Story title: 🍂 Autumn (រដូវស្លឹកឈើជ្រុះ)

Part 2: សាលាសុីន(sing school)

                       [នៅមុខខ្លោងទ្វារសាលារៀន]
មិអឺគិតក្នុងចិត្ត [ពួកយើងកំពុងដើរសំដៅទៅថ្នាក់រៀន]
មិអឺ! វិវីន! ចាំខ្ញុំផង!
[បែររកមើលអ្នកណាហៅ]

មិអឺ : យីងហេង! គឺលោកសោះខ្ញុំស្មានតែអ្នកណាគេហៅ
វិវីន : តោះទៅថ្នាក់រៀន។

មិអឺនិយាយក្នុងចិត្ត [គេជាមនុស្សបែបនេះឯងមិនដែលនិយាយជាមួយអ្នកណាគេរួសរាយតិចទេ]

ថ្នាក់A________________
[អង្គុយចុះ]
[អ៊ុនសាដើរចូល]

អ៊ុនសា : តើខ្ញុំអាចនិយាយជាមួយវីនបានទេ សុំពេលមួយភ្លេចប៉ុណ្ណោះ។
វិវីន : និយាយមក។
អ៊ុនសា : តើវីនចេញក្រៅនិយាយបានទេ?
[ដើរទៅក្រៅថ្នាក់]

មិអឺគិតក្នុងចិត្ត [មិនដល់1នាទីផងមានមនុស្សរោម ដូចស្រមោចរោមស្ករទៅហើយ]

យីងហេង : មិអឺ! ទាយទៅមើលថា(អ៊ុនសា)ចង់និយាយអី
ជាមួយវីន?
មិអឺ : ខ្ញុំមិចដឹងវាជារឿងរបស់ពួកគេ។
យីងហេង : នាងមិនចង់ដឹងពិតមែនហ៎ តាមខ្ញុំស្មាន(អ៊ុនសា)
និយាយរឿងសុំស្រលាញ់វីនហើយ
នាងទាយមើលថា វីនគេយល់ព្រមទេ?
មិអឺ : ខ្ញុំមិនដឹងទេ។ [មិអឺទំលាក់ទឹកមុខចុះ]
យីងហេង : ខ្ញុំគិតថាគេប្រាកដជាបដិសេធហើយ។
មិអឺ : លោកនៅក្នុងចិត្តវីនទើបបានដឹងថាគេបដិសេធនោះ
(អ៊ុនសា) ជាមនុស្សស្រីស្អាត សុភាពរាបសា ថ្លៃថ្នូរ អ្នកណាក៏ចង់បានគេជាសង្សារដែរ។
យីងហេង : វីន គេបដិសេធស្រីដែលតាមស្រលាញ់គេច្រើន
មកហើយមិនដែលឮគេនិយាយព្រមទេ។

វីន : នាងចង់និយាយអី
អ៊ុនសា : តើលោកព្រមធ្វើសង្សារខ្ញុំទេ?
[ចាំស្តាប់ចម្លើយវីន]
យីងហេង : មិចគេយូរនិយាយម្ល៉េះ ឬគេចង់យល់ព្រម?
ក្នុងចិត្តមិអឺ[តើគេយល់ព្រមនឹងនាងមែនឬ? ហេតុអីចិត្តរបស់ខ្ញុំអន្ទះសាចាំចម្លើយរបស់គេនិយាយ អត់ទេ ពួកយើងជាមិត្តល្អនឹងគ្នាខ្ញុំមិនបានគិតអ្វីលើគេលើសនឹងទេ]

_Mayyany writer