Unicode
Mingyuနဲ့ wonwooရဲ့ပန်းခင်းလေးထဲကအဖြစ်အပျက်ကို Junကြည့်နေမိသည်....ကိုယ္ပိုင်ဆိုင်တဲ့အရာလေးကိုတခြားတစ်ယောက်ကခွင့်ပြုချက္မတောင်းဘဲထိရင်ဘယ္သူမှမကြိုက်ကျဘူးမလား....
wonwooအိမ်ထဲကိုအလောတကြီးဝင်လာပြီးအခန်းထဲဝင်မယ္လုပ်တော့ Junကရပ်စောင့်နေတယ္...
W:Jun!?
J:ပန်းပင်လေးတွေကိုပြုစုလို့ပြီးပြီပေါ့ကိုယ့္အသည်းလေး....
ပါးကိုနုနုညံ့ညံ့ကိုင်လိုက်ပေမယ့္အနမ်းခံလိုက်ရတဲ့ပါးကိုကြမ်းတမ်းဖိပွတ်လိုက်တာကြောင့်...
W:အ..jun
J:sry wonကိုယ္နည်းနည်းအတွေးလွန်မိသွားလို့...
W:ရပါတယ္....junရဲ့
J:အခန်းထဲဝင်လေ....
W:ဟုတ်
ထိုနေ့ကခါတိုင်းနဲ့မတူဘဲ junကျွန်တော့ကိုပွတ်သီးပွတ်သပ်လည်းမလုပ်ခဲ့သလိုလိုတီတီတာတာစကားတွေလည်းမပြောခဲ့ပါဘူး....
_______________
W:morning Jun..
အကျီလဲနေရင်းကနေ junအိပ်နေတဲ့ကုတင်ဘေးသွားကာနှုတ်ဆက်လိုက်တော့
J:onm...morning ❤
နဖူးလေးကိုနမ်းပြီးပြန်ပြောလာတဲ့ jun
အရမ်းကိုမြတ်နိုးရပါတယ္junရယ္....
W:ထတော့လေ..wonအကုန်လုပ်ထားပြီးပြီ...
J:wonကဘယ္သွားမလို့လည်း
W:arr...ဒီတိုင်းဝယ္စရာရှိလို့ပါ...
J:တစ်ယောက်ထဲသွားရတော့မယ္နဲ့တူတယ္
W:arr...ရပါတယ္ဗျာ...ကျွန်တော်လည်းတစ်ယောက်ထဲသွားမှာပါ...အစထဲကမခေါ်ဘဲနေမလို့....
J:mingyuဖြစ်ဖြစ်ခေါ်သွားလေ...
W:တော်ပါပြီဗျာရှုပ်ရှုပ်ယှက်ယှက်တွေ...
J:သဘောပါဗျာ...အဲ့တာဆို Junထမင်းသွားစားတော့မယ္နော်စောစောသွားပြီးစောစောပြန်လာခဲ့....
W:ဟုတ်!
သွားလေတွေပေါ်အောင်ရီနေတဲ့ wonကအရင်ကအလှပဆုံးလို့ထင်ခဲ့ပေမယ့္အခုကျွန်တော့စိတ်ထဲတခြားတစ်ယောက်ခိုးဝင်လာပြီထင်တယ္...
YOU ARE READING
Boy Paradise
Fanfictionရူးလောက်အောင်ချစ်တာမို့သေလောက်အောင်နာကျင်ရပါတယ္ Jun.... Wonwoo ကျွန်တော်အချစ်ကစစ်မှန်ပေမယ့္ဘာလို့ထိုက်တန်တဲ့အချစ်ကိုပြန်မရတာလဲ Mingyu မင်းကိုသံယောဇဥ္ရှိလို့ခွင့်လွှတ်ပေးမယ္လို့ဆုံး...
