The Dream 3: Wings > j.jk (✖)

Κεφάλαιο 12:Φοβάμαι,φοβάμαι πολύ.

-edited-

Nicky's POV~

Περπατούσα κουρασμένη προς το σπίτι μου αναζητώντας απεγνωσμένα την σκιά ενός δέντρου.Δυστυχώς για εμένα όμως η γειτονιά μου δεν φημίζεται ιδιαίτερα για το πράσινο της,οπότε ήμουν αναγκασμένη να περπατάω για τουλάχιστον είκοσι λεπτά κάτω από τον ήλιο γεμάτη πληγές και με κακή διάθεση.

Όταν γύρισα σπίτι μου το μόνο που αντίκρισα ήταν ένα άδειο σαλόνι και ένας σορρος με άπλυτα στο καλάθι του μπάνιο που έλεγε πάνω"Κάνε και εσύ καμία δουλειά.-Τζον."

Δεν είχα όρεξη για μπουγάδες και για άλλες τέτοιες μαλακίες,οπότε έκανα κατευθείαν ένα ντουζ και την εκανα με ελαφρά πηδηματάκια από το μπάνιο.

Το σώμα μου πονούσε και ένιωθα το κεφάλι μου βαρύ."Γιατί το να είσαι μίσος αγγελος μίσος δαίμονας πρέπει να είναι τόσο δύσκολο γαμωτο;" μουρμούρισα ξεφυλλίζοντας το βιβλίο των μαθηματικών μου.Η αλήθεια είναι ότι ακόμα και αν το έπαιζα δυνατη,φοβόμουν.

Κάθε μέρα όλη μέρα,από την στιγμή που ξυπνάω μέχρι την ώρα που πάω για ύπνο νιώθω ένα φόβο και ένα άγχος να με διαπερνάει.Ανα πάσα στιγμή μπορεί να εμφανιστεί ένας δαίμονας ή να πάθει τίποτα καμία από τα κορίτσια και κάποιες φορές σκέφτομαι ότι έχω γλιτώσει πολλαπλές φορές από τον θάνατο.

Σήμερα για παράδειγμα ήταν μια από εκείνες.Θα μπορούσε να με είχε βρει το σπαθί στο στομάχι,θα μπορούσε κάποια από εμάς να μην στεκόταν τυχερή και να μην είχε μόνο γρατζουνιές.Ωρες ώρες σκέφτομαι αν πραγματικά αξίζει να τρέχουμε από εδώ και από εκεί,ρισκάροντας την ζωή μας και το μέλλον μας για να γλιτώσουμε τον Jungkook που έχει μαύρα μεσάνυχτα και τον Yoongi ο οποίος δεν ξέρουμε καν είναι ζωντανός.

Ίσως να είναι φοβιτσιάρα και παράλογη αλλά νομίζω ότι έχω αρχίσει και τρελαίνομαι. Κυριολεκτικά. Είναι εύκολο να αντιμετωπίζεις όλα αυτά που αντιμετωπίζουμε εμείς κάθε μέρα χωρις να τα πολυσκεφτείς,αλλά άμα κάτσεις και ξανασκεφτείς τι έχει συμβεί μέχρι στιγμής και που έχουμε μπλέξει τρομάζεις και εγώ προσωπικά δεν ξέρω πόσο ακόμα μπορώ να παίξω την δυνατή.

Τζον: "Ε!Ε ΒΛΑΜΜΕΝΟ!"ακούστηκε η βαθιά φωνή του αδερφού μου βγάζοντας με από τις σκέψεις μου."Τι με κοιτάς ετσι σαν τον μπούφο;Νομίζεις ότι επειδή εσύ είσαι τεμπελω και θες να πηγαίνεις από εδώ και από εκεί με τις φιλενάδες σου εγώ θα γίνω η προσωπική σου καθαρίστρια;"μου φώναξε και πριν καν προλάβω να συντονιστώ το καλάθι με τα άπλυτα ρούχα βρέθηκε καπέλο στο κεφάλι μου.