Nagmamahal, Paraluman (Completed)

NP09

Hindi lang admirasyon ang nararamdaman sa akin ni Salvador... It's way more than and deeper than that.

Napabalikwas ako mula sa pagkakahiga sa kama. Mula kasi noong sinabi niya sa chat na hindi lang ganoon ang nararamdaman niya ay parang lagi na lang akong sinasampal ng paulit-ulit sa pisngi dahil kapag nababasa o sumasagi ito sa aking isip, namumula ako.

Love at first sight? Parang napakabilis naman yata. Why would he even dare to fall at me even though I'm not doing anything? Of all the beautiful reporters and model he have ever encountered.. bakit ako? Why me? Isa lang naman akong leukemia patient na nagpaulan at nagkataong pinagpala noong binigyan ng panyo.

Marami nang mga tanong Ang sumasagi sa aking utak at hindi ko alam kung masasagot ko ang lahat ng iyon sapagkat hindi ako sigurado. Mabait na tao si Salvador. Gwapo, matalino, mapagpakumbaba, baboy kumain, natutulala minsan, nakakasilaw ang ngiti, palaging may sore eyes dahil laging naka shades- damn this mind.

Pero here's a thought... If I did ever give him a chance... Magiging masaya ba ako sa padalos-dalos kong ito? Hindi naman ako gumagaya kina Romeo at Juliet, hindi ba?

Pero sa tingin ko.. sasaya naman ako. Kahit nanliligaw pa lamang ang isang iyon ay hindi ko maipagkakaila na ang saya-saya ko. Hindi niya rin ako pinapaiyak o kahit bigyan ng sakit ng ulo. Even though, tuwing gabi he's working, tinatawagan niya naman ako.... At morning he give sampaguitas as a morning welcome.

"Siya lang ang nagtitiyaga sa sampaguita, hindi rosas..." nakahalumbaba kong ani at mula sa gawi kung nasaan ang lampshade sa kanan, kinuha ko lahat ang kumpol-kumpol na sampaguitang kaniyang ipinapadala.

"Ganito ba ako kaganda kung kaya't para akong Santa upang alayan ng ganito?"

I laughed at that thought. I'm just kidding. Actually sampaguita is my favorite flower. It resembles love, way more than true love. Noong nasa ospital ako, ito lagi ang pinipitas ko sa garden nila. Minsan tumatakas pa ako makakuha lamang ng mga ito. It's fragrant...

Tumayo na ako ng tuluyan at inilagay sa dati niyang lalagyan ang mga sampaguitang ibinigay ni Salvador. I got out from my room and noticed how my family became freaks fighting for who shall put the star above the five feet Christmas tree.

Apparently, they looked at me like I've gone out after a long sleep nor hybernation. Melanie's holding some wallet sized pictures of us with a strap where she could placed it on the tree, mom's holding the Christmas light, dad is holding the star, while Tito has the gifts.

"Ako na," nababagot kong sagot at inilahad ang kamay sa harapan ng aking tatay. He then gave me the star forcedly. "Ako na ang maglalagay, nakakahiya naman sa inyo."

Nagsipagtango lamang sila at ipinagpatuloy na ang pag-aayos. Bukas na ang pasko, mamayang alas-dose na ang Noche Buena, at ngayon ang araw kung kailan ko kakausapin si Salvador ng masin-sinan.

Mom started to encircle the lights after the decorations such as the balls, pictures, and Santa Clause's small figurines. She also made it perfectly to the fact where red light were separated from the gold, and silver lights. It's fancy, yet satisfying to watch especially when turned on the lights. Tito then, placed the gifts one by one with our name on it. I've noticed three gifts for me; one with a small box, other with a paper bag, and lastly, one is a rectangular box. "Kanino galing iyong dalawa?"

"Earlier, kuya Salvador brought them to us before he went to work. Nabasa ko, galing 'yung isa kay ate Elani, samantalang ang isa ay syempre, galing sa kaniya," bulalas ni Melanie at kinikilig pa habang itinuturo ang bigay na regalo ni Salvador.

" Work? It's Christmas but why the hell is he working? Don't he have family to celebrate with?" I asked them. They just shrugged and continue designing the tree until it's time to put the missing piece.