Curse me #2 (Dutch Dramione Harry Potter)

9. een meisje

Hermelien pov

'Wat doe jij hier!?' Roept Rowena uit. 'We hebben je al bijna twee jaar niet meer gezien! Hoe gaat het met je kleintje?' Vult Sicilia haar aan. Oja, ze weten nog helemáál niets van de tweeling af.
'Ik heb zoveel uit te leggen.' Zeg ik en ik veeg een traan weg.
'Hé, meid. Wat is er aan de hand?' Vraagt Rowena bezorgd.
Ik ben even stil.
'Moet je niet op de trein zitten? Je hebt net een heel schooljaar gemist.' Vraagt Sicilia.
'Ik weet het, dat diploma kan ik wel vergeten. Ik moet thuis voor de kinderen zorgen. Ik trek zolang ook bij de Wemels in. Draco is wel naar school. Als ij zijn diploma haalt krijgt het beter werk.'
'Wacht eens effe, zei je nou kinderen!?' Vraagt Sicilia geschokt.
Zacht knik ik, 'h-het was een tweeling...' stamel ik. Weer rollen er tranen over mijn wangen.
'Oh, meisje toch!' Zeg Rowena en ze neemt me in haar armen. 'Kom eerst met ons mee naar mijn huis... dan geef ik je een kop twee.'
Ik knik. Ik heb dit nu echt even nodig. Al bijna twee jaar lang houd ik me groot. Maar eigenlijk voel ik me kapot vanbinnen. Natuurlijk hou ik van mijn kinderen. Maar hoeveel handiger zou het wel niet geweest zijn als ze een paar jaar later geboren zouden zijn? Ik wil nog leven, leren, doen wat ik wil, mezelf ontdekken en groeien in wat ik ben. Maar die kans is van me afgepakt. Gelukkig kan Draco nog doorleren. Maar het de komende tijd zonder hem te moeten doen zal zwaar zijn. Gelukkig ga ik naar Molly die zal me helpen. Ze áltijd als een soort moeder voor me geweest. Zelfs toen het uitging met Ron, was ze er nog voor me. En dat ze me hielp bij de geboorte van mijn kinderen, vind ik het grootste gebaar dat er bestaat. Ik weet dat ze als verpleegkundige werkt en ze wilde het graag voor me doen. Ik hou echt van haar. Ze is altijd als een soort moeder voor me geweest.
Sicilia verschijnselt naar Rowena's huis. Ik ga op de bank zitten en vertel mijn hele verhaal. Ik heb mezelf helemaal leeg gehuild. Rowena en Sicilia heb ben me de hele tijd geknuffeld e getroost. Ik zat er uren tot ik me realiseerde dat ik echt terug moest naar de kinderen. Ik kan ze niet heel de dag alleen bij Molly laten, dat is oneerlijk.
Ik zeg gedag tegen de meiden en verschijnsel naar het huis van de Wemels. Ik vond het fijn om mijn hart even te luchten. Het is zwaar, maar ik heb het er voor over. Ik klop op de deur. Molly doet open. Ik hoor de babies schateren van het lachen. Ik loop naar de woonkamer en zie dat Ron met ze aan het spelen is. Het geeft me een raar gevoel vanbinnen. Maar toch voelt het wel enigzins vertrouwd.

Draco pov

Ik zucht en kijk uit het raam. Het begint al te schemeren. Nog maar twee uur en dan ben ik op school. School. Ha, het klinkt zo raar. Ben ik volwassen moet ik weer naar school. Of nou eigenlijk, moest ik volwassen wórden. Ik pak mijn portefeuille uit mijn zak en haal er een foto uit. Het is een foto van mij Hermelien en de kinderen. God wat mis ik ze. Ik ben dan pas twintig, ik voel me niet te jong om vader te zijn. Of om überhaupt getrouwd te zijn. Eerlijk gezegd ben ik er trots op.
Plots gaat de deur van de coupé open. Ik draai me om en zie een meisje staan. Ze kijkt me verlegen aan. 'Uhm...is hier nog plek?' Vraagt ze zacht. Ik knik en ze gaat tegenover me zitten. Ze is denk ik een jaar of achttien, ze heeft lang blond haar en bruine ogen.
'Ben jij niet Draco Malfidus?' Vraagt ze.
Ik knik.
'Je was toch gestopt met school?' Vraagt ze.
'Nu niet meer.' Zeg ik nors. Ik heb geen zin om met haar te praten.
'Je bent net zo knap als ze zeggen.' Zegt ze inneens. Ze klinkt niet meer verlegen. Maar haar stem is zwoel. Ik kijk haar aan en trek mijn wenkbrauwen op.
'De geruchten gaan op school. Dat je een vriendin had en dat ze gedood is door Voldemort. Maar gelukkig ben ik hier op school om je gezelschap te houden.' Ze komt dichter naar me toe. Ik probeer niet kwaad te worden. Ik hou mijn hand omhoog, 'die zogenaamde "dooie" vriendin van mij, is mijn vrouw.' Zeg ik kalm. Ik zie dat ze wit wegtrekt. Ze beent te coupé uit. Ik moet mijn best doen om niet te lachen. Wat een idioot. Ze was niet eens knap Ik kijk nogmaals naar de foto, ik zucht.

Zo lekker lang!