ikimizde öylece giden Bay Kim'i izledikten kısa bir süre sonra bir hıçkırık sesi yankılanmıştı, kafamı çevirmemle yanımda masum ve sessiz olmaya çalışarak ağlayan Seung ile her şey dank etmişti. Acı gerçekler onu da mahvetmişti, bildiğin tüm hayatım(z)ın tamamen yalandan oluştuğunu öğrenseniz ne tepki verirdiniz? Eminim ki sindirmeniz uzun sürerdi.
Elimden olanları düzelticek hiçbir şey gelmiyordu, her şey iyi olucak demek istiyordum fakat hiçbir şeyin iyi ve eskisi gibi olmayacağını ben de biliyorum. Bu durum çok aci vericiydi... Yavaş adımlarla yanına oturmuş ve başını göğsüme yaşlanmasına izin vermiştim. Hayır ağlamamalıyım ki Seungmin'de benden güç alsın.
Yaklaşık bir yarım saat sonra Seungmin'in düzenli nefeslerinden uykuya dalmasını anlamam kısa sürmemişti. Onu yavaş ve nazik bir şekilde kucağıma almış, arabanın arka koltuğuna yatırmıştım. Sürücü koltuğuna geçmiş ve nereye süreceğimi düşünüyordum. Artık neyin doğru neyin yanlış olduğunu bile doğru düzgün anlayamıyordum. En iyisi tek güvendiğim kişi olan Daesung Hyung'a gitmeye karar vermiştim ki başka gidicek bir yerim de yoktu.
Gözlerimin yavaş yavaş kapanmaya başladığını hissediyordum fakat araba sürerken uyuyamadım değil mi? Aldığım az alkolün etkisi ile gittikçe kapanmaya ve dışarıyı zor görmeye başlamıştım. Gözlerimi açmaya çalışıyordum fakat sanki bir kişi gözlerime elini koymuş ve çekmemek için yemin etmiş gibiydi. Duyduğum korna sesi ile kocaman bir şekilde açmış, önümden gelen 2 tır ile neye uğradığımı şaşırmıştım. Tanrım ben ne ara diğer yola saptım... Üstüme gelen tırla son kez arka koltukta masumca uyuyan Seungmin'e bakmıştım...
“özür dilerim sevgilim.”
Sonrası ise karanlık, aynı hayatım gibi...
_________________
Hyunjin gördüğü rüya ile birden yerinden sıçramış ve gözleri direk 5 yıldır evli olan kocasına kaymış, onun orda uyuduğunu görünce rahat bir nefes almıştı. Içinden 'ne kadar da garip bir rüya ama' demeden duramamıştı. Hemen eşinin anlına ufak bir öpücük kondurmuştu. Hyunjin, eşi Seungmin ve çocuğuna kahvaltı hazırlamak için odasının kapısını açmamsıyla karşısında minik oğlu Doyoung'u görmesi ile gülümsemişti. Hemen oğlunu kucağına almış ve yüzünün her tarafına öpücük koymuştu.
“Günaydın küçük bey.”
“Günaydın baba...”
Onun uykulu sesine karşı gülümsemiş ve mutfağa inip rast gele bir sandalyeye oturmuştu. Kucağında daha da mayışan miniğinin saclarına anlamlı bir öpücük kondurmuştu.
“Seni seviyorum babacığım, bunu unutma. ”
demişti.
Happy end
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Neighbor-HyunMin
FanfictionHyunjin, yeni taşındığı mahalledeki karşı komşusunu çıplak görmesi ile hayatı değişir. -acemi bir yazar- -Tamamlandi-
