Denizden
O günün sonrasında geleceğimi tahmin etmezdim. Ya da öyle bir olaydan sonra kuzenimi görmeyi. Ya da o kızı gördükten sonra tekrar görmeyi. Benden önce yaşanmıştı asıl olaylar. Ama bu demek olmuyordu ki bensiz yaşanmaya devam edecek.
O günden bir gün sonra:
Ne zamandır gelmek istiyordum. Ama annem beni göndermek istemiyordu. Buradan yurt dışına başlıca sebeplerden dolayı gelmiştik. Onların başındaki sebep tabi ki de bendim. Bu yüzden annem benim için endişeleniyordu. O olaydan sonra biraz rahatsızlanmıştım. Haliyle de annem korkuyordu. Ama neyse ki sonunda buradayım. Geldiğimi sadece Çağan biliyordu. O da zaten Leyayı getirecekti. Ben onları beklerken bir kahve istedim. Sonra gözümün önünde olaylar gelişti. Bir garson kız bir müşteriye sipariş ettiği şeyi getirmişti. Ama kadın olay yaratmak ister gibi onu istemediğini söyleyip durdu.
Müşteri: Bu ne ya? Ben bunu mu istedim? Hemen bana sütlü kahve getir.
Hilal: Sen bunu istedin. Eğer beğenmiyorsan içemezsin ama parasını vermek zorundasın.
Müşteri: Bu nasıl bir terbiyesizlik böyle? Sen nereden buluyorsun bu cesareti? - Kadın sesini yükseltti- Seni hatta burayı şikayet edeceğim.
Hilal: Yapma ya. Çok korktum.
Bağrışmalar artınca içeriden müdür olduğunu tahmin ettiğim bir adam geldi.
Müdür: Noluyo burada?
Müşteri: İşçiniz yanlış içeceği getirmiş şimdi de doğrusunu getirmiyor.
Hilal: Siz ona istediğinizi bilmiyorsunuz desenize.
Müdür: Sen daha bugün başladın ve hemen olay mı çıkarıyorsun?
Hilal: Olay beni buluyor diyelim.
Müşteri: Hadsize bak. Hemen benden özür dile.
Hilal: Pardon. Galiba siz özür dileyecektiniz.
Müdür: Hemen özür dile yoksa kovulursun.
Hilal: Yapmayın ya çok korktum. Siz zahmet etmeyin ben giderim. Size de böyle müşterilerle kolay gelsin arkadaşlar. Tabi bir de böyle bir patronla. İşiniz zor vallaha.
Bu kız da neydi şimdi? Haklıydı ve hakkını sonuna kadar korumuştu. Gözlerimi ondan alamıyordum. Tabi bir de olaydan. Onun dediklerine müdür de müşteri de çok kızmış görünüyordu. Kız önlüğünü çıkardı ve kapıya doğru yürüdü. Bir an şans eseri gözlerimiz birbirine değdi. Kızın farklı bir havası vardı. Sonra gözlerini çevirerek kapıdan çıktı. Gördüğüm şeyle şaşkına uğramıştım. Müdür de bize birkaç şey söyledi. Böyle insanlara gerçekten gıcık oluyordum. Daha fazla dayanamadım ve hesabı ödeyip kalktım. Sonra Çağanı arayıp başka bir yere gelmelerini istedim. Hala aklım o olaydaydı. İlk defa böyle bir şeyle karşılaşıyordum. Değişikti. Neyse kapıdan Leyayı görünce ayağı kalktım ve ona sarıldım. Onu çok özlemiştim. O olaydan sonra ilk defa görüşüyorduk.
Leya: Deniz.
Deniz: Naber güzellik?
Leya: İyi de Çağan niye Denizin geldiğini söylemedin bana?
Çağan: Deniz sürpriz olmasını istedi.
Deniz: Aynen ben istedim.
Leya: Sen iyisin değil mi?
Deniz: İyiyim merak etme. İyileştim artık. Senin yanında olacağım.
Leya: Yani oraya gitmeyecek misin?
Deniz: Hayır kuzen burada okuyacağım. Hem seni çok özledim.
Leya: Ben de seni çok özledim. Ayrıca şuan çok mutluyum.
Leya tekrar bana sarılmıştı. Birer kahve içip kalktık. Çünkü Leyanın bir yere gitmesi gerekiyormuş. Çağan da onunla gitmek için ısrar edince ben de geleceğimi söyledim. O da kabul etmek zorunda kaldı. Kahvelerimizi içtikten sonra Leyanın söylediği kafeye gittik. Leya beklediği kişilerin hala gelmediğini söylüyordu. Sonra içeriye o kız girdi. Gözlerime inanamıyordum. Bu nasıl olurdu? Leya kızı görünce hemen seslendi.
Leya: Hilal buradayız.
Hilal mi? Kızın adı Hilalmiş. Leya bu kızı nereden tanıyordu? Hiç bir fikrim yoktu. Kız bize doğru yaklaşırken gözlerimi ondan çekemedim. O da bana bakınca bir değişik oldum. Kız gözlerini benden çekip Leyanın yanındaki sandalyeye oturdu. Aceba beni tanımış mıydı? Zaten tanışmamıştık ama ben onu hatırlamıştım. Kız karşımda sakin bir biçimde oturuyordu. Noluyodu bana? O olaydan sonra onca yaşadığım yaşattığım şeyden sonra tekrar mı? Bilmiyorum ama bunları düşününce kızdan gözlerimi çekerek kendime gelmeye çalıştım. Bunu ne kendime ne de sevdiklerime yapamazdım. Bu olmazdı.
