BELOVED [Completed]

Episode-9

Zawgyi Version

"ဒါ ထယ္ေယာင္းေနရမယ့္အခန္းပဲ...၊ Company နဲ႕လဲနီးေတာ့ အဆင္ေျပမွာပါ...၊ အထဲမွာလိုအပ္မယ္ထင္တာေတြ ေဟ်ာင္းအကုန္ျဖည့္ေပးထားတယ္..."

ဆိုးလ္ကိုေရာက္ေတာ့ မင္ေဟာ့ေဟ်ာင္းက ကားဂိတ္မွာလာႀကိဳသည္...။
ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေနရမယ့္တိုက္ခန္းကိုလိုက္ပို႔ေပးျခင္း...။
မက်ဥ္းလည္းမက်ဥ္း၊ မက်ယ္လည္းမက်ယ္လည္းမက်ယ္တဲ့ ဒီတိုက္ခန္းေလးက ဧည့္ခန္းရယ္၊ အိပ္ခန္းရယ္၊ မီးဖိုေခ်ာင္ရယ္ သူ႕ေနရာနဲ႕သူစနစ္တက်...။
တစ္ေယာက္တည္းေနရမယ့္ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ က်ယ္ေတာင္က်ယ္လြန္းေနပါၿပီ...။

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေဟ်ာင္း..."

"ရပါတယ္ကြာ....၊ မလိုပါဘူး...! အဲဒါဆိုေဟ်ာင္းျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္၊ လိုတာရွိရင္ဖုန္းဆက္လိုက္..၊ မနက္ျဖန္မွ Company သြားဖို႔လာေခၚမယ္၊ ဒီေန႕ေတာ့ ခရီးပန္းလာတယ္ဆိုေတာ့ နားလိုက္ဦး..."

"ဟုတ္ကဲ့ ေဟ်ာင္း..."

"သြားၿပီေနာ္ ထယ္ေယာင္း..."

"ဟုတ္ကဲ့..."

မင္ေဟာ့ေဟ်ာင္းထြက္သြားေလေတာ့ တိုက္ခန္းကိုတစ္ခါထပ္ကာေဝ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး သက္ျပင္းတစ္ခုခ်လိဳက္ေတာ့သည္...။
အထုပ္ေတြကိုဆြဲလာလိုက္ရင္း အိပ္ခန္းထဲဝင္လာလိုက္ေတာ့ ကုတင္တစ္လုံးရယ္၊ စာၾကည့္စားပြဲရယ္၊ ဗီဒိုတစ္လုံးရယ္နဲ႕ ရွင္းလင္းေနေသာ အိပ္ခန္း...။
ဘာရယ္မဟုတ္ ဒယ္ဂူအိမ္က ေမာင္နဲ႕အတူအိပ္ခဲ့တဲ့ အိပ္ခန္းေလးကိုေတာင္သတိရမိသြားေသးသည္...။
ဒယ္ဂူကအိပ္ခန္းေလးကေတာ့ အခုလိုမဟုတ္ဘဲ အၿမဲတမ္းရႈပ္ပြေနစၿမဲ...။
ေမာင္နဲ႕ကိုယ့္ရဲ႕လက္ခ်က္‌ေၾကာင့္ေပါ့...။

ေမာင့္အေၾကာင္းကိုေတြးလိုက္မိေတာ့ ေကာ့ၫြတ္သြားမိတဲ့ ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြ...။
အဝတ္အိတ္ကိုဗီဒိုေရွ႕မွာပဲခ်ထားလိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚထိုင္လိုက္ကာ ဖုန္းကိုခ်က္ခ်င္းေကာက္ထုတ္လိုက္သည္...။
ၿပီးေနာက္ ေခၚဆိုေနသည္က ေမာင့္ရဲ႕ဖုန္းနံပါတ္ေလးဆီ...။

"ေယာင္း...!"

တစ္စကၠန႔္ေလာက္ပဲဖုန္းျမည္ၿပီး ေမာင့္ရဲ႕အသံခ်က္ခ်င္းၾကားလိုက္ရတာေၾကာင့္ ကိုယ့္ဖုန္းကိုေမာင္ေစာင့္ေနတယ္ဆိုတာသိသာလွပါသည္...။
ကိုယ္ထပ္ၿပီးသေဘာတက်ၿပဳံးလိုက္မိျပန္ပါသည္...။