赖皮 《Rascally》

[Unicode] Chapter - 5

အင်ချွန်း ၊ ​တောင်ကိုရီယားနိုင်ငံ၏ ထင်ရှား​သော ဆိပ်ကမ်းမြို့

Baengnyeong ကျွန်းသည် အင်ချွန်း၏ လှပသည့် နာမည်ကြီး ​နေရာတစ်ခုဖြစ်သည်။ ၎င်းနေရာနှင့် ပတ်သက်ပြီး ​ပြောကြသည့် ပုံပြင်တစ်ခုမှာ လူတစ်​ယောက်က Baengnyeong ကျွန်းတွင် ချစ်သူကို လွမ်းဆွတ်​သောစိတ်ဖြင့် ​သေဆုံးသွားခဲ့လျှင် ကြိုးကြာဖြူ​များစွာ ပျံသန်းလာပြီး သူ၏ ရုပ်အ​လောင်း​ပေါ်တွင် လာနားကြသည် ဟူသတတ်။

​ဆောင်းဦးညတွင် ပြတင်း​​​ပေါက်အပြင်ဘက်ရှိ သရက်ပင်မှ ကြီးမား ဝါဝင်းသည့် သရက်သီးများ တွဲကျလျက်ရှိရာ ပြတင်း​ပေါက်ပိတ်လိုက်လျှင်ပင် သရက်သီးများ၏ ချိုချဥ်ရနံ့များ ရနိုင်သည်ဟု ထင်ရ​ပေသည်။

လုဟန်က ​ရေချိုးပြီး​သောအခါ ကိုရီးယားခရီးသွား လမ်းညွှန်စာအုပ်ကို ဖတ်​နေသည်။ အဆိုပါ စာပိုဒ်ကို ဖတ်ပြီး​သောအခါ သူက စာအုပ်ဖြင့် ​ပေါင်ကို ရိုက်လိုက်ပြီး ဗိုက်နှိပ်ကာ ရယ်​မော​လေသည်။

"ဟားဟား၊ အိုက်ရိုး၊ မင်း​ပြော၊ ဒီစာအုပ်​​​ရေးတဲ့လူက ပုံကြီးချဲ့လွန်း​နေတယ်မဟုတ်ဘူးလား။ လွမ်းနာကျတာက ပါ​သေးတယ်။ ဘယ်လို​တောင်လဲ။ အနီ​ရောင်ပဲ​တွေ စားတာ များသွားလို့လား။ ဟားဟား။"

ခဏတာမျှ တုံ့ပြန်သံမကြား​သော်လည်း လုဟန်၏ မျက်နှာပေါ်က အပြုံးသည် ပျောက်ကွယ်မသွားဘဲ ကုတင်​​ပေါ်မှ ထထိုင်လိုက်သည်။

ဝူရိဖန်က သည်အ​ကြောင်းအရာကို မည်ကဲ့သို့ ဆွေး​နွေးမည်ကို သိချင်​​​​သော်လည်း ဝူရိဖန်က အချိန်အ​တော်ကြာသည်အထိ တုံ့ပြန်မလာခဲ့​ပေ။ ထို့​နောက် ​​အဝတ်ဗီရို​ရှေ့တွင် ​ငေးပြီး ထိုင်နေသည့် ရွှေအို​​ရောင်ဆံပင်ပိုင်ရှင်ကို ​တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ့​ဘေးတွင်လည်း တီရှပ်နှင့် ​ဘောင်းဘီများ ပုံထားသည်။

လုဟန်က ရုတ်တရက် စိတ်လှုပ်ရှားသွားကာ ​မေးလိုက်သည်။

"ဘာလုပ်​နေတာလဲ။"

ဒူး​​ခေါင်း​​ပေါ်တွင် တံ​​တောင်ဆစ်တင်ပြီး ​မေး​ထောက်ကာ မျက်​မှောင်ကြုတ်​နေသည့် ဝူရိဖန်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ သူက လုဟန်ကိုကြည့်ပြီး နူးညံ့​သော လေသံဖြင့်​ပြောလာသည်။