afgelopen zomer

hoofdstuk 4

POV ROAN

Nieuwsgierig kijk ik uit het raam als mijn moeder het terrein oprijdt van Thomas en Margaret, het is veel groter dan ik had verwacht.

Ik stap uit de auto en ruik meteen de intense geur van de koeien. Ik trek een vies gezicht naar mijn moeder, die mij gelijk boos aankijkt. Zachtjes grinnik ik en rek ik mezelf uitgebreid uit want het was een erg lange zit in de auto.

"Hey! Fijne reis gehad?" glimlacht Margaret die uit het huis komt gelopen. "Oh Ro je bent nog knapper geworden dan dat je al was," zegt ze met een glimlach en ze knuffelt me meteen. Ietwat ongemakkelijk knuffel ik mijn tante terug, en glimlach ik klein terug zodra ze me loslaat.

"Ja het verliep eigenlijk wel heel rustig," zegt mijn moeder tegen haar zus, en ze opent de kofferbak om de koffers te pakken.

"Oh fijn, Sofie laat jullie het huisje wel zien waar jullie de komende weken zullen verblijven en dan zal ik voor drinken en eten zorgen want jullie zien er hongerig uit," ratelt Margaret vrolijk door. "Sofie!" roept ze dan over het terrein, en ik schrik van het harde geluid wat ze produceert.

Terwijl mijn moeder haar zus bedankt en in een gesprek raakt, til ik mijn koffers uit de auto en met moeite sleep ik ze mee over de kiezelsteentjes, terwijl mijn handtas ook nog over mijn schouders hangt.

"Hoi," zegt Sofie vrolijk als ze aan komt lopen, Lucas loopt achter haar aan, samen met een jongen die ik niet ken. "Het huisje is achter ons huis, ik zal het jullie laten zien," glimlacht ze en ze loopt samen met mijn moeder voor ons uit.

"Moeten we hier echt onze hele zomervakantie doorbrengen?" vraagt Gwen aan mij als we achter Sofie aanlopen en ik schud mijn hoofd.

"Jij blijft hier Gwen, mama heeft het nooit vertelt maar eigenlijk ben jij de dochter van Margaret en Thomas. En is Sofie je zus en Lucas je broer. Mama en ik blijven maar voor een weekje," zeg ik zo serieus mogelijk om mijn kleine zusje voor de gek te houden.

"Je bent dus geadopteerd, kijk maar je hebt het zelfde blonde haar als Margaret of moet ik je moeder zeggen?" zeg ik en ik zie Gwen haar gezicht betrekken.

"Mama!" roept Gwen meteen en ik moet moeite doen om niet in de lach te schieten als Gwen naar mijn moeder rent, terwijl ik nog steeds onhandig mijn koffers over de kiezelsteentjes probeer mee te slepen.

"Je kan je koffers beter optillen, dat gaat wat makkelijker," zegt de nog onbekende jongen die samen met Lucas op een bankje is gaan zitten. Ik rol met mijn ogen en zucht diep.

"En niemand vroeg om jouw hulp," zeg ik en ik blijf even stil staan om hem te bekijken, snel hang ik mijn handtas weer aan mijn schouder.
"Ik ben niet helemaal incapabel hoor, ik weet echt wel wat ik doe," voeg ik eraan toe en ik schuif mijn zonnebril in mijn haren terwijl ik mijn koffer weer achter me aan trek.

"Is goed hoor, succes er mee," zegt de jongen ongeïnteresseerd en hij steekt een sigaret op, terwijl hij mij wel blijft bekijken.

Geïrriteerd zucht ik en besluit ik mijn koffers toch maar op te tillen, wat inderdaad een stuk makkelijk gaat dan rollen door die kiezelsteentjes, maar dat hoeft die jongen natuurlijk niet te weten.

-

"En dit is dan jouw kamer," zegt Sofie als ze voor mij uit de laatste kamer inloopt. "Mijn persoonlijke favoriet, het heeft uitzicht over de hele tuin," zegt ze terwijl ze naar het raam loopt en naar buiten kijkt.