Bu genç garsonu izlemeye başladı Feris. Önceden olsa telefonuna bakardı ancak bu kızın azmi dikkatini çekmişti. Şu anda ondan başka bir garson yoktu belli ki. Bir oraya bir buraya koşuyor, tüm siparişleri yetiştirmeye çalışıyordu. Feris'in kahvesini...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir sır en fazla kaç yıl boyunca gerçekliğini gizleyerek ayakta kalabilir? Ya da bu sırrın açığa çıkmasıyla ne gibi tepkiler verilebilir? Etkinin yarattığı tepki sonucu gerçekleşen olaylar yaşamı bi' nebze olsun değiştirmeye yetecek potansiyele sahip midir?
"Leylacık. Günaydın!" Dicle'nin neşeli sesi odayı dolduruyordu. Bir taraftan aynanın karşısında rimel sürerken, bir taraftan telefonunu hoparlöre alıp, annesi ile konuşuyordu. Bu sırada Barış arkadan gelip ellerini, Dicle'nin beline sardı. Bir kaç kere boynunu öptü.
"Günaydın." Dicle'nin aksine Leyla'nın sesi oldukça kötü geliyordu. Dicle, Leyla'nın sesindeki tonu anlayınca eline telefonunu aldı ve hoparlörü kapattı.
"Anne, iyi misin?" Dicle, Leyla'ya çok nadir 'Anne' diye seslenirdi?
"İyiyim. Ben bugün İstanbul'a geliyorum." Dudakların söylediği yalanlardan biri daha.
"Neden haber vermedin? Uçağın kaçta?"
"Akşama doğru gelirim ben Dicle."
"İyi o zaman ben bugün Feris hanımdan izin alıp, seni karşılarım."
"Ha yok. Ben ajansa gelirim."
Neden ajansa gidiyordu?
Ajansa gitmesindeki sebep neydi?
"Peki" diyerek Leyla'nın üzerine gitmemeye çalıştı, Dicle. Daha sonrada aramayı sonlandırdı.
"Sevgilim, iyi misin?" Barış'ın seslenişiyle, Dicle ona doğru döndü.
"Hı hı, iyiyim sevgilim. Hadi hazırlanda çıkalım."
"Tamam hazırlanıyorum şimdi."
•◇•□•◇•□•◇•
Ajanstaki işlerini saat 8 olmadan bitirmişti Dicle ve Feris. Biri kahvesini, biri de meyve suyunu alıp koltuğa yayılmak için Feris'in odasında buluştular.
"Bardaktaki kahve değil mi?" diye sordu Feris iğrenerek.
"Evet Feris Hanım, içmemeniz gerektiğini unutmuşum. Canınız mı çekti yoksa? Başka bir şey alsam iyi olacak." Feris kahkaha atmaya başladı.
"Hayır Dicle! Aksine kokusu çok kötü geldi!" Kendisi de bu değişime gülmeden edemiyordu. Dicle de gülmeye başladı. O sırada odadaki bir telefon çalmaya başladı. "Seninki." dedi Feris kahkahalarının arasından. Dicle arayanın annesi olduğunu görünce yüzü düştü. Daha önce bir telefon yüzünden kaybolduğu için Feris panikledi, ayağa kalktı hemen.
"Ne oldu, kimmiş?"
"Annem." Dicle üzgündü.
"Annene bir şey mi oldu?" dedi yeniden koltuğa otururken Feris.
"Hayır, çok durgundu bugün, kötü gibiydi. Sabah konuştuk."
