Eyes like emeralds

Chapter 12

Dylan's POV

"Ugh!!  Άλλο ένα λεπτό να αργούσε το ηλίθειο κουδούνι και θα έκανα φόνο" είπα γεμάτος νεύρα στον Ryan.

O Ryan δεν είναι απλά κολλητός  μου. Είναι αδερφός. Είμαστε φίλοι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.

"Έλα ρε φίλε!!  Δεν ήταν και τόσο άσχημα." είπε ο Ryan.

"Ναι μίλησε ο Mr. ειδικός στα μαθηματικά τώρα." να σημειωθεί η ειρωνία.

"Χαχα..έλα ρε! Κόψε το δούλεμα"

"Μα δεν μπορώ ρε φίλε! Πιο εύκολο είναι να πάρω ένα πύραυλο και να πάω στο φεγγάρι παρά να καταλάβω τα μαθηματικά."

" Γίνεσαι τραγικός"

Ο Ryan ήταν πάντα άριστος στα μαθηματικά. Του αρέσουν οι αριθμοί. Εγώ απ' την άλλη προτιμώ τη Φυσική.

Καθόμασταν στα ντουλαπάκια μας με τον Ryan και συζητούσαμε όταν παρατήρησα ότι στο απέναντι ντουλαπάκι βρισκόταν η Bethany με τη φίλη της την...  Margaret νομίζω τη λένε.

Συζητούσαν και γελούσαν, ενώ έπαιρναν τα βιβλία για το επόμενο μάθημα. Τα λακάκια της έκαναν την εμφάνισή τους και για πρώτη φορά την έβλεπα έτσι.  Ένα γλυκό κορίτσι. Όλο αυτό το υφάκι της σκύλας που έχω συνηθίσει να αντικρίζω είχε εξαφανιστεί.

Ξαφνικά γυρνάει και με κοιτάει. Την κοιτουσα και ένα στραβό χαμόγελο διακρίνονταν στο πρόσωπό μου.

Την κοιτάω. Με κοιτάει. Συνεχίζω να την κοιτάω και αυτή σηκώνει το δεξί της φρύδι και με κοιτάει με βλέμμα τύπου " Θες κάτι?!" και σηκώνεται και φεύγει ενώ η φίλη της την ακολουθεί.

"Μαλάκα τι μωρό είναι αυτό!" είπε ο Ryan επαναφέροντας με στην πραγματικότητα.

"Σε ποια αναφέρεσαι?" τον ρώτησα μια και δεν είχα καταλάβει για ποια μου μιλούσε.

"Για την Margaret λέω"

"Την Θατσερ?"

"Τι? Όχι. Ποια είναι αυτή? Εγώ για τη φίλη της Bethany λέω"

"Αα. Ναι τι?!"

"Τι ναι ρε μαλάκα!  Δεν με παρακολουθείς!  Σου λέω ότι είναι ωραίο μωρό"

"Αα ναι! Καλά. Άσε τις μαλακίες τώρα και προχώρα. Έχουμε μάθημα."

"Χημεία! θα είναι και η Bethany εκεί." σκέφτηκα και δεν μπορούσα να κρύψω ένα γελάκι. Γιατί γελάω? Τι με νοιάζει που θα είναι κι η Bethany εκεί? Dylan αγόρι μου δεν πας καλά!

Μπήκαμε στην τάξη και ξεκίνησε το μάθημα. H Bethany καθόταν δύο θρανία μπροστά από μένα στην αριστερή σειρά.

Ο καθηγητής μιλούσε και της είπε να σηκωθεί να λύσει την άσκηση, αλλά αυτή δεν εκανε καμία κίνηση.

"Bethany μ' ακούς?" είπε ο καθηγητής κι αυτή επιστρέφει στην πραγματικότητα. Φαίνεται πως ήταν αφηρημένη.

"Εε? Πως είπατε?"

"Που έχεις το μυαλό σου Bethany? Τέλος πάντων! Σου είπα να σηκωθείς στον πίνακα να λύσεις την άσκηση."

"Αα. Συγγνώμη. Αφαιρέθηκα."είπε και σηκώθηκε στον πίνακα για να λύσει την άσκηση.

Καθώς έλυνε την άσκηση είπα να την τσιγκλίσω λίγο. Μ' αρέσει ν την πειράζω. Νευριάζει και μετά μου πάει κόντρα. Έχει φάση.

Έτσι σφύριξα με τον χαρακτηριστικό ήχο που κάνουν οι άντρες όταν περνά ωραίο θηλυκό από μπροστά τους και φώναξα ένα "κωλάρα".

Όλοι γύρισαν και με κοίταξαν. Μαζί και ο καθηγητής. Αυτή? Αυτή δεν έκανε καμία απολύτως κίνηση. Απλά καθόταν εκεί χωρίς να κάνει τίποτα και κοιτούσε τον πίνακα. Είμαι σίγουρος πως έχει νευριάσει για τα καλά. Αν δεν φάω καμιά κιμωλία στο κεφάλι τυχερός θα είμαι!

Γύρισε απότομα χαρίζοντάς μου ένα δολοφόνικο βλέμμα και μου πέταξε ένα " Γαμήσου Dylan."

"Bethany. Dylan. Έξω. Τώραα!! " ακούγεται η φωνή του καθηγητή.

Αυτή μες στα νεύρα σηκώνεται και βγαίνει έξω από την αίθουσα, ενώ εγώ ακολουθώ. Είμαι σίγουρος πως θέλει να με σκοτώσει. Δεν της αρέσει καθόλου να παίρνει απουσίες και να λείπει από τα μαθήματα.

Κατευθύνθηκε προς το γήπεδο ποδοσφαίρου και έκατσε σε μία από τις κερκίδες και έβγαλε το κινητό της.

Πήγα και έκατσα δίπλα της. Γύρισε και με κοίταξε.

"Ugh! Τι θες Dylan?" είπε αναστενάζοντας.

"Εσένα" της είπα με ένα χαμόγελο. Αποφάσισα να την πειράξω κι άλλο.

"Τι κρίμα που δεν με έχεις" είπε με ειρωνία.

"Που θα πάει?! Κάποια στιγμή θα γίνεις δική μου"

"Δεν το νομίζω"

Μου αρέσει όταν το παίζει δύσκολη.

"Αυτό θα το δούμε"

"Dylan δεν έχω καμία απολύτως όρεξη να συζητήσω μαζί σου τώρα. Μπορείς ν μ' αφήσεις στην ησυχία μου? Ήδη βγήκα έξω χάρη σε εσένα. Δεν θέλω άλλους μπελάδες"

"Μα γιατί? Μια χαρά περνάμε"

"Αντίο Dylan" είπε και σηκώθηκε να φύγει.

"Θα τα πούμε" της είπα και της έκλεισα το μάτι.

Καθόμουν εκεί. Στις κερκίδες και έβλεπα την Bethany να απομακρύνεται. Μ' αρέσει να την πειράζω. Ξέρω ότι εκνευρίζεται αλλά κατά βάθος της αρέσει. Ώρες ώρες μπορεί να γίνει πολύ γλυκιά.

Οοο!! Dylan αγόρι μου! Σταμάτα να σκέφτεσαι την Bethany.

Bethany! Τι ωραίο όνομα. Της πάει τόσο πολύ.

Ugh! Dylan λογικέψου!!