Unicode
မျက်လုံးနှစ်လုံးပွင့်လာတာနဲ့မြင်လိုက်ရတဲ့ကျွန်တော့်ရဲ့hyg..တစ်ညလုံးလက်မောင်းပေါ်အိပ်နေတာကြောင့်ကျင်နေပေမယ့်လည်းHygနိုးသွားမှာဆိုး၍မလှုပ်ရဲ...
ညကဘယ်လောက်တောင်ငိုထားတယ်ဆိုတာမို့အစ်နေတဲ့မျက်လုံးလေးတွေကသက်သေပင်...
ကံကြမ္မာကြီးရယ်ဒီလောက်ရက်စက်ရရင်တော်ရောပေါ့ကျွန်တော့်Hyg ပင်ပန်းနေပြီ..
"အွန်း~"
Hygမျက်နှာထိတွေ့နေတုန်းမျက်လုံးလေးကိုပွတ်ကာနိုးလာတဲ့Hyg..
"အရမ်းမပွတ်နဲ့လေ...မျက်သားတွေသွေချေဥကုန်မှဖြင့်.."
လက်လေးကိုဖမ်းကိုင်ကာပြောတော့လက်မောင်းပေါ်ကနေမော့ကြည့်လာတဲ့Hygကကလေးလေးလိုပင်..
"ကိုယ်နေ့တိုင်းဒီလိုဘဲနိုးထချင်တယ်...ရတယ်မလား"
"ကျွန်တော်ကHyg အပိုင်ဘဲတသက်လုံးဒီအတိုင်းဘဲ...ကြာသွားမှငြီးငွေ့သွားလို့မရဘူးနော်.."
"အဲ့တာတော့စိတ်ချ...ကိုယ်ကမင်းတစ်ယောက်ထဲဘဲချစ်မှာ.."
"Aigoo.."
ရင်ခွင်ထဲဆွဲထည့်လိုက်ပြီးဖြစ်ညှစ်လိုက်တော့တခစ်ခစ်နဲ့ရီနေတဲ့Hyg..
ရင်ခွင်ထဲကHygကိုထုတ်ပြီးပွေ့ချီကာရေချိုးခန်းထဲခေါ်လိုက်သည်။
ဘေစင်ဘောင်လေးပေါ်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ကာအစအဆုံးလုပ်ပေးတော့ကျွန်တော့်Hygကသူကလေးမဟုတ်ဘူးဆိုပြီးနှုတ်ခမ်းလေးဆူကာစိတ်ကောက်လေရဲ့...
ဒီအကောင်ပေါက်လေးကိုဖွက်ထားလို့ရရင်ဖွက်ထားလိုက်ချင်မိသည်။
မျက်နှာသစ်ပြီးတော့လည်း ကိုအာလာ လေးလို့ခါးကိုခြေထောက်လေးခြိတ်ကာလိုက်လာပြန်သည်။
စားပွဲခုံနားရောက်တာနဲ့ထိုင်ခုံမှာထိုင်ခိုင်းပြီ...
"Hygဘာစားချင်လည်း.."
"Gyuကြိုက်တာလုပ်ပါ..ကိုယ်ကအဆင်ပြေတယ်"
"အဲ့တာဆိုAmericanoလေးနဲ့ sandwich လေးလုပ်ပေးမယ်နော်ခဏစောင့်.."
"အွန်း..."
သူအတွက်မနက်စာပြင်ပေးနေတဲ့Gyuကိုကြည့်ပြီးပြုံးမိသည်။
YOU ARE READING
Boy Paradise
Fanfictionရူးလောက်အောင်ချစ်တာမို့သေလောက်အောင်နာကျင်ရပါတယ္ Jun.... Wonwoo ကျွန်တော်အချစ်ကစစ်မှန်ပေမယ့္ဘာလို့ထိုက်တန်တဲ့အချစ်ကိုပြန်မရတာလဲ Mingyu မင်းကိုသံယောဇဥ္ရှိလို့ခွင့်လွှတ်ပေးမယ္လို့ဆုံး...
