Zawgyi Version
"မင္ေဟာ့ေဟ်ာင္း... ဒီေန႕ ဘာ schedule ရွိေသးလဲဟင္...?"
"မရွိေတာ့ဘူး၊ ထယ္ေလး..."
"ေကာင္းလိုက္တာ၊ အဲဒါဆိုေမာင္နဲ႕အတူ အခ်ိန္ျဖဳန္းလို႔ရၿပီ..."
Fansign ပြဲၿပီးလို႔ Company ကိုအျပန္ ကားေပၚမွာ ကိုယ္နဲ႕ မင္ေဟာ့ေဟ်ာင္းရဲ႕စကားဝိုင္း...။
ဒီေန႕ schedule မရွိေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ေမာင့္တိုက္ခန္းဆီသြားၿပီး ေမာင္နဲ႕အခ်ိန္ျဖဳန္းရေတာ့မွာမို႔ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈက လွိုက္တက္လို႔လာေတာ့သည္...။"မ်က္ႏွာေလးက ၿပဳံးေပ်ာ္ေနတာပဲ... မေန႕ကေကာ ေသခ်ာေပ်ာ္ခဲ့ၾကရဲ႕လား...? ႏွစ္ေယာက္သား..."
"ဟုတ္...! ေပ်ာ္တာမွအရမ္းပဲ...! ကစားကြင္းလည္းသြားတယ္၊ ႐ုပ္ရွင္လည္းအတူၾကည့္တယ္၊ ေဈးပြဲေတာ္လည္းလည္ခဲ့တယ္၊ ဒယ္ဂူကေနေျပာင္းလာၿပီးကတည္းက အဲ့ဒီ့လိုႏွစ္ေယာက္အတူ ေလွ်ာက္မလည္ရတာၾကာလွၿပီေလ...!"
ကားေနာက္ခန္းမွာထိုင္ရင္း မေန႕ကေမာင္နဲ႕ဒိတ္လုပ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေတြကို စိတ္လႈပ္ရွားစြာျပန္ေျပာျပေနေသာ ကိုယ့္ကို ကားေရွ႕ခန္းကမင္ေဟာ့ေဟ်ာင္းကေတာ့ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးသာၿပဳံးလ်က္ ၾကည့္ေနေလသည္...။
"ေဟ်ာင္း...! ဘာျဖစ္ေနတာလဲ...? ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဒီမွာအားပါးတရေျပာျပေနတဲ့ဟာကို ေဟ်ာင္းကဘာမွလည္းျပန္မေျပာဘူး..."
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ထယ္ေလးရယ္၊ Company ကိုသြားမွာမလား..? ေဟ်ာင္းပို႔ေပးမယ္ေနာ္..."
ကိုယ္ေမးတဲ့စကားကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းျပန္မေျဖ၊ စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲလိုက္တဲ့ ေဟ်ာင္း...။
ထို႔ေနာက္ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ၾကား စကားသံေတြတိတ္ဆိတ္သြားေလသည္...။
ေနာက္ခန္းမွာထိုင္ေနရင္း ကားေမာင္းေနတဲ့ ေဟ်ာင္းမ်က္ႏွာကို တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္အကဲခတ္မိေတာ့ တစ္ခုခုကိုဝမ္းနည္းေနပုံရတာေၾကာင့္ ကိုယ္လည္းဘာမွဆက္မေမးျဖစ္ေတာ့...။
ေဟ်ာင္းတစ္ခုခုျဖစ္ေနတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္...။
ဘာကိစၥမ်ားရွိလို႔ပါလိမ့္...။Company ကိုအရင္ဝင္၊ အဝတ္အစားေတြလဲၿပီး လုပ္စရာရွိတဲ့အလုပ္တစ္ခ်ိဳ႕ လက္စသတ္ၿပီးေနာက္ ေမာင့္တိုက္ခန္းဆီကိုသာထြက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္...။
လာမယ္လို႔ႀကိဳမေျပာထားဘဲ မေျပာမဆိုနဲ႕ေရာက္ခ်လာလို႔ ေမာင္တစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ေနမလားမသိ...။