Broken To Make Wishes

Chapter 04

Gumalaw si Placido sa harap ko. He's sleeping so quietly, ang dalawang kilay ay nakadikit na para bang may galit siya sa napapaginipan niya. May nakasaksak na wireless earphone sa tainga. Magulo ang buhok pero dagdag lang iyon sa kaguwapuhan niya. His lips were set in a hard line. Mapait akong napangiti sa nakita.

Someday, if I'd see him in the altar, waiting for his bride who's not me, I'd never regret falling in love with him.

For the reason that love is not about regrets. Because love was letting go... for him to get the happiness that he deserves.

Napatalon ako sa gulat nang bigla niyang binuksan ang kaniyang mga mata at diretsong tumingin sa akin.

"Ang cute mo," he murmured. 

Cute? Cute?!

Goodness gracious, kailan pa ako naging cute?!

"Hindi naman," saad ko.

Ramdam ko kaagad ang pag-init ng magkabila kong pisngi nang humalakhak siya.

It's true! I wasn't cute!

Umarko ang kilay ko nang tinapik niya ang katabing upuan na walang nakaupo. I gulped and sat beside him. He seductively grinned before giving me the earpiece. Sinaksak ko ito sa tainga ko nang hindi siya tinitignan.

"I know you're a star..."

Wala sa sarili akong napangiti sa narinig. Boses niya iyon. Nakasanayan na niya kasi na iparinig sa akin kapag may bago siyang k-in-over na kanta.

Walang hiya-hiya kong inagaw sa kaniya ang kaniyang cell phone para pumili ng kanta. I scrolled down to the oldest records and selected one.

"Ano ba ang mga kantang gusto mo?" tanong niya habang naghahanap ako ng pamilyar na kanta at nakikinig sa bagong pinili.

"LANY? Taylor Swift, Olivia Rodrigo, Westlife, One Direction... um, mga euphonious songs. Something like hindi nasisira ang eardrums ko sa lakas. Mga pinapatugtog ko kapag patulog na para madaling makatulog."

"Some Taylor Swift songs are loud..."

Sa dami ng sinabi kong singer ay iyon lang talaga ang napansin niya? Huh.

I shrugged. "Doesn't really matter. Taylor Swift's voice and songs are my lullaby. Loud or soft."

"Swiftie, huh?"

"Yeah. Taylor's version."

He threw his head back, laughing loudly. Napatingin tuloy ang iba naming kaibigan sa banda namin. They're throwing confuse gazes yet I was also confused.

I did not understand what's so nakakatawa! Wala namang funny sa sinabi ko!

Pero ang ganda ng tawa niya.

I found myself staring at his lips while he's laughing. His laughs were enchanting. Like a husky roar in the forest, but instead of being scared, it gave me a push to wander in the woods.

He's so gorgeous.

"Tumigil ka nga kakatawa, Sid! Ginigising mo ang mga engkanto! Umagang-umaga, ang lakas mong tumawa!" si Dara na nabulabog yata sa pagtawa ni Placido.

Placido threw his hands on the air, surrendering, but still half-laughing.

"Kapag si Eirlys at Sid ang magkakatuluyan, payag ako," ani K, dahilan para matigil sa pagtawa si Placido.

"Ha?"

"Wala lang. Nakakatawa lang kayong dalawa. The laging 'tulog lang ako' at 'mas maganda kanta ni ano' couple. Sarap niyong pag-untugin."