part-4

5.5K 431 10
                                    

Zawgyi

ထိုအခ်ိန္မွာ လူ၂ေယာက္က နန္းေဆာင္အတြင္းသို႔ဝင္လာေတာ့တယ္။သူႏိုးေနတာေတြ႔ေတာ့သူ႔ဆီေျပးလာကာ......

"ကေလး ႏိုးေနၿပီလား..."

"ေယ်ာင့္ မိုင္းလ္...ႏိုးေနတာျမင္ရဲ႕သားနဲ႔ႏိုးေနၿပီလားေမးေတာ့ကေလးက ဘာျပန္ေျဖရမွာလဲကြ "

" ငါစိတ္လုွပ္႐ွားေနလို႔ပါကြ"

ဒက္ပ္လဲမိုင္းလ္ကို စိတ္ေလပါတယ္ဆိုတဲ့အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ေပးလိုက္ၿပီး အခုထိသူတို႔ကို အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ၾကည့္ေနတဲ့ ကေလးဆီကိုအၾကည့္ေတြ႔ပို႔လိုက္ကာ....

"ကေလး.. မင္းေမ့သြားေတာ့ဘယ္ကိုပို႔ေပးရမလဲမသိလို႔ကိုယ္တို႔နန္းေတာ္ကိုေခၚလာခဲ့တာ မင္းအဆင္ေျပရဲ႕လား "

"ေက်းဇူးပါ ......က်ေနာ္အဆင္ေျပပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ က်ေနာ္လဲသြားစရာေနရာမရိွပါဘူး ။

ယြင္စစ္မ်က္ႏွာေလးငယ္ကာ ဝမ္းနည္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ေတာ့ထိုႏွစ္ေယာက္က ပ်ာယာခတ္ သြားကာ........

"ကေလးသြားစရာေနရာမရိွရင္ ကိုယ္တို႔နဲ႔ေနလို႔ရတယ္။ကိုယ္တို႔ကမင္းရဲ႕မိတ္ဖတ္ေတြဆိုေတာ့ အားနာစရာမလိုပါဘူး  "

"ဟုတယ္ ကေလး ကိုယ္တို႔နဲ႔ေနပါ။ မင္းကိုကာကြယ္ေပးပါ့မယ္။"

သူတို႔ေျပာလိုက္တဲ့စကားေၾကာင့္မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးနီရဲကာအ႐ွက္သည္းေနတဲ့ေကာင္ေလးေၾကာင့္ စကားလမ္းေၾကာင္း လႊဲဖို႔ျပင္လိုက္တယ္။ ေနာက္ဒက္ပ္ကေနၿပီးေတာ့.......

"ကေလး..မင္းနာမယ္အခုထိကိုယ္တို႔ကိုမေျပာရေသးဘူးေနာ္ "

"ဟမ္႐ိႈင္းယားလို႔ေခၚပါတယ္။ ေျမေခြးမ်ိဳးႏြယ္စုကပါ"

သူနာမယ္ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ထို၂ေယာက္ကတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး အၾကည့္ခ်င္းစကားေျပာေနၾကတယ္။ 'ထားပါ အဲ့တာငါ့ကိစၥမွမဟုတ္တာအခုေလာေလာဆယ္ငါဗိုက္ဆာေနၿပီ 'အခု ထိအၾကည့္မလြဲေသးတဲ့ထို၂ေယာက္ေၾကာင့္ ေလသံေသးေသးေလးနဲ႔..............

  "ဟိုေလ... က်ေနာ္ဗိုက္ဆာေနၿပီ တခုခုေကြၽးပါလားဟင္ "

မ်က္လံုးဝိုင္းႀကီးေတြနဲ႔မ်က္ေတာင္ေလးပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ၿပီးသနားစဖြယ္ေျပာေနတာေလးကအရမ္းအရမ္းကိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းတယ္။ မိုင္းလ္ ကေလးဗိုက္ဆာေနၿပီဆိုတာေၾကာင့္..........

I Really Like YouWhere stories live. Discover now