KIZ KARDEŞLER

BÖLÜM 11

(GÜNEŞ'İN ANLATIMIYLA)

Sözlerimi tamamladıkdan sonra Yıldız'ın kollarını boynumda hissettim. Bana...Bana sarılmıştı! Bu evet demek miydi?
Arkadaşı olamı kabul etmiş miydi?

Ben dr ona sarıldım ve kısa bir süre öyle bekledik.
"Bu, evet demek mi?" diye sordum.

"Evet." dedi. "Evet,benim arkadaşım olabilirsin. Söylediğin şeylerden sonra... Bilemiyorum. Yani ben daha önce hiç böyle hisstemedim. Rahatım, huzurluyum. Kimse beni bu kadar anlamadı daha önce. Garip yani.." dedi.

Histerik şekilde gülümsedim. "Anlıyorum."
"Hadi o zaman, bisiklet sürelim."

"Hayır." diye yanıtladı.

"Birisi görebilir. Çok tehlikeli. Şimdi değil, lütfen. Hem zaten ben yapamam ki."

"Peki." dedim. "Ama bir gün beraber süreceğiz. Sözün olsun. Ayrıca da başaracaksın."

"Tamam." dedi gülünmseyerek. "Sözüm olsun."

"Gideyim mi o zaman?"

"İyi olur, yakalanmayalım."

"Tamam arkadaşım." dedim ve kahkaha attım. "Sen gir, ben de gideyim."

"Yarın görüşürüz." dedi ve arkasını dönüp demirleri aştı, ardından da zorlanarak cama çıktı ve içeri girdi.

El sallayıp camı örttü. Ben de el salladım ve mutlulukla bisikletime atlayıp uzaklaştım.

***

(YILDIZ'IN ANLATIMIYLA)

Camı kapatıp ardından da perdeyi örttüm ve hırkamı bir kenara bırakıp yatağa uzandım. Örtüyü üzerime çektim. Elimin tersiyle gözyaşlarımı sildim.

Normalde mutlu olmam gerekiyordu ama gözyaşlarım durmuyordu.

Beni düşünmüş olması öyle ince öyle güzeldi ki. Çok da garipti ayrıca. Ona sarıldığımda içim ısındı. Nedenini bir türlü anlayamadığım şekilde içime huzur doldu.

Güneş çok iyi bir kız. Beni anlıyor. Bunu ilk zamandan beri hissediyorum. Onunla konuşmak istiyordum, içimi dökmek istiyordu ama bir yandan da korkuyordum. Ama saçma düşüncelerimi bir kenara bırakmanın vakti geldi. Artık beni anlayan biriyle konuşma vakti geldi.

***
Oy ve yorum atmayı unutmayın.❤