The Dream 3: Wings > j.jk (✖)

Κεφάλαιο 16:«Υποψίες;»

Yoongi's POV »»————>

      Το κελί ήταν σκοτεινό και κρύο όπως πάντα.Μόνο ένα κεράκι πάλευε να μείνει αναμένο δίπλα απο την ατσάλινη βρώμικη πόρτα απέναντί μου.Μόλις είχα ανοίξει τα μάτια μου,και η διαίσθηση μου μου έλεγε οτι πάλι είχα λιποθυμήσει για μέρες.Το σώμα μου είχε καταρρεύσει τελείως τον τελευταίο καιρό απο τα βασανιστήρια και απο τις δουλειές που με έβαζαν να κάνω.Υπήρχαν φορές που δεν ένιωθα τα χέρια μου έτσι όπως ήταν κρεμασμένα απο το ταβάνι και σφιχτά δεμένα.Άλλες φορές βέβαια τα ένιωθα,αλλά με πονούσαν τόσο πολύ που προτιμούσα να μην τα νιώθω.Εκτός απο τρομερά σφιχτές,οι αλυσίδες που μου ειχαν βαλει ηταν ιδανικές για "καποιον σαν εμένα".Ήταν αρχαίες και είχαν την μαγική ιδιότητα να ρουφάνε μέχρι και την τελευταία σταγόνα μαγείας ενός μαγικού πλάσματος.Βέβαια,δεν είχαν ξανά δοκιμαστεί ποτέ σε μάγο.

      Αν και οι αλυσίδες είναι αρκετά εκνευριστικες,τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τις ψυχές.Απο ότι έχω καταλάβει,οι δαίμονες έχουν μια μανία να παίρνουν τις ψυχές απο δαίμονες φυλακισμένους που έχουν σκοτώσει και να τις φυλακίζουν ανάμεσα απο τους τοίχους των φυλακών τους.Ενω οι ψυχές δεν μπορουν να σου κάνουν κάτι,μπορουν να γίνουν πολυ ενοχλητικές το βράδυ όταν προσπαθεις να κοιμηθείς..

     Τις πρώτες μέρες προσπαθούσα να αποδράσω μανιωδός και οι φύλακες του κελιού γελούσαν μαζί μου και μετά με έφτυναν.Κυριολεκτικά.Εκτός από αγενείς,ηταν και αμόρφωτοι.Οι φυλακισμένοι ήταν πιο ευγενικοί.Οχι βέβαια ότι είχαν και το κουράγιο να μιλήσουν και φυσικά δεν ήξεραν και ποιος ειμαι.Παρ'όλα αυτά όμως,δεν υπήρχε φασαρία,αν εξαιρέσουμε τις ημέρες βασανιστηρίων δηλαδή.

    Ποτε δεν θα ξεχάσω την ημέρα που με ανάγκασαν να μπω στο δωμάτιο των βασανιστηρίων για πρωτη φορά.Εχει περασει καιρός από τότε,σίγουρα μήνες,αλλά κάθε φορά που το σκέφτομαι είναι λες και μόλις γυρισα από εκεί.Το σώμα μου πονούσε τόσο πολύ εκείνη την ημέρα,την επόμενη και ίσως για τις άλλες εφτά που ακολουθησαν μετά από εκείνη.

    Βηματα ακουστηκαν ξαφνου από τον διάδρομο και φωνες .Η πόρτα άνοιξε διάπλατα ξαφνικά και εγώ ξεφύσιξα.Μόλις είχα ξυπνήσει και θα με έβαζαν να κάνω δουλειές;σκέφτηκα απο μέσα μου και μόρφασα.Σήκωσα αδύναμα το κεφάλι μου προς τα πάνω και μέσα απο τις τούφες των μαλλιών μου που έμπαιναν πλεόν μπροστά απο τα μάτια μου,διέκρινα τρείς γνωστές φυγούρες.Λάθος συναγερμός τελικά.Τα τρία αγόρια έκλεισαν την πορτα πίσω τους και ο ένας φώτησε με τις δυνάμεις του το δωμάτιο.Μακάρι να είχα και εγώ τις δικές μου..