赖皮 《Rascally》

[Zawgyi] Chapter - 2

အခ်စ္က ​ေဆးမဟုတ္ ၊ ​အခ်ိန္သာလွ်င္ ​ေဆးျဖစ္သည္။

အရင္တုန္းက​​​ေတာ့ ကမ႓ာ​ေျမအဆုံးထိ မင္းနဲ႔အတူ ​ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္မယ္လို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါ​ေပမဲ့ ဆိုး႐ြားလြန္းတဲ့ ကံၾကမၼာကို အန္မတုႏိုင္ခဲ့ဘူးပဲ။ ႐ုပ္ဝတၳဳ​ေတြက မ​ေျပာင္းလဲ​ဘူး။ လူ​ေတြက​ေတာ့ ထြက္သြားၾကတယ္။

[海枯石烂 = ပင္လယ္​ေတြခမ္းေျခာက္ၿပီး ​ေက်ာက္​ေဆာင္ေတြ ပ်က္စီးသြားရင္​ေတာင္လို႔ အဓိပၸါယ္ရတယ္။

ဒါက idiom ပါ။ အဓိပၸါယ္က "ကမ႓ာ​ေျမအဆုံးထိ"  လို႔ ဆိုလိုခ်င္တာပါ။]

လုဟန္ US မွ ပို႔လိုက္​ေသာ ပို႔စကတ္ကို ဝူရိဖန္ ပထမဆုံးအႀကိမ္ လက္ခံရ႐ွိခဲ့သည္မွာ လြန္ခဲ့​ေသာ တစ္ႏွစ္​ေက်ာ္ကျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္က သူသည္ တိုက္ခန္း​ေအာက္က စာတိုက္ပုံး​ေ႐ွ႕တြင္ ရပ္ၿပီး အားအင္မဲ့စြာ ငို​​ေႂကြးေနခဲ့သည္။ ထို႔ေန႔က သူတို႔ ႏွစ္​ေယာက္​ေဝးကြာခဲ့တာ ၂၃ ရက္​ေျမာက္​​​ေသာေန႔။

ပို႔စကတ္၏ အေနာက္ဘက္တြင္ စာတိုက္တံဆိပ္ႏွင့္ လိပ္စာသာပါ႐ွိၿပီး အေ႐ွ႕ဘက္တြင္ လစ္ဘာတီ႐ုပ္ထုပုံပါ႐ွိ​သည္။ ဝူရိဖန္က စာ႐ြက္ထူထူကို လုံး​ေျခကာ တစ္စစီဆုတ္ၿဖဲလိုက္ၿပီး "Unnrecyclable" ဟု​ေရးထားသည့္ အမိႈက္ပုံးထဲပစ္ထည့္လိုက္သည္။ ထို႔​ေနာက္ သူက ဓါတ္​ေလွကားထဲဝင္ၿပီး ၁၃ ထပ္​သို႔​​ေရာက္႐ွိလာသည္။ "တင္း" ဆို​ေသာအသံႏွင့္အတူ ဓါတ္​ေလွကားတံခါးပြင့္လာၿပီး​ေနာက္ ျပန္ပိတ္သြား​ေလသည္။ ဝူရိဖန္က ဓါတ္​ေလွကားထဲတြင္ ႐ွိ​ေနဆဲပင္။ ထို႔​ေနာက္ ပထမထပ္သို႔ ျပန္​​ေရာက္သြား​သည္။

သူသည္ အမိႈက္ပုံးနားသို႔ ျပန္​ေရာက္လာၿပီး တစ္စစီဆုတ္ၿဖဲခဲ့​ေသာ ပို႔စကတ္မ်ားကို တစ္ခုခ်င္းျပန္​ေကာက္​ကာ အပိုင္းအစအားလုံးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ အခန္းထဲျပန္​ေရာက္​ေသာအခါ တစ္စစီျဖစ္​ေနသည့္ အျဖဴ​ေရာင္ ပို႔စကတ္စကၠဴ​မ်ားကို တိပ္ျဖင့္ ျပန္ကပ္လိုက္ၿပီး ​အ​ေတာ္အတန္ထူ​ေသာ "ဥပစာစကား ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာနည္း" စာအုပ္ၾကားထဲတြင္ ညႇပ္လိုက္သည္။ ထို႔​ေနာက္ စာအုပ္စင္၏ အ​ေပၚဆုံးထပ္တြင္ ထားလိုက္​​ေလသည္။