"Ευτυχώς που χτύπησε το κουδούνι.Παραλίγο να κοιμηθώ!" μου είπε η Margie καθώς βγαίναμε από την αίθουσα των αγγλικών.
"Παραλίγο?!Σοβαρά τώρα?Μόνο που δεν ροχάλιζες.." αποκρίθηκα.
"Όοοχι,δεν κοιμόμουν.Απλά ξεκούραζα τα μάτια μου.!" είπε τραβόντας το "ο" από το "όχι".
"χαχα..καλά ότι πεις!"
Μ' αυτά και με 'κείνα είχαμε φτάσει στα ντουλαπάκια μας.Το άνοιξα και τοποθέτησα τα βιβλία μου μέσα και πήρα τα βιβλία για το επόμενο μάθημα.Το ίδιο έκανε και η Margie, ενώ ταυτόχρονα συζητούσαμε για διάφορα θέματα.
"Χαχα..εεμ..Beth?" είπε η Margie,ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσε να σταματήσει να γελάει.
"χαχ..τι έγινε?" της είπα.
"uum..τίποτα σημαντικό.Απλά ο Dylan σε κοιτάει εδώ και ώρα!!" είπε.
¨τιιι??πουυ?" ρώτησα.
"Γύρνα, διακριτικά , πίσω σου".είπε τελικά και μου έκανε νεύμα να γυρίσω.
Εγώ γύρισα αμέσως το κεφάλι μου 180 μοίρες για να δω.Και ναι.Ήταν εκεί.Ο Dylan ήταν εκεί και με κοιτούσε μ' αυτά τα υπέροχα μελί μάτια του και με ένα στραβό χαμογελάκι να εμφανίζεται στο πρόσωπό του.Ναι.Καλά καταλάβατε.Ο Dylan είναι ατό που λέμε ο "γόης" του σχολείου.Όλες τον θέλουν και δεν τις αδικώ.Είναι κούκλος.Καστανά προς μαύρα μαλλία,μελί,εκφραστικά μάτια,χαμογελάρα,γωνίες,σωματάρα.Είναι χωρίς αμφιβολία το ιδανικό αγόρι για κάθε κορίτσι.Για κάθε κορίτσι αν εξαιρεσεις εμένα. Το ξέρω ότι θα με περνάτε για χαζή αφού πριν λίγο είπα πως είναι κουκλος.Αυτή είναι η αλήθεια.Είναι κούκλος και όλα τα σχετικά,αλλά δεν ξέρω.Κάτι με χαλάει πάνω του.Ίσως το υφάκι του.Νομίζει πως είναι κάποιος (και καλά) και ότι όλες τον θέλουν.Δεν τα μπορώ καθόλου αυτά.!!Τώρα τελευταία κάτι έχει πάθει και μου κολλάει συνέχεια.
Τον κοιτάω.Με κοιτάει.Τον ξανακοιτάω αλλά αυτή τη φορά με σηκωμένο το φρύδι και με βλέμμα του στυλ "θες κατι?".Με ξανακοιτάει και σκάει ένα στραβό χαμόγελο.Σηκώνομαι και φεύγω,ενώ η Margie με ακολουθεί και ταυτοχρόνως προσπαθεί να συγκρατήσει το γέλιο της.
Κατευθυνόμαστε προς την αίθουσα των μαθηματικών.Εκεί βρίσκουμε και την υπόλοιπη παρέα και ξεκινάμε τα δικά μας μέχρι να μπει ο καθηγητής.
[...]
Πφφ..βαριέμαι αφάνταστα.Η ώρα των μαθηματικών δεν περνάει με τίποτα.Από τις σκέψεις μου με βγάζει ο καθηγητής,ο οποίος μου απευθύνει το λόγο.
"Εεε?!Πως είπατε??"
"Ugh!Που έχεις το μυαλό σου Bethany? Τέλος πάντων.Σου είπα να σηκωθείς στον πίνακα να λύσεις την άσκηση."
"Αα..συγγνώμη.Αφαιρέθηκα." και σηκώθηκα στον πίνακα.
Την ώρα που έλυνα την άσκηση άκουσα ένα σφύριγμα και κάποιον να φωνάζει "κωλάρα".Δεν χρειάστηκε καν να μάθω ποιος το είπε αυτό.Το ήξερα ήδη.Ο Dylan.Ποιος άλλος?! Ugh!!!Συγκρατήσου Beth.!! Γύρισα απότομα και τον κοίταξα με δολοφονικό βλέμμα.
"Αι στο διάολο Dylan".το μόνο που μπόρεσα να πω.
"Bethany.Dylan.Έξω ΤΩΡΑ!!"
Ugh.!!Πολύ ωραία..βγήκα και έξω επειδή ο Dylan είναι καθυστερημένος.
Sooo..αυτό είναι το chapter 2!!Ελπίζω να σας αρέσει..
Νομίζω πως όλοι γνωρίζετε την Bethany Mota.Αυτή είναι η πρωταγωνίστρια(φωτο).!! :)
-Ιωάννα
YOU ARE READING
Eyes like emeralds
Fanfiction"Είμαι ερωτευμένος μαζί σου." της είπε. "Harry..εγώ.." "Shh..μην μιλάς.." Bethany Mota. Μια νέα κοπέλα από την California. Η μουσική? Το ΠΑΘΟΣ της. Όμορφη, ταλαντούχα, έξυπνη είναι μερικές λέξεις που θα μπορούσαν να την περιγράψουν. Harry Styles. Έ...
