Curse me #2 (Dutch Dramione Harry Potter)

1. ik kan dit niet

Omg eindelijk boek 2!!! Oke het boek begint nog al heftig dus pas op! Ik vind het zeker een 12+ hoofdstuk. Het is geen 14+ maar wel heftig. Gewoon lezen als je wil. Anders zou ik het niet schrijven. Dus veel lees plezier! :

Hermelien pov

'Draco!' Gil ik. Ik klamp me vast aan de rand van het aanrecht. Nog een steek gaat door me heen. Ik kreun en sla mijn arm beschermend om mijn buik. Hij komt aangerend. 'Hermelien wat is er!?' Zegt hij in paniek en hij houd me vast. 'De baby komt...' piep ik. Het doet pijn.
'Wat!?' Zegt hij in paniek.
'Draco...' kreun ik als ik nog een wee voel. Hij pakt me beet en legt me op de bank. Ik ga rechtop zitten. 'Doe...iets..!' zeg ik hijgend.
Ik ben zo bang. Dit wil ik niet! Wil niet meer! Nee...oh mijn god...nee! Dit is teveel! Dit overleef ik niet! En mijn wondertje staks ook niet. Ik leg mijn hand op mijn buik. Hij is heel wild aan het trappen. Toch kan ik het niet laten om te glimlachen. Mijn wondertje. Ik weet dat de kans groot is dat ik het niet red. Dat hebben de helers ook al gezegd. En toch had ik mijn wondertje niet weg willen laten halen.
Vijf minuten later is Draco terug. Draco komt aangerend. 'Ik heb Molly gebeld. Ze komt er aan.' (Molly is de moeder van Ron) zegt hij en hij pakt mijn hand. Ik knik en adem diep in en uit. Dit is echt verschrikkelijk.
Nog geen vijf minuten later staat Molly met een Andere vrouw hier binnen. 'Ik ben Lisa. Ik kom helpen.' Zegt ze op een vriendelijke toon. Ik kan even niets anders dan knikken. Draco helpt me de trap op. Ik ga op bed liggen. 'Draco, haal koud water en handdoeken.' Zegt Molly terwijl ze me van onder bekijkt. Draco is meteen weg. 'Rustig maar meisje alles komt goed.' Zegt ze.
Ik laat een kleine Schreeuw, de weeën worden alleen maar erger.
'Niet gillen maar puffen.' Zegt Molly op een stenge toon.
'Hoe ver is ze Molly?' Vraagt Lisa.
'Ze is al zeven centimeter. Die baby komt er over een paar uur uit.' Zegt ze.
Ik wil kreunen maar dan zie ik Molly streng kijken en ik begin te puffen. Ze is niet het type vrouw waar je ruzie mee wilt.
Draco is net terug met de spullen. Lisa maakt een kleine handdoek nat en legt hem op mijn voorhoofd.
'Haar vliezen zijn nog steeds niet gebroken.' Zegt Molly geëerd.
'Is dat erg?' Vraag ik.
'Het vertraagt het bevallingsproces. Mag ik ze door prikken?' Vraagt ze. Ik knik en kijk naar Draco die naast me zit. Ik wil hier zo snel mogelijk van af zijn.
Lisa geeft Molly een lange naald. Ik slik. Ik ben bang voor naalden. Ik zie niet precies wat Molly doet maar het doet pijn. En dan dan voel ik wat scheuren. Nu kan ik echt mijn schreeuw niet binnenhouden. Ik knijp in Draco's hand.

*drie uur later*

'Oke je moet persen als je een wee hebt.' zegt Molly.
Ik pers zo hard als ik kan. Ik schreeuw, het voelt in principe niet alsof er iets veranderd. Maar het voelt alsof ik uit elkaar scheur. '1...2...3 doorgaan...4...5...harder...6...7...8...9...je bent er bijna...10 en laat los.' Telt Molly. Ik heb volgens mij Draco's hand gebroken. Dit kan ik echt niet meer, het doet te veel pijn.
'Goed gedaan. Nog een keer.' Zegt Molly. Ik pers nog een keer. Dit keer voel ik dat er iets verschuift in mijn buik. Maar een millimeter of wat. Maar het is ver genoeg om me een vreselijke brandende pijn te bezorgen. Ik schreeuw het uit:
'Het brand!'
'Ik weet het maar je moet doorgaan.' Zegt Molly.
Ik voel een weer een wee. Maar deze keer pers ik niet omdat ik teveel bezig ben me de brandende pijn. Deze wee is de pijnlijkste die ik tot nu toe heb gehad. Ik kreun, 'Draco..!' Ik grijp naar zijn hand. Hij kijkt me bezorgd aan. Hij heeft waarschijnlijk geen idee wat hij moet doen.

*een halfuur later*

'Ik zie het hoofdje al!' Zegt Molly. Ik kan het niet opbrengen om te lachen. Ik ben uitgeput. Ik moet mijn best doen om niet weg te zakken. Ik heb de kracht niet meer. De pijn is te erg. Iedereen moedigt me aan om door te gaan. Maar ik kan het niet. 'Nog een paar keer persen.' Moedigt Lisa me aan. De weeën komen de hele tijd al zo snel achterelkaar dat er haast nog geen seconde tussen zit.
'Nog even en dan ben je moeder.' Zegt Draco en hij legt zijn hand op mijn wang. Ik knik zacht.
Ik voel een wee en pers met alle kracht die nog in mijn lichaam zit.

Ik pers nog een paar keer ik schreeuw het uit van de pijn. Dit herhaald zich nog een paar keer en dan voel ik wat uit me glijden. Ik hoor een zacht gehuil wat al snel overgaat in gekrijs. Molly houd een propje in de lucht. Een vies bloederig krijsend propje. Maar toch is het mooi. Er lopen tranen over mijn wangen: mijn wondertje!
'Het is een jongen!' Roept Molly blij uit. Ze legt het propje op mijn borst. Ik kijk naar Draco. Hij moet ook huilen. 'Ik ben vader!' Hij huilt van geluk. Lisa pakt de baby en zegt dat ze hem even moet wassen. Ik kijk naar mijn buik, de aderen zijn weg. Molly is nog even bezig met me. Ik voel het wel, maar het maakt me niet uit. Dan voel ik nog een steek. 'Oef....Molly wat doe je?'
'Er is iets mis. Wacht even. Ik ga je even controleren.' zegt ze. Ik voel wat beneden naar binnen gaan. Ik kreun dit doet zo veel pijn! Dan voel ik iets knappen. Ik laat een kleine schreeuw. Er loopt overal op de grond een soort water. Dan begin ik inneens weer weeën te krijgen. Ik begin te Puffen. 'Wat gebeurt er!?'
'Ik denk dat er een tweede kind aan zit te komen.' Mompelt Molly terwijl ze nog een keer voelt.
'Wat!?' Roepen in en Draco in koor.
'Je moet weer persen.' Zegt Molly.

*half uur later*

'Ik kan niet meer! AUW!' Schreeuw ik uit.
'Nog één keer!' Zegt Molly, 'je bent er bijna!'
'Uuuurghhh...AUW!' Kreun ik terwijl ik pers.
'Dat is echt niet hard genoeg! Ik heb nog één goede nodig!' Zegt Molly.
'Nee! Ik wil niet meer!' Schreeuw ik uit.
'Kom op!' Zegt Molly.
'Ik kan niet meer!' Huil ik paniekerig.
'Rustig aan. Gewoon blijven ademen.' Zegt Lisa rustig.
Ik begin te puffen.
'Goedzo...nu persen!' Zegt Molly.
Ik pers en ik schreeuw. Dit doet zo verschrikkelijk veel pijn.
'Nog een keer! Dit gaat zo veel te langzaam! Straks gaat het nog mis! Je moet goed persen!'
'Ik doe het al zo hard als ik kan!' Gil ik huilend. Ik pers nog een paar keer. Dan voel ik wat uit me glijden. Ik hoor geen gehuil. 'Het is een meisje...' zegt Molly afwezig. Ze lijkt bezorg. 'Lisa! Kom snel hier! Er is iets mis!'
Lisa legt mijn zoontje weg in zijn wiegje. En ze loopt naar Molly die de baby op een dekentje op tafel ligt.
'Wat is er!? Waarom huilt ze niet!?' Roep ik huilend. Ik voel een pijn scheut door me heen gaan. Ik kreun er valt bloed op de grond. 'MOLLY!' Roept Draco. Ik schreeuw. Molly draait zich geschrokken om. Ze loopt naar me toe. Ze bekijkt me.
'Hermelien!?' Zegt Draco en hij schud aan mijn schouders.
Ik voel dat ik weg zak. 'Hermelien bijblijven! Draco hou haar wakker!'
Draco schud me door elkaar maar het heeft geen zin ik begin al weg te glijden. Ik zie tranen in Draco's ogen. 'Hermelien je blijft bij me! Blijf bij me!' Zegt hij paniekerig. Ik hoor de een van de baby's huilen. Mijn wondertjes! Ik mag niet dood gaan! Ik moet bij ze blijven! Ik vecht tegen de duisternis. Maar de strijd is al beslist. Alles word zwart...