NP 06

113 27 54
                                    

"S-SALVADOR, ikaw pala. S-Sorry...."

I would like to slap myself at this moment for stuttering in front of him.

Paano naman kasi, ako ang natutunaw sa kaniyang pagngisi. Isama mo pa that he's wearing his famous shades and add to cart the luxury red Mitsubishi beside him. It's so shiny to think na bagong car wash ito ngunit gawa lang ito ng sinag ng araw.

"Yeah, it's only me. Ikaw pa lang ang nakita kong kumakausap sa mga guwardiya rito," sabi niya habang tinitingnan ang mga guwardiya sa entrance. "Sa sobrang busy kasi ng mga tao rito, busina na lang ang tanging lead nila, don't you know that?"

Umiling ako at pinagdampi na ang mga palad. "Bakit ka nga pala nandito?"

"Plano ko sanang pumasok sa loob to get the script, not until I saw you sitting and accompanying them."

I smiled. "Napadaan kasi ako rito kanina, kaya ayon. I was taking some pictures at naisipan kong humingi ng tulong kay ate Kim."

I took a deep breath and look at him. Since I'm wearing a cap, I won't be able to see if he's staring at me deeply or not.

"So in return, I bought them ice cream. Nakakahiya rin kasi because I just barged in without their permission and even stepped my feet on the station's ground even though I'm not an employee," dagdag ko pa at bumuntong-hininga.

"Nagbabakasakali ka bang nand'yan ako, that's why you visited ABS?"

"Aba naman, artista ka ba para habulin ko? Hindi 'no, ang assuming mo naman." Walang kamatayan kong pagtanggi.

In return he just then, laughed at me just like at the scenario earlier. After some seconds of laughing into what I've been said, he faked a cough that caused me to look at him curiously.

"Gusto mong makita kung saan kami nagsho-shoot ng balita?" pag-aalok niyang bigla.

"T-Talaga?"

My enjoyment suddenly sprang into who knows what nang tumango siya at nginitian ako. Parang nag-shift bigla ang hiya ko at napalitan ng tuwa.

Pangarap ko noong makapasok sa loob ng studio nila, ngayon abot kamay ko na. Para akong batang tumili at ngiting-ngiting sumunod sa kaniya.

"Let's go. Hop in," he said before opening the shot gun seat at the left. Tumango naman ako sumakay na sa loob.

Looking inside, it does looks like an ordinary car. He has a water bottle on the cupboard, some lavender spray at the aircon, and some neck pillows at the back. Wala akong nakikitang gamit ng babae o ng kaniyang girlfriend.

"Where is your girlfriend's things in here?" I asked out of being puzzled.

Kalimitan kasi nag-iiwan ang mga babae ng kung ano sa sasakyan ng kanilang boyfriend para kapag nagsama silang dalawa ay may makuha siyang ganito, ganiyan. Ngunit iba ang nararamdaman ko sa kotseng ito. Tingin ko'y wala siya ng tinutukoy ko.

"My car is my girlfriend. But then, when someone came it's just my safe place now," he replied. I just pouted and nodded like I don't even believe at him. "Don't tell me, you don't know that I don't have a girlfriend?" he asked again.

Nahihiya man ay tumango na lang ako at luminga na sa katabing bintana upang pagmasdan ang daang tinatahak namin.

"No, hindi ko alam. Ang alam ko kasi, before I went here that you're somehow, Elani's boyfriend. But when we talked, grabe. Akala ko lang pala ang lahat."

"May hinihintay akong babae. I'm sorry, for mentioning. Besides, Elani is seeing someone ten years older than her. Sugar daddy niya raw."

Sino? Tanong ko sa sarili at lalo nang naguluhan dahil bukod sa mayroon naman pala siyang hinihintay ay mayroong boyfriend si Elani.

Nagmamahal, Paraluman (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon