UĞURSUZ: 21

Kim bu Gürkan?

Yeniden çiçek açacağım..

Uyandım.

Hissizleştim.

Uyanır uyanmaz yanımda, yanı başımda annemin yüzünü elimde annemin ellerini hayal ettim.

Ama olmadı. Mete vardı başımda ama onu istemiyordum. Ondan NEFRET EDİYORUM!

-Ne işin var senin burda? Çek elini elimden! Dokunma bana! Senden nefret ediyorum! 

+Yapma böyle Ezo. Ben de böyle olmasını istemezdim ama se-

- Ben mi, ben ne? Ben mi suçluyum şimdi de? Ben ne? Çok mu acele ettim? Yoksa beni neden ailemden ayırıp bi köşke tıktığınızı merak etmem miydi suçum?

Başardınız! O Gürkan denen zalim ve siz daha kaç tane adamınız var bilmiyorum ama başardınız artık ailemden beni tamamen ayırdınız! Bak şuan yanıbaşımda güzeller güzeli annem değil de sen duruyorsun! 

+Ezo henüz herşeyi öğrenmedin, şu hastaneden çıkalım bi kafandaki soru işaretlerinin hepsi geçicek.

koluma taktıkları serumu acımasına aldırmadan sertçe çekip fırlattım ve serumun iğnesini Mete'ye doğrultarak;

Çekil şurdan ve bir daha adımı ağzına alma! Benim ne sana ne de bi başkasına ihtiyacım yok tamam mı? Ayrıca olan her neyse bunlar benim ailemle ilgiliyken sen.. sen neden herşeyi biliyorsun da bir ben bilmiyorum?Senin benimle ne bağın olabilir ha, söylesene? 

+ Sana nazik davrandım, olmadı. Arkadaşın olayım dedim, o da olmadı. Ama artık haddini aşıyosun küçük hanım!Benim kim olduğum, neden yanında olduğum, ya da herşeyi bilip bilmemem seni ilgilendirmez tamam mı? Beni elindeki o zımbırtıyla korkutabileceğini mi sanıyorsun sen?

diyerek elimi sertçe tuttu ve sedyeye oturttu

Dediklerimi o küçük beynine iyice sokuyosun ve beni dinliyosun!

Ağlayarak "hayır" dedim.

- Hayır dinlemek istemiyorum seni! Bırak beni, bırakta gideyim lütfen çok özledim ailemi çok özledim bak beni anlamıyosun! Ben daha önce hiç bu kadar uzak kalmadım ailemden, arkadaşlarımdan.

Ona çaresizce bakarken elimi sıkması acı vermiyordu bana çünkü onun gözlerinde kendimi gördüm. Gözleri benim ki gibi elaydı o bana çok benziyor ama Yenilmiştim. Burada yapayalnız kalışıma, yalnızlığıma, kimsesizliğime, çaresizliğime..annesizliğime..anne yardım et. Nolur beni özlemiş ol. Nolur benim gerçek annem ol. Anne o kadının söyledikleri doğru çıkmasın! Beni bırakma.. Bir anlığına onu kendime yakın görsemde o an anladım ki benim benden başka kimsem yokmuş..

+Tamam sakin olur musun artık? Çıkıyoruz burdan.

+Ozan arabayı hazırlayın, Gürkan abime de haber ver Ezo'nun durumu iyi.

O andan sonra hiç konuşmadım yol boyu sessizdim. Mete bana ilk defa elini kaldırdı. Kaldı ki şimdiye kadar bana babam bile elini kaldırmamıştı. Gitgide ondan daha da nefret ediyordum. Kendimden de ona ilk sefer kandığım için nefret ediyordum. Sevginin kısa zamanda nasıl nefrete dönebileceğine sizde şahit olmuş oldunuz böylelikle.

Aşk ve nefret arasında çok ince bir çizgi vardır.  Aşık olduğumda bi neden yoktu. Bi neden bulamamıştım neden sevdiğim hakkında. Ama nefretin nedeni var. Aşkı biz inşa edemeyiz.."tek" başımıza inşa edemeyiz. Ama nefreti insanlar kendi elleriyle kısacık bir anda oluşturabilirler. 

Aşk...gerçekten de körmüş gözün.

Ne kadar iğrenç bir insanmış oysaki!

Huzur, dediğim kalp simsiyahmış da benim gözlerimdeki ışık orayı aydınlatmış.