ေလယာဥ္ဘီးခ်လိဳက္သံကို ၾကားလိုက္ရတဲ့အခါ ဒူးဆစ္ေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ဝမ္ရိေပၚရဲ႕လက္ေတြက ဆုပ္သြားတယ္။ ေလယာဥ္ေနာက္ဖုံးကို ဖြင့္ခ်ေပးလိုက္တဲ့အခါ အျပင္မွာျမင္လိုက္ရတဲ့တိုက္ေတြနဲ႕ လႈပ္ရွားသြားေနတဲ့လူေတြကိုၾကည့္ၿပီး တ႐ုတ္ျပည္ကို ျပန္ေရာက္လာၿပီမွန္း လက္ေတြ႕လက္ခံလိုက္ရေတာ့တယ္။
ေလယာဥ္ေပၚက ဆင္းလာတဲ့သူတို႔ေတြကို အရာရွိတစ္ဦးက ေစာင့္ႀကိဳေပးေနတယ္။ ေဘးဘီေတြမွာလည္း စစ္ေလယာဥ္ေတြ တန္းစီရပ္ထားၿပီး စစ္သားတစ္ခ်ိဳ႕ဟာလည္း ဟိုေျပးဒီေျပးနဲ႕အလုပ္ရႈပ္ေနၾကပုံရတယ္။
ေရွာင္းက်န့္ကိုေခၚသြားၿပီး ႏွစ္ပတ္အၾကာမွာပဲ တ႐ုတ္အစိုးရက သူတို႔ေတြကို ရိကၡာေလယာဥ္နဲ႕လာေခၚခဲ့တယ္။ ရွန္ဟိုင္းမွာ အေျခစိုက္မွာမို႔ ဝမ္ရိေပၚဟာ ရွန္ဟိုင္းမွတစ္ဆင့္ ေပက်င္းကို ျပန္သြားရဦးမယ္။
စလြယ္သိုင္းအိတ္ႀကီးကို လြယ္ထားၿပီး ဝမ္ရိေပၚက ဘူတာ႐ုံထဲမွာ လက္မွတ္ျဖတ္လိုက္တယ္။ ရထားေစာင့္ေနရတဲ့အခ်ိန္အတြင္းမွာ ခုံတန္းလ်ားေပၚ ခဏထိုင္ေနတယ္။
အသံေတြနဲ႕ဆူညံေနတဲ့ဘူတာ႐ုံထဲ ဝမ္ရိေပၚကေတာ့ တိတ္ဆိတ္စြာထိုင္လို႔ ဒီဂ်စ္တယ္ဗီနိုင္းကေနျပသေနတဲ့ေၾကာ္ျငာေတြကို ၾကည့္ေနတယ္။ အၾကည့္ေတြကို ေဝ့ဝိုက္ေနရင္းနဲ႕ ဘူတာ႐ုံေထာင့္နားက တယ္လီဖုန္းစင္ေလးကို ေတြ႕သြားေတာ့တာပဲ။
ထသြားၿပီးတဲ့အခါ ဖုန္း႐ုံထဲဝင္လို႔ တစ္စုံတစ္ေယာက္စီကို ဖုန္းေခၚဆိုလိုက္တယ္။ ေစာင့္ဆိုင္းေနရတဲ့အခ်ိန္ခဏေလးမွာေတာင္ ဝမ္ရိေပၚရဲ႕ရင္ဟာ စိတ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ တုန္ခါေနတယ္။
"ဟဲလို..."
တစ္ဖက္က ႏူးညံ့ၿပီးခ်ိဳသာတဲ့အသံကို ၾကားလိုက္ရၿပီးတဲ့အခါ ဝမ္ရိေပၚဟာ သူ႕ကိုယ္သူေတာင္မသိလိုက္ပါဘဲ ၿပဳံးမိသြားတယ္။
"ဘယ္ေရာက္ေနၿပီလဲ ဝမ္"
"ကြၽန္ေတာ္ ဘူတာ႐ုံမွာ"
"အင္း...ကိုယ္ ေစာင့္ေနမယ္"
ဝမ္ရိေပၚဟာ အိမ္ျပန္ဖို႔ကို အရမ္းရင္ခုန္ေနၿပီ။ ရထားေပၚကိုတက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ သူ႕ရဲ႕ကိုယ္ကို သက္ေသာင့္သက္သာ အေနအထားေျပာင္းၿပီး ထိုင္လိုက္တယ္။
YOU ARE READING
You had me at "Hello"
Fanfiction"ဘာလို့လဲ" "မသိဘူး...ငါ့သားနဲ့တူလို့နေမှာပေါ့" "ဘာလို႔လဲ" "မသိဘူး...ငါ့သားနဲ႕တူလို႔ေနမွာေပါ့" Start Date - January 10,2020 End Date - July 11,2021
