pétalos de rosa

dahan

Mga luha'y maták.
Sa tuwing ang mga 𝐝𝐢𝐥𝐢𝐝𝐢𝐥𝐢
Ay nanunumbalik.
Sakit ng nakaraan ay 𝐧𝐚𝐮𝐥𝐢.

Gusto ko lamang na maláman mo.
Na ikaw ang 𝐢𝐧𝐢𝐢𝐛𝐢𝐠 ko.
Kahit sa iyong paningin ako'y katoto.
𝐋𝐚𝐥𝐚𝐛𝐚𝐧𝐚𝐧 ang hapô.
Kay daling sabihin na, "𝒎𝒂𝒉𝒂𝒍 𝒌𝒊𝒕𝒂."

Kay hirap namang tanggapin na, "𝒉𝒂𝒏𝒈𝒈𝒂𝒏𝒈 𝒅𝒐𝒐𝒏 𝒌𝒂 𝒍𝒂𝒎𝒂𝒏𝒈."
Maari ba kitang 𝐲𝐚𝐩𝐮𝐬𝐢𝐧 sandali?
Aking minumutya, ako'y naamis.
Hindi man para sa'kin ang iyong pag-ibig.

Ikaw pa rin ang aking 𝐩𝐢𝐩𝐢𝐥𝐢𝐢𝐧.
Pero 'pag ito'y aking ipinagpatuloy.
Alam kong sa huli, ako pa rin ang 𝐭𝐚𝐥𝐨.
At sa ating dalawa, ako ang labis na mahihirapan.

Tama na, 𝐩𝐮𝐬𝐨 ko'y 'di makalaban.
Hindi na pipilitin ang 𝐝𝐚𝐦𝐝𝐚𝐦𝐢𝐧 sa iyo.
Hindi na paiiralin muli ang pusong lilo.
Pipigilan ang luhang 𝐛𝐮𝐦𝐮𝐠𝐬𝐨.

Sa isang kondisyon, "𝑫𝒂𝒉𝒂𝒏-𝒅𝒂𝒉𝒂𝒏 𝒎𝒐 𝒂𝒌𝒐𝒏𝒈 𝒃𝒊𝒕𝒂𝒘𝒂𝒏."
Damdamin 𝐥𝐮𝐦𝐚𝐥𝐚𝐲𝐨 na sa iyo.
Hindi mo na muling maririnig ang pintig ng aking dibdib para sa iyo.
Hindi na muling aasa sa iyong 𝐩𝐚𝐧𝐠𝐚𝐤𝐨.

Hindi na muling lulugsô.

𝑫𝒂𝒉𝒂𝒏-𝒅𝒂𝒉𝒂𝒏 𝒎𝒐𝒏𝒈... 𝑷𝒖𝒔𝒐 𝒌𝒐'𝒚 '𝒅𝒊 𝒎𝒂𝒌𝒂𝒍𝒂𝒃𝒂𝒏. 

𝑫𝒂𝒉𝒊𝒍 𝒎𝒊𝒏𝒔𝒂𝒏 𝒎𝒐𝒏𝒈 𝒊𝒏𝒊𝒘𝒂𝒏. 𝑳𝒂𝒃𝒊𝒔 𝒏𝒂 𝒏𝒂𝒉𝒊𝒉𝒊𝒓𝒂𝒑𝒂𝒏.

Tulad ng kantang dumadaloy.
Pati ang sakit ay 𝐮𝐦𝐚𝐚𝐠𝐨𝐬.
Tulad ng tulang ito.
Pati ang salita ay 𝐭𝐮𝐦𝐚𝐭𝐚𝐠𝐨𝐬.