Medya:Mert
********************
-İki yıl sonra-
Annemin ölümünden sonra hiçbir zaman eski ben olamadım.Her dakikam ya ağlamakla ya da sinir krizleriyle geçmeye başladı.Annemin yokluğunu her hissettiğimde nefesim daralıyor ve genelinde de bayılıyordum.Normalde yemeği taparcasına seven ben yemek denilince annemin o geceki kanlı görüntüsünün zihnimde canlanması yüzünden yüzümü buruşturup reddiyordum.Bu yüzden de çok fazla kilo kaybetmiştim.Her günüm bir öncekinden daha kötü geçmeye başladı;daha çok acıyla,daha çok özlemle ve daha çok yıpranmakla...
Bu günlerimde babam eve uğramamaya başladı.Bir kere bile yanıma gelip "İyi misin kızım!" demedi.Sadece arada bir eve uğruyor ve direk odasına çekiliyordu.Bu durum beni iyice yıpratmaya yetmişti.Annem yoktu ve annemden sonra en çok ihtiyacım olan adam ise benim yüzüme bile bakmıyordu.Geceleri kabuslar peşimi bırakmamaya başladı ardından kapalı ve aşırı karanlık yerlerde duramamaya başlamam.Artık sürekli Demir Beyi ziyarete gidiyor ve saatlerce klinikte kalıyordum.Bu yüzden okulu arka plana atmıştım ve şansa bakın ki o yıl sınav senemdi.Evden kliniğe,klinikten eve döngüsü içindeydim adeta.Okula arada bir uğruyordum ve derslerin çoğunu kaçırmıştım.Nitekim sene sonunda girdiğimiz sınavdada matematik dışında pek diğer dersleri yapamamıştım.Bu puanla ancak düz bir liseye gidebilirdim.Ama babam iki yıl boyunca benle ilgilenmemesine rağmen ilk defa benim için bir şey yaptı ve şuanda gittiğim zengin züppesi okula kaydettirdi.
Artık eski Deniz yoktu;renkli,cıvıl cıvıl,enerji dolu,sevecen ve her dakika gülen hatta saçmalayan Deniz yoktu artık.Bunun yerine herkese emirler yağdıran,emirlerine uymayanı hastanelik eden,herkese ölümcül ve soğuk bakışlar atan,siyahtan başka rengi hayatında barındırmayan ve görenlerin sadist dediği bir kız vardı artık.
Yaşantıma,aileme,konuşmama,davranışlarıma karışan ya da yerli yersiz benim hakkımda yorum yapanlara ya da bana sarkanlara karşı bir nefret beslemeye başladım.Böylelerini ölümüne dövüyor sonra bilgilerini kaydediyordum.Şu ana kadar;10 adam bıçaklama,30 adam yaralama,5 adam öldürme suçum var.Bazen olayları saklama konusunda iyi olmadığım için karakola götürülmüşlüğüm var.Bu esnada babamın paracıkları olaya dahil oluyor ve yargılanmadan çıkıyordum.Bu şekilde hayatım kararmaya başladı.Gün geçtikçe bu sayılar artmaya başladı bu sayede de babamla olan kavgalarımız artmaya başladı ama ben Deniz'den sonrasını dinlemediğim için sadece orda oturmakla meşgul oluyordum.
Bir gün babam beni gene yanına çağırdı.Gene bir ton nasihat yağdıracağını tahmin ederek babamın karşısında bulunan sert gözükmesine rağmen yumuşak ve rahat olan siyah deri koltuklara kendimi bıraktım.Babam bu davranışımdan gene kendisini dinlemeceğimi anlamış olmalıdır heralde.
"Bak Deniz gene beni dinlemeyeceksin biliyorum ama en azından bu seferlik dinle be-"
Bir anda rahat görüntümü bozup vücudumu dikleştirdim ve sinirden ateş saçan gözlerimi babama çevirdim.
"Bana bak babam olacak olan herif!Senin karşında eski Deniz durmuyor.Ne söyleceksen emir vermeden söyle yoksa bu sefer karakola baba cinayetinden giderim anladın mı?Şimdi emir vermeden lafını devam ettir yoksa giderim."
Babam dediklerim üzerine şaşırmış olmalı.Çünkü diğer konuşmalarını yaparken hiçbirini ciddiyetle dinlememiştim ve hepsinde de tamam diye geçiştirmiştim ama bu sefer dinlediğime göre benim istediğim şekilde konuşucaktı.Kısa zaman içinde şaşkınlığını üzerinden atıp konuya devam etmek için hazırlandı.
"Bak Deniz annen hayatını kaybedeli iki yıl oluyor.İki yıldır danışabileceğim ve güvenebileceğim biri hayatımda yok ve bu durum beni çıkmaza sürüklüyor.Kararları alma sürem uzuyor ve yanlışlarımı düzeltmem uzun zaman olu-"
