ကကြိုးရုပ်[ Complete ]

Chapter...5

လွတ်လပ်မူကင်းတဲ့ဌက်ကလေးလိုမျိုးလှောင်
အိမ်ထဲကိုဘယ်တော့မှအသွင်းမခံရတော့မဲ့ခံစား
မူမျိုးနဲ့မြက်ခင်းစိမ်းစိမ်းတွေရဲ့လတ်ဆက်သန့်
ရှင်းတဲ့အထိအတွေ့မျိုးဖြင့်ရှင်းသက်ပိုင်ကတော့
ခမ်းရဲ့ရင်ခွင်ထဲကနိုးထလာလေသည်....။

"ဟင့်.....အဟင့်..."

အိပ်နေရင်းနားထဲခပ်သဲ့သဲ့ငိုရှိုက်သံပီစီလေး
ကြောင့်ခမ်းတယောက်ထိုအသံပီစီလေးကိုကြည့်
ရန်ဘေးကိုကဗျာကယာကြည့်လိုက်လေသည်..

"ကလေး....ကလေးဘာလို့ငိုနေတာလဲကွာ..
ဘာဖြစ်လို့လဲ...နာနေလို့လားကလေး.."

ပုခုံးသားလေးနှစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးမေးပေမဲ့
ကလေးကတော့မျက်ရည်လေးများဝဲ၍ခေါင်း
ကိုငုံကာ...ခေါင်းကိုတွင်တွင်ယမ်းခါပြလေသည်..

"ဒါဆိုဘာလို့လဲ....ဦးကြောင့်နာနေတာမလား..
ဟုတ်ပါတယ်ဦးကမကောင်းတဲ့လူကြီးနော်...
မငိုပါနဲ့ကွာ...ကလေးငိုရင်မခံစားနိင်ဘူးကွာ.."

"အပြင်မှာဘယ်သူရှိလဲ...ဒီကိုလာခဲ့ကြဦး..
ဟာကွာမြန်မြန်လာ..."

Bossရဲ့အော်ခေါ်တဲ့အသံကြောင့်သူရအပြေးအ
လွှားအခန်းထဲဝင်သွားရလေသည်...။

ပုံမှန်ဆိုBossကသူ့အခန်းထဲဘယ်သူမှဝင်တာမ
ကြိုက်ပေမဲ့အခုကတော့Bossကိုယ်တိုင်ခေါ်တာ
မို့ကဗျာကယာအပြေးနှင်ရလေသည်...။

"Boss...ဘာခိုင်းစရာရှိလို့လဲ.."

"ငါ့ကလေးငိုနေတာမင်းမြင်လား..သွားဆရာဝန်
သွားပင့်...အမြန်ခေါ်လာခဲ့...."

Bossရဲ့ဒေါသူပူန်ထနေတဲ့အမိန့်ကြောင့်သူရက
တော့ခေါင်းနပန်းကြီးစွာဖြင့်ဆရာဝန်ခေါ်ရန်ပြေး
ရပြန်လေသည်..။

"ကလေးမငိုနဲ့နော်...ဦးကိုပြောပြလေအဲ့ဒါမှဦးက
သိမှာပေါ့...ကလေးကလိမ်မာတယ်မလား.."

နဖူးလေးကိုနမ်း၍ချောမော့ပြောလိုက်တော့မှ
ခေါင်းလေးငုံထားရာကနေမော့ကြည့်လာပြီး..

"အသက်ညကျတခြားလူကြီးတွေလုပ်တာကိုခံရ
ဦးမှာမလားဟင်..."

"ဘာ...ဘာပြောလိုက်တယ်ကလေး.."