Bir Gecelik Hata

KARAR

Evet beni ailem pek düşünmemişti o kararı verirken. Benim derslerimin geleceği durum, arkadaşlık ilişkilerim ve daha bir sürü şey... Bana onların yardımcı olması gerekirken yanımda Mina'dan başka kimse yoktu. Bu beni hem mutlu ediyor hem de üzüyordu. Ama onlar beni düşünmeden hareket edebiliyorlarsa benim de onları düşünmemde bir fayda yoktu. Bu sinirle Mina'nın ailesinin evine gittim ve hemen içeri daldım. Amerika'ya gidiyoruz." dedim.
Mina: Puhahahahahaaa
Ben: Ne gülüyon yaa ver şu bavulu...
Mina: Noluyo ya allah allahh ne bu acele ne bu vurdumduymazlık ben se..
Ben: (Mina'nın ağzını kapatarak) Bu sefer benim dediğim olacak. Git kimi ikna ediyorsan et. Biz birbirimize en başında söz verdik mi ne olursa olsun yanımızda olacağız birbirimizin diye, evet verdik. Şimdi sözünü tutma vaktin geldi. Hadi gidip konuşuyoruz annenle. Benimkilerin duymasının bir önemi yok onları yolda anlatırım yani koskoca 13 saatimiz var hadi gidiyoruz annene HADİİ.
Mina: Peki...
Aslında sandığımdan kolay olmuştu. Hem Mina'nın kabul etmesi hem de Mehtap ablanın "Bu yaşlardaki hallerinizi anlıyorum. Gidin 1-2 sene orada kalın zaten okul bulmanız zor olmaz ben size güveniyorum." diyip bavul hazırlamamıza yardım etmesi. En az bir saat boyunca olduğum yerde ağzım açık kaldım sanırım.
Eveet zaten Mina'nın bütün eşyaları tamamdı. Ben de annem ve babam boşanma işlerini hallederken eve girdim ve aceleyle her şeyimi topladım sonra bizim eve gidip ordakileri de alıp bilet almak için yola çıktık. Pasaport işlerini Mehtap abla halletmişti zaten çalıştığı yerden dolayı. Bilet aldık ve kendimizi uçakta bulduk. Gerçekten sandığımdan kolay oldu. Tam içimden "Zaten her şey yeni düzeldi burda birşey olmasın bare" derken yine her şey bizi buldu.