epilogue

206 15 16
                                    

FAYE

Dahan-dahan akong napadilat nang maramdaman ko ang kamay ni Robin sa aking pisngi. Nagulat ako nang makitang naging kulay itim ang dalawang mata niya. Ngumisi siya sa naging reaksyon ko. His eyes pierced into my soul and that smirk gave me nightmares.

Nakita kong ilinabas niya ang kusilyo mula sa bulsa niya. Huminga siya nang malalim at itinaas ito.

"Sandali.."

Itatarak niya na sana ang kutsilyo sa dibdib ko pero napahinto siya dahil sa bulong ko. Napataas ang kilay niya at hinintay kung ano ang sasabihin ko.

"For the last time, I love you so much, Robin." I sobbed.

I'm so in love with him, to the point that all I want is to see his face before my heart stops beating.

He's just staring at me with no emotion at all. He seemed so bored and irritated.

"But I don't, Faye." He positioned the knife again, readying to thrust me.

"Maraming salamat sa masasayang taon na nakasama kita. I'll forever cherish it." Walang tigil ang pagbuhos ng luha sa mga mata ko.

"Enough with the drama, Robin. Time's running out. Tapusin mo na siya para maialay na natin kay Pinuno at para maibalik na ang buhay ng iyong mga magulang," wika ni Kishi.

Even if they betrayed me, I'd still be happy because in exchange of my death will be Robin's happiness.

"Be happy, Robin. Remember me as you look at the moon and stars." I bit my lip to stifle my sobs. Tumingala ako sa kalangitan at tinignan ang bilog na buwan na magiging saksi sa mangyayari ngayong gabi.

I closed my eyes shut and waited for him to do his thing─ hanggang sa maramdaman ko ang pagtarak ng kutsilyo sa dibdib ko.








end.

copycatTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon