BELOVED [Completed]

Episode-7

Zawgyi Version

ေမာင္ေက်ာင္းမတက္ေတာ့ကတည္းက အိမ္ျပန္လမ္းဟာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ေျခရာေတြနဲ႕သာ ထင္က်န္ရစ္လို႔...။
အခုဆို ကိုယ့္ရဲ႕အထက္တန္းေက်ာင္းေတာင္ၿပီးေတာ့မည္...။
ဒီႏွစ္ေတြအတြင္းအိမ္ရဲ႕စီးပြားေရးကေတာ့ နည္းနည္းေလးမွကိုတိုးတက္မလာခဲ့...။
အေမ့ရဲ႕က်န္းမာေရးကလည္း ပိုပိုသာဆိုး႐ြားလာခဲ့သည္...။
အခုဆို အိပ္ရာထဲကေနေတာင္ မထနိုင္ေတာ့...။
ေဆး႐ုံတင္မွရမွာျဖစ္လို႔ ေမာင္ဟာအလုပ္ေတြကိုအရင္ကထက္ပင္ပိုလုပ္လာခဲ့ေလသည္...။
နားခ်ိန္ဆိုတာမရွိတဲ့အထိ...။

အလုပ္ေတြနဲ႕ပင္ပန္းေနတဲ့ေမာင့္ကိုမၾကည့္ရက္လို႔ ေမာင္မသိေအာင္ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္တစ္ခ်ိဳ႕ဝင္လုပ္ခဲ့ပါေသးသည္...။
ဒါေပမယ့္ ကံမေကာင္းစြာပင္ေမာင္ကသိသြားခဲ့သည္...။
ေမာင္သိသြားတဲ့ေန႕က ဘဝမွာတစ္ခါမွရန္မျဖစ္ဖူးတဲ့ ကိုယ့္နဲ႕ေမာင္...၊ ထိုေန႕ကအႀကီးအက်ယ္ရန္ျဖစ္ခဲ့ၾက၏...။
'ေမာင္ရွာေပးေနတာမေလာက္လို႔လား...!? မင္းေမာင့္ကိုမယုံလို႔လား...!?' ဆိုသည့္ေမာင့္စကားေတြေၾကာင့္ ကိုယ့္မွာထိုေန႕ကစၿပီးအခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ဆက္မလုပ္ရေတာ့...။
သို႔ေသာ္ ကိုယ္နားလည္ပါသည္...၊ ကိုယ့္ကိုမပင္ပန္းေစခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႕ေျပာတဲ့ စကားေတြဆိုတာ...။

အခုေတာ့ အထက္တန္းၿပီးေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ေမာင့္ကိုမရမကနားခ်ၿပီး အလုပ္လုပ္မွရေတာ့မည္...။
ဒါမွလည္း ကိုယ့္ေၾကာင့္ပင္ပန္းေနတဲ့ေမာင္နဲ႕ ‌က်န္းမာေရးမေကာင္းတဲ့အေမ့ကို ကူညီရာေရာက္မွာမို႔...။

ကိုယ့္အေတြးနဲ႕ကိုယ္အိမ္ဆီ ျဖည္းညင္းစြာေလွ်ာက္လာခဲ့ရင္း အိမ္ေရွ႕ေရာက္လို႔ၿခံတံခါးကိုဖြင့္မယ္အျပဳ...

"ဟို...ဒီမွာ ေကာင္ေလး..."

လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ေခၚသံၾကားလိုက္ရသည္မို႔ အေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ လြယ္အိတ္တစ္လုံးလြယ္ထားၿပီး အနက္ေရာင္ဝမ္းဆက္ဝတ္ထားတဲ့ ထိုလူ...။
႐ုပ္ရည္ကေတာ့သန႔္သန႔္ျပန႔္ျပန႔္ပါဘဲ...။

"ကြၽန္ေတာ့္ကိုေခၚတာလားမသိဘူး..."

"ဟုတ္ပါတယ္...၊ ေဟ်ာင္းက မင္းေက်ာင္းဆင္းကတည္းက မင္းေနာက္လိုက္လာခဲ့တာပါ..."