CHAPTER ELEVEN

592 44 7
                                    

June 25, 2011Saturday, 10:42 AM

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

June 25, 2011
Saturday, 10:42 AM

Pagkabalik sa ilalim ng puno, agad akong napahiga sa telang nakalatag sa buhangin. Napahiga rin si Regine.

Napasulyap ako sa gawi ni Earl. My sight was locked on him. Nakasandal siya sa malaking puno habang nakapikit ang magkabilang mata. Nakasuot siya ng isang yellow-green loose t-shirt, kapares ang maong na short.

Medyo gumulo ang kaniyang buhok. Nakalagay sa gilid ang librong binabasa niya kanina. Tumataas-baba ang suot niyang t-shirt sa tuwing napapahinga siya.

He's worth the stare because it's my first time seeing him sleeping. This was also the first time I'd seen him in shorts.

I was then startled when he abruptly opened his eyes as I continued to watch him.

Agad kong ibinaling ang tingin kina Regine at Russel na kasalukuyang naglilinis ng isda. Bigla kong naramdamang may tumabi sa'kin. I then transferred my vision on my side.

It was Earl.

I gave him a confused stare pero parang wala lang siyang pakialam.

Though medyo malayo ang pwesto niya mula sa'kin dahil malaki naman ang tela, hindi ko alam kung bakit nakakaramdam ako ng ilang.

Humiga siya't ipinikit ulit ang kaniyang mga mata. I was about to stood up when suddenly, I saw a small crab walking towards earl's arm. Agad kong pinkpik ang balikat niya.

Nang buksan niya ang mata, I expected that he'll shout, or he'll do such actions that will represent a feeling of surprised, but then I was amazed when he calmy hold the crab's cephalothorax.

Magulo ang kaniyang buhok nang mapabangon at ma-upo sa tela. Mapungay ang kaniyang nakabukang mga mata; his eyes screams tiredness; nagpuyat na naman siguro siya kakabasa ng libro.

Mas hinigpitan niya ang paghawak ng alimango't dahan-dahang itinataas hanggang sa tuluyan itong maiharap sa kaniyang mukha.

As he faced the crab, naging mabilis ang pagbukas-sarado ng kaniyang mga mata. He's currently wandering the crab's whole being as if it was his frst time seeing a crab.

He then slowly turned his head towards the perplexed me. Agad akong napatayo at napa-alis sa kinaupuang tela. I noticed how he halfly smirked before standing up.

I was expecting him to toss the crab at me, but instead, he strolled towards the ocean. Inilagay niya sa buhangin--ilang metro ang layo mula sa dagat--ang maliit na alimango, bago lumakad pabalik sa telang kinauupuan ko.

I do wanna have a note talk with him at the moment pero hindi ako nakadala ng notebook.

Gusto ko sanang itanong sa kaniya kung bakit siya puyat.

Nang makaupo ulit siya sa tela, walang ganang ekspresyon ang nakita ko nang masulyapan ang pagmumukha niya.

"Vhea, gutom ka na?" Napalingon ako sa likuran nang marinig ang boses ni Russel. He's holding a stick where a grilled fish was pricked onto it.

As We Created Our Own Sound (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon