Unicode
"Gyu~"
တိုးတိုးလေးသာခေါ်လိုက်ပေမယ့်နားပါးလွန်းတဲ့Gyuကလှည့်ကြည့်လာတယ်...
"Hyg!!!!!စိတ်ပူလိုက်ရတာဗျာ..."
အပူတပြင်းပြေးလာတဲ့Gyuကကျွန်တော့်ကိုတင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထားသည်။
အမှောင်ထဲရောက်နေတာကြောင့်သူဒဏ်ရာတွေကိုမမြင်သေးဘူးထင်တယ်
"Hygကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်...ကျွန်တော်သာထွက်သွားရင်ဒီလိုတွေဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး..."
Mingyuကသာစကားတွေတရစပ်ထွက်လာပေမယ့်Hygကတိတ်ဆိတ်နေသည်...ကြည့်ရတာတော်တော်လန့်သွားတယ်ထင်တယ်
"Hygပင်ပန်းနေပြီမလား...အိမ်ပြန်ရအောင်နော်"
ခေါင်းသာငြိမ့်ပြလာတဲ့Hyg...
ကားထဲရောက်တော့ခါးပတ်မပတ်ထားတဲ့Hygကိုခါးပတ်ပတ်ပေးပေးဖို့ပြင်လိုက်တော့...
မြင်ရက်စရာမကောင်းလောက်အောင်ဖူးယောင်နေတဲ့ပါးပြင်ရဲရဲနဲ့အတူလည်ပင်နားကခရမ်းပုတ်ရောင်ဘက်သန်းနေတဲ့အကွက်တွေ...
*မဟုတ်ဘူးမလား...မဖြစ်ရဘူးမလား....*
အတွေးနဲ့အတူHygအင်္ကျီကိုဆွဲဖြဲလိုက်တော့...
"ခွေးမသား...ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်သွားသတ်မယ်..."
ကားထဲကနေဆင်းမယ်အလုပ်လက်ကိုလှမ်းဆွဲလာပြီးမသွားရန်တားနေတဲ့Hyg
"ကျွန်တော်သွားသတ်မှကျေနပ်မှာ...ကျွန်တော့်ကိုမတားနဲ့...ပြီးတော့ခများကကောဘာလို့ငြိမ်ခံလာရတာလဲခြေတွေလက်တွေပါတာဘဲပြန်ခုခံပါ့လား...ကျွန်တော်သာသေသွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"
ကျွန်တော့်စကားအဆုံးမျက်ရည်တွေကျကာကျွန်တော့်ကိုဆွဲထားတဲ့လက်ကိုလွှတ်ချလိုက်တဲ့Hyg..
"ငါထင်တာမှန်နေတာဘဲ"
ထိုစကားတစ်လုံးသာပြောပြီးအပြင်ဘက်ကိုတွေးတွေးလေးငေနေပြန်သည်။
*သွားပြီKim Mingyuဒေါသထွက်ပြီးHygကိုပါအပြစ်တင်မိပြီ*
"ကျွန်တော်တောင်းပန်"
"ငါနားချင်ပြီ.."
"အား..ဟုတ်Hyg"
အဲ့အချိန်ကစပြီးHygကျွန်တော့်ကိုစကားမပြောတော့ပါ...
ကားထဲမှာလည်းတသ်ခွန်းမှမပြောခဲ့သလိုအိမ်ပြန်ရောက်တော့လည်းအရင်ဦးဆုံးဆင်းသွားသည်။
YOU ARE READING
Boy Paradise
Fanfictionရူးလောက်အောင်ချစ်တာမို့သေလောက်အောင်နာကျင်ရပါတယ္ Jun.... Wonwoo ကျွန်တော်အချစ်ကစစ်မှန်ပေမယ့္ဘာလို့ထိုက်တန်တဲ့အချစ်ကိုပြန်မရတာလဲ Mingyu မင်းကိုသံယောဇဥ္ရှိလို့ခွင့်လွှတ်ပေးမယ္လို့ဆုံး...
