζί του.Ή μήπως είμαι?Όχι.Δεν θέλω τον Dylan.Τέλος!!

Ήρθε και έκατσε στην καινή θέση που υπήρχε δίπλα μου.Γύρισα και εγώ λίγο στα πλάγια ώστε να μπορώ να τον κοιτάξω καλύτερα.Για λίγη ώρα επικρατούσε μια αμήχανη σιωπή.Δεν τολμούσε κανείς μας να μιλήσει.Τελικά,αποφάσισε να πάρει το λόγο αυτός.

"Bethany.."

"Ναι.."

"Εεμ..εγώ..."

"Ναι..?!" είπα παροτρίνοντας τον να συνεχίσει.

"Γιατί μου φέρεσαι έτσι?"

"Πως σου φέρομαι?"

"Δεν ξέρω.Με απέχθεια,μίσος.Κάθε φορά που με κοιτάς νιώθω ότι θέλεις να με σκοτώσεις." είπε και χαμογέλασε αχνά.

"Χαχ..εε όχι και να σε σκοτώσω." του είπα αναποδίδοντας με ένα μικρό χαμόγελο κι εγώ.

"Σοβαρά?!Είμαι 100% σίγουρος ότι κάθε φορά που με βλέπεις στο μυαλό σου με έχεις σκοτώσει ήδη καμιά δεκαπενταριά φορές." είπε γελώντας ελάχιστα αυτή τη φορά.

"Χαχα..μπορεί.!" 

"Wow!Επιτέλους μια φορά που μιλάμε σαν άνθρωποι και δεν τσακονώμαστε." είπε.

"Όντως.."

"Βασικά δεν ξέρω καν γιατί τσακονώμαστε τόσο καιρό.."

"Ίσως γιατί μισούμε ο ένας τον άλλον.?!" του είπα.

"Εγώ ποτέ δεν είπα ότι σε μισώ."

"Τότε γιατί μου φέρεσαι έτσι?" ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω αυτό το παιδί.

"Beth..εσύ μου φέρεσαι σαν σκύλα και εγώ σου συμπεριφέρομαι ανάλογα.Δεν ξέρω τι έχω κάνει για να αξίζω την οργή σου." 

"Σοβαρά τώρα?!Dylan είσαι ο μεγαλύτερος κόπανος που υπάρχει!!"

"Εγώ?Κόπανος?Τι σε κάνει και το πιστεύεις αυτό? είπε σουφρώνοντας τα φρύδια του.

"Ugh!Dylan..την πέφτεις σε κάθε κορίτσι που ξέρω.Κάθε βράδυ βγαίνεις και με άλλη.Νομίζεις ότι είσαι ο 'γόης' του σχολείου.Νομίζεις ότι μπορείς να έχεις ότι θέλεις,όποτε το θέλεις.Είσαι ένας κόπανος.Αυτό είσαι.!!" είπα και στο τέλος ύψωσα αρκετά τον τόνο της φωνής μου.

"Bethany..ειλικρινά.Δεν ήρθα εδώ για να τσακωθούμε πάλι.Ήρθα απλά να σου πω να έρθεις έξω να κάτσεις μαζί μας." είπε προσπαθώντας να συγκρατήσει ήρεμο τον τόνο της φωνής του.ήταν φανερό πως είχε εκνευριστεί αρκετά.

¨Να πας μόνος σου."

"Bethany..άσε τα πείσματα και έλα έξω μαζί μας."είπε και φαινόταν από μακριά ότι με το ζόρι κρατιόταν για να μην μου ορμήξει.

"Όχι Dylan.Δεν έρχομαι.Φύγε και άσε με στην ήσυχία μου τώρα." του είπα όσο πιο ήρεμα μπορούσα.

"Ωραία.Αφού δεν έρχεσαι εσύ θα κάτσω εγώ εδώ." μου είπε και έπειτα βολεύτηκε καλύτερα στη θέση του. 

[...]

Είχε περάσει αρκετή ώρα και δεν είχαμε μιλήσει.Ο καθένας κοιτούσε το κινητό του αν και υπήρχε μια μικρή ένταση στην ατμόσφαιρα.

"Beth.."

"Τι θες πάλι.?" είπα στριφογυρίζοντας τα μάτια μου προς τα πάνω ως ένδειξη αγανάκτησης.

"Το σκέφτηκα και.."

"Τι σκέφτηκες.?"του είπα.

"Δεν θέλω να μαλώνουμε."

εγώ απλά σούφρωσα τα φρύδια μου και τον κοιτούσα περίεργη.

"Τι εννοείς.?!" είπα τελικά.

"Πφφ..εννοώ πως όλο αυτό καταντάει κουραστικό.Κάνουμε σαν μικρά μωρά."

"Ωραία.Και τι προτείνεις?!Και μένα με κουράζει να μαλώνω συνέχεια μαζί σου."

Καθόταν για αρκετή ώρα σκεπτικός και εγώ τον κοιτούσα.

"Φίλοι..?!" είπε τελικά και μου έδωσε το χέρι του για χειραψία.

What the fuckkk?!!!????Μόλις μου ζήτησε να γίνουμε φίλοι??Τι πήρε και τον πείραξε?!

"Φίλοι." είπα.Του χαμογέλασα και του έδωσα το χέρι μου και κάναμε την τυπική χειραψία.

Heeyyyyy γλύκεςς!! τι κάνετε??Λοιπόν αυτό είναι το καινούριο κεφάλαιο.Τι έχετε να πείτε για τον Dylan.?!?Αρχίζουμε και βλέπουμε μια άλλη πλευρά του.Τι πιστεύετε ότι θα γίνει στη συνέχεια??

Μέχρι το επόμενο..πολλά φιλάκιααα :* :* :*

Votes&Comments <33333

love ya all <3

-Ioanna