(នេះដល់រដូវស្លឹកឈើជ្រុះហើយឬ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ស្រស់ស្រាយណាស់។) smile
សំឡេងស្រែកពីចម្ងាយ: មិអឺ!!! មិអឺ!!!
អ្នកណាគេហៅខ្ញុំ??? [បែរក្រោយ]
[រត់មកកាន់ដៃកាន់ដៃ]
មិអឺ! តោះទៅសាលារៀន។និយាយក្នុងចិត្ត: គេតែងតែមកផ្ទះរបស់ខ្ញុំមុនទៅសាលារៀន។
អូ! ខ្ញុំភ្លេច។ ខ្ញុំឈ្មោះ មិអឺ
អ្នកដែលហៅខ្ញុំអំបាញ់មិញនេះ ឈ្មោះ វិវីន ពួកយើងស្គាល់គ្នាតាំងពីតូចម្ល៉េះព្រោះផ្ទះរបស់យើងជិតគ្នាហើយម៉ាក់របស់គេជាមិត្តរបស់ម៉ាក់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំចង់ប្រាប់មួយទៀត វិវីនជាប្រុសស្អាតប្រចាំសាលាថែមទៀត។៙៙៙
វិវីន : មិអឺ! កំពុងគិតអី?
មិអឺ : ខ្ញុំអត់បានគិតអីទេ។
វិវីន : តោះដល់ម៉ោងហើយ ប្រយ័ត្នគ្រូដាក់ពិន័យណា។
មិអឺ : មិអឺ! ដឹងហើយ
វិវីន : មិអឺ! លឿនឡើងៗ ហេតុអីរត់យឺតម្ល៉េះ
មិអឺ : ខ្ញុំក្រោកយឺតមិនទាន់ញុំអីទេ មានអារម្មណ៍ណាទៅ
រត់លឿនដូចវីននោះ។
វិវីន : ហេតុអីមិនទាន់ញុំអាហារពេលព្រឹក???
មិអឺ : វីនតែងតែមកលឿនណាស់ ខ្ញុំរៀបចំមិចនឹងទាន់នោះ។
វិវីន : លើកក្រោយប្រាប់ខ្ញុំថានាងមិនទាន់ញុំអីពេលព្រឹក
ខ្ញុំស្រួលរៀបចំអោយ។
មិអឺ : មិនអីទេ តោះទៅៗ ខ្ញុំអាចទ្រាំបាន ទ្រាំប្រសើរជាងទៅយឺត
លោកគ្រូអោយឈរលើកកៅអីក្រៅថ្នាក់។
វិវីន : នាងប្រាកដទេថាអាចទ្រាំបាន
មិអឺ : ចា៎រត់ទៅសាលា____________________
_Mayyany writer
YOU ARE READING
Story title: 🍂 Autumn (រដូវស្លឹកឈើជ្រុះ)
Romanceរឿង: រដូវស្លឹកឈើជ្រុះ 🍂(autumn) They grow up together, never leave anyone, always go together. ពួកគេធំឡើងជាមួយគ្នា ទៅណាមកណាមិនដែលចោលម្នាក់ណាទេ តែងតែទៅជាមួយគ្នាជានិច្ច៕ ពេលនេះ មិអឺ អាយុ 16ឆ្នាំ វិវីន អាយុ 18ឆ្នាំ ដារិទ្ធិ អាយុ 16ឆ្នាំ 01/0...