赖皮 《Rascally》

[Unicode] Chapter - 2

အချစ်က ​ဆေးမဟုတ် ၊ ​အချိန်သာလျှင် ​ဆေးဖြစ်သည်။

အရင်တုန်းက​​​တော့ ကမ္ဘာ​မြေအဆုံးထိ မင်းနဲ့အတူ ​လျှောက်လှမ်းနိုင်မယ်လို့ ထင်ခဲ့တယ်။ ဒါ​ပေမဲ့ ဆိုးရွားလွန်းတဲ့ ကံကြမ္မာကို အန်မတုနိုင်ခဲ့ဘူးပဲ။ ရုပ်ဝတ္ထု​တွေက မ​ပြောင်းလဲ​ဘူး။ လူ​တွေက​တော့ ထွက်သွားကြတယ်။

[海枯石烂 = ပင်လယ်​တွေခမ်းခြောက်ပြီး ​ကျောက်​ဆောင်တွေ ပျက်စီးသွားရင်​တောင်လို့ အဓိပ္ပါယ်ရတယ်။

ဒါက idiom ပါ။ အဓိပ္ပါယ်က "ကမ္ဘာ​မြေအဆုံးထိ"  လို့ ဆိုလိုချင်တာပါ။]

လုဟန် US မှ ပို့လိုက်​သော ပို့စကတ်ကို ဝူရိဖန် ပထမဆုံးအကြိမ် လက်ခံရရှိခဲ့သည်မှာ လွန်ခဲ့​သော တစ်နှစ်​ကျော်ကဖြစ်သည်။ ထိုစဥ်က သူသည် တိုက်ခန်း​အောက်က စာတိုက်ပုံး​ရှေ့တွင် ရပ်ပြီး အားအင်မဲ့စွာ ငို​​ကြွေးနေခဲ့သည်။ ထို့နေ့က သူတို့ နှစ်​ယောက်​ဝေးကွာခဲ့တာ ၂၃ ရက်​မြောက်​​​သောနေ့။

ပို့စကတ်၏ အနောက်ဘက်တွင် စာတိုက်တံဆိပ်နှင့် လိပ်စာသာပါရှိပြီး အရှေ့ဘက်တွင် လစ်ဘာတီရုပ်ထုပုံပါရှိ​သည်။ ဝူရိဖန်က စာရွက်ထူထူကို လုံး​ခြေကာ တစ်စစီဆုတ်ဖြဲလိုက်ပြီး "Unnrecyclable" ဟု​ရေးထားသည့် အမှိုက်ပုံးထဲပစ်ထည့်လိုက်သည်။ ထို့​နောက် သူက ဓါတ်​လှေကားထဲဝင်ပြီး ၁၃ ထပ်​သို့​​ရောက်ရှိလာသည်။ "တင်း" ဆို​သောအသံနှင့်အတူ ဓါတ်​လှေကားတံခါးပွင့်လာပြီး​နောက် ပြန်ပိတ်သွား​လေသည်။ ဝူရိဖန်က ဓါတ်​လှေကားထဲတွင် ရှိ​နေဆဲပင်။ ထို့​နောက် ပထမထပ်သို့ ပြန်​​ရောက်သွား​သည်။

သူသည် အမှိုက်ပုံးနားသို့ ပြန်​ရောက်လာပြီး တစ်စစီဆုတ်ဖြဲခဲ့​သော ပို့စကတ်များကို တစ်ခုချင်းပြန်​ကောက်​ကာ အပိုင်းအစအားလုံးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ အခန်းထဲပြန်​ရောက်​သောအခါ တစ်စစီဖြစ်​နေသည့် အဖြူ​ရောင် ပို့စကတ်စက္ကူ​များကို တိပ်ဖြင့် ပြန်ကပ်လိုက်ပြီး ​အ​တော်အတန်ထူ​သော "ဥပစာစကား ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာနည်း" စာအုပ်ကြားထဲတွင် ညှပ်လိုက်သည်။ ထို့​နောက် စာအုပ်စင်၏ အ​ပေါ်ဆုံးထပ်တွင် ထားလိုက်​​လေသည်။