When The Sky Let Me Meet You

Epilogue

A self promise for dawn

A cacophony of loneliness began to emerge down to my lost soul,
In the verge of sacrifices, my heart seeks for joy.
Will it be too bad if I'll ask for a bucket of flowers?
Will it be too wrong to dream and aim for a sunny dawn?

It was long gone when a glint of light showed,
The feelings was over but I'm still seeking for the unknown;
The candles began to melt as it lights the darkest path,
Hoping to see the brightest sun at the next click of hour.

Longing for forgiveness and glimpse from the sea,
An ecstatic vision brought by the rising sun made me miss the ocean;
Drown from the deep lights of the golden rays,
And my sight reaches for the new morning, new dawn, and new beginning.

Crawling from the deepest part of the abyss,
All I ask is to diminish this longing and agony;
I'll continue to dream for a brighter morning,
And never bother to hold my expectations higher than how it used to be.

High above the mountains and valley of promises,
On it's peak, I will seek for the dauntless spirit;
My wings will continue to flicker and fly higher,
It will outspread and stop the hatred infinitely.

As I watch this golden scenery of nature,
My heart skips a beat and subside smoothly;
How amazing does this dawn looks like,
It gives hope to my fragile and terrified mind.

Hesitant that my ill, unaware feelings will start to rage,
I quietly chained myself down to this green tree;
While I am watching the sunset slowly emerging,
My lost soul started to fly back towards me.

As I welcome the small ball of light from the horizon,
I began to reminisce the valley of images which made me weep and crawl;
It's now dawn! I won't dwell with my past anymore.
It's now dawn! I'll be learning a new life once more.

"Ate bakit ka nakatulala diyan?"

Bigla akong napatingin kay Carl na nasa likuran ko na pala. Kanina pa ako nakatingin sa kawalan at pinagmamasdan ang pagbaba ng araw.

"Hindi naman. Nakatingin lang naman ako sa dulo," sagot ko.

Naabot ng tubig dagat ang aking mga paa. At kasabay ng paghampas ng alon ay ang pagbalik ng mga ala-alang akala ko madudugtungan pa namin.

"Iniisip mo pa rin siya, 'no?" tanong niya.

Umupo siya sa tabi ko at naglaro ng puting buhangin. Ang sarap sa pakiramdam dahil nakaka-relax ang pagdampi ng hangin sa aking mga balat.

Parang kailan lang, magkasama pa kami.

Pero okay na ako. At least, nahanap ko ang tunay na pagmamahal sa kanya. Nahanap namin ang saya sa isa't-isa.

"Hindi naman siya nawawala sa isipan ko, Carl," sagot ko.

"Ang lapit lang ng Australia, ate. Humingi ka ng pera kay papa," pagbibiro niya.

Ngumiti lang ako at hindi na 'yon pinansin. Nangako ako sa sarili ko na kung babalik siya, do'n ako lalaban ulit.

Minahal naman namin ang isa't-isa.

Kaso.......

Tamang tao, tamang lugar, pero sa maling oras.

"Mel, kakain na tayo," sigaw ni mama.

Kasalukuyan kaming nasa beach at nagbabakasyon. Tuwing nasisilayan ko ang pagtaas at pagbaba ng araw, siya ang naaalala ko. Muli akong ngumiti at sinalubong ng paglubog ng araw.

"Sana okay ka ngayon. Miss na kita," bulong ko.

Sabay kaming tumayo ni Carl at pumunta sa pwesto nina mama. 'Yong isa kong kapatid ay busy sa paglalaro ng buhangin at si papa naman ay nag-aayos ng tent.

Ang saya nila tingnan. Nakakataba ng puso tuwing magkakasama kaming lahat. How I wish that this day will never end.

"Mel, hawakan mo 'to," sabi ni mama habang ibinibigay ang dalawang bowl ng salad.

Inayos niya ang mga pagkain sa mesa at muling kinuha ang bowl sa sa 'kin. Kitang-kita ko kung gaano ka saya ang nga mata niya kaya napangiti rin ako.

"Happy summer!" sigaw ni papa.

Natawa kami sa kanya dahil parang bata siya na naghahanap ng kalaro. Muli akong tumingin sa langit at sinalubong ang papalitaw na b'wan.

I hope we're watching the same sky.

Kumain na kami at nag-k'wentuhan hanggang sa lumalim ang gabi. Nang medyo inaantok na ang mga kapatid ko, inayos na ni papa ang tent na dala para makabalik na kami sa hotel.

Pagod kong tinahak ang daan papunta sa unit ko at mabilis na humilata sa kama. Masaya naman ako 'di ba? Sana masaya rin siya.

"I will live my life to the fullest, Jared. I hope that you'll do the same. Hoping that the sky will let us meet again," I whispered.

------------

Dear King,

Thank you for giving me hope.
You will always be my King.

Love,
Your Queen

----------

Date ended: June 22, 2021