afgelopen zomer

hoofdstuk 8

POV ROAN

Met tegenzin loop ik naar de eettafel in de tuin, het liefste had ik de hele dag in bed blijven liggen maar na de twintig berichtjes van mijn moeder dat ik nu moest komen ontbijten heb ik maar al mijn moed verzameld om te gaan.

"Daar is de prinses eindelijk hoor," zegt mijn moeder als ze mij opmerkt en ik glimlach schijnheilig naar haar terwijl ik naast Lucas ga zitten. Ik voel hoe de blikken op mij gericht zijn en ik schenk mijn mok vol met thee om mezelf een houding te kunnen geven.

"Was het leuk gisteren? Ik heb jullie er helemaal nog niet over gehoord," vraagt Margaret als ze de warme broodjes in een schaal legt en dan daarna zelf ook plaats neemt.

"Het was rustig," antwoord Lucas verstandig terwijl hij zijn broodje smeert. Even maak ik oogcontact met Sofie terwijl ik mijn handen opwarm aan de warme mok. Ze kijkt me terug aan en klemt haar kaken op elkaar terwijl ze onrustig met haar been wiebelt.

"Oh dat is wel jammer, maar zometeen in het hoogseizoen zal het wel drukker worden toch?" vraagt ze aan Lucas, die met volle mond knikt.

"Kon je het een beetje goed vinden met de vrienden van Lucas?" vraagt Thomas vriendelijk aan mij en ik knik dan.

"Ja hoor, ik heb me wel vermaakt gisteren," zeg ik met een kleine glimlach, waarna ik dan toch ook maar een broodje pak uit de schaal.

"Ze had het vooral heel gezellig met Levin, toch Roan?" zegt Joshua dan plotseling terwijl hij mij aan kijkt en meteen kijk ik hem met een dodenblik terug aan.

"Ik kon het zeker goed vinden met Levin," antwoord ik terug terwijl ik mijn broodje open snij met een gemaakte glimlach op mijn gezicht.

"Ik zal maar uitkijken als ik jou was, want zometeen krijg je nog eens herpes als je elke jongen die je nog maar net kent meteen zoent," zegt Sofie en haar stem klinkt koel en gesloten, ik trek mijn wenkbrauw op en slik een stukje brood langzaam door.

"Roan wat is er gebeurt gisteren?" vraagt mijn moeder die haar broodje weer terug op haar bord heeft gelegd en mij uitgebreid bekijkt.

Ik zucht diep en bijt even op de binnenkant van mijn wangen. Ik leg mijn broodje ook weer terug op mijn bord en kijk mijn moeder terug aan.

"Zo spannend is het ook weer niet hoor," begin ik voorzichtig terwijl ik aan een velletje langs mijn nagel peuter.

"Ik raakte aan de praat met een vriend van Lucas, Levin heet hij. En nadat hij mij dik had ingemaakt met een spelletje vroeg hij of ik even mee ging naar buiten zodat hij kon roken," zeg ik en verstandig laat ik het gedeelte achterwegen waar ik zelf ook heb gerookt. Mijn moeder fronst even, waardoor kleine rimpeltjes te zien zijn.

"En ja van het een kwam het ander en toen zoende hij mij," zeg ik en ik pauzeer even om goed de nadruk op het laatste stuk van de zin te leggen. "Maar als ik had geweten dat Sofie een oogje op Levin heeft, had ik hem natuurlijk nooit terug gezoend," voeg ik er aan toe terwijl ik Sofie haar kant op kijk.

Sofie rolt met haar ogen en neemt daarna een slok van haar drinken.

"Gisteravond zei je nog dat je het totaal niet vervelend vond, en dat was nadat ik jullie had betrapt," zegt ze fel terug en haar wangen kleuren een beetje rood van de woede. Ik sla mijn ogen neer en weet even niet zo snel wat te zeggen, want dit heb ik inderdaad gezegd. Ik bijt op mijn lip en probeer snel iets te verzinnen waarmee ik mezelf kan verdedigen.

"Sofie dit is je eigen fucking probleem, Roan kon niet weten dat jij hem leuk vind en heeft al gezegd dat ze hem niet terug zou zoenen als ze het wel had geweten. Stop alsjeblieft met dat aandacht zoeken van je, want we weten allebei dat je aan het uitlokken bent nu," valt Lucas naar zijn zusje uit en met een klap laat hij zijn mes op zijn bord vallen, waarna hij zijn stoel zo hard naar achter schuift dat die omvalt zodra hij opstaat.

"Ik ga," zegt Lucas daarna en hij loopt zonder verder nog wat te zeggen de tuin uit, met de hond op zijn hielen.

Als ik bloed proef, merk ik dat ik nog steeds op mijn lip bijt en meteen stop ik daar mee, waarna ik met mijn tong langs mijn onderlip ga. Het blijft stil om de tafel, en ik knipper om de opkomende tranen tegen te houden.

"Lucas!" roept Margaret geschrokken en ze kijkt haar zoon na, die niet meer omdraait en het huis in verdwijnt.

"Ik denk dat jullie maar samen eens goed moeten gaan praten meiden," zegt mijn moeder dan om de stilte te verbreken en ze schenkt daarna nog een mok vol koffie. Margaret knikt instemmend en kijkt dan van Sofie naar mij en dan weer terug naar Sofie.

"Alleen op mijn manier wil ik met Roan gaan praten," zegt Sofie alsof ik er niet ben. Ze schuift haar bord wat naar voren als teken dat ze klaar is en ze slaat haar armen over elkaar heen. Fronsend kijk ik haar richting op, en eigenlijk hoef ik niet eens met haar te praten als het zo moet.

"We zadelen de paarden op en gaan een ritje maken, zo heb ik de leiding," zegt Sofie standvast en ik begin eigenlijk spottend te lachen.

"Je bent gek, ik ga echt nooit van mijn leven meer op zo'n beest zitten," zeg ik en ik schuif dan ook mijn stoel naar achteren, waarna ik opsta. "Je bekijkt het maar met je ik heb de leiding. Of we praten het gewoon hier uit of niet," zeg ik en met die woorden pak ik mijn ontbijt spullen en loop ik het huis in.