10.07.2021 | 02.12
Merhabalar, çok uzun zamandır aktif değildim ama şimdi geri döndüm. İnanın çok özlemişim böyle yazmayı.
Yepyeni kişiler ve onların hikayeleriyle geldim. Siz de yukarı, benim yazdığım yerin hemen altına, başladığınız tarihi bırakabilirsiniz. ^^
Keyifli okumalar.
-BUZDAN ATEŞ-
En karanlık gece bile sona erer, derler hep. Kimse en karanlık gecenin o kişi için nasıl sona ereceğini düşünmez. Benim gibiler belki de o en karanlık gecenin hiç bitmemesini isterler. Karanlıktan sonra güneş çıkacağına inandırırlar kendilerini. Güneş çıkar ve bütün umutsuzluklar sona erer. Halbuki yeni bir gün yeni umutsuzluktur başkaları için, yeni bir gün yeni yaralardır.
"Beş... dört... üç..." Son kez nefes alabilmek için iki saniyem kalmıştı. Derin bir nefes doldurdum ciğerlerime. Deponun rutubet kokusuna aldırmadan bir kez daha nefes aldım. Öleceğimi bile bile hala nefes almaya çalışıyordum. Yüzümün bir yarısı deponun soğuk zeminine temas ediyordu. Diğer yarısı ise tavandan damlayan pis suya maruz kalıyordu. Karşımdaki siyah takım elbiseli adamın ise sadece sivri burunlu siyah ayakkabılarını görüyordum. Gözlerim, yarı açık şekilde baygın bakıyordu.
Kulaklarıma adım sesleri doluştu. Adam her adımında gülümsüyordu. Bende gülümsedim... Öleceğim için, bu hayatı daha fazla yaşamak istemediğim için mutluydum. Ellerim iki bacağımın arasında duruyor iki büklüm yerde yatıyordum. "İki... bir." Tetik çekildi ve silahın soğuk namlusu şakaklarıma dayandı. Kolumdaki kurşun yarasını unutturacak cinsten bir soğukluktu. Gözlerimi kapadım ve içimden bir daha açmamayı diledim.Kulaklarımda son kez bir insan sesi yankılandı. "Oğlum!" diye bağırdı bir kadın. Annemin sesiydi bu denli içimi acıtan. Gözümden bir damla yaş süzülürken bunun acıdan mı özlemden mi olduğunu anlayamadım. Sonra da koca depoyu inletecek kadar yüksek bir ses... Bir silah sesi. Gözlerimi açtığımda ise az önce başıma silah dayayan adamla göz göze geldim. Alnının ortasından akan kan önce gözlerine, oradan da başının yanına doğru akıyordu. Hisizleştiğimi bir kez daha anladım. Adamın o haline herhangi bir tepki vermezken onu kimin vurduğunu bile merak etmiyordum.
"Ölmedin yine Ateş." Diye mırıldandı arkamdaki tanıdık ses. "Sen istemesen de yine kurtardım seni." Tanıdık sesin sahibi önce silahını yere koyup ayağıyla bana doğru ittirdi, sonra da hep olduğu gibi arkasını dönüp çekip gitti.
Sırtüstü uzandım ve başımı sola döndürüp açık olan kapıdan boş araziye baktım. Sonra da yerde duran silaha. Yavaşça doğruldum, az önce başıma silahın namlusunu dayayan adama baktım iğrenerek, ayağa kalktım. Kolumun sızısıyla birlikte yüzümü ekşittim ve ağır aksak adımlarla silaha doğru ilerledim. Yerdeki silahı aldım ve depodan çıkıp sonsuz geceye bir adım attım. Kar tanelerinin tenime saplanması ürpermeme neden oluyordu fakat aldırmıyordum. Silahı pantolonuma sıkıştırdıktan sonra sağ elimi sol kolumdaki kurşun yarasını bastırdım. Ağzımdan ufak bir inilti kaçtı. Daha da üşümeye başladım ama yürümeye devam ettim. Üzerimde siyah, ince bir tişört vardı sadece. Islanan saçlarım yavaş yavaş alnıma yapışmaya başlamıştı. Kuruyan dudaklarımı dilimle ıslattım ve bir kez daha sıkıntıyla nefes verdim.
Yürüdüğüm yolun nereye varacağını bilmeden yürümeye devam ettim. Nefesim soğuk havayla temas edip duman gibi çıkıyordu. Kar daha fazla yağmaya başladı, şehri etkisi altına aldı ve kaybolmak isteyenleri kaybetti.
Kaybolmak istedim ve oldum. En karanlık gecenin bana mezar olmasından yine son anda kurtuldum. Başımı gökyüzüne çevirdim ve kar tanelerinin yüzüme vurmasına izin verdim."Ateş yakar..." diye mırıldandım. "Ateş, kendi hariç herkesi yakar."
🔥
Büyük bir heyecanla adım attığım bu yolda umarım yanımda olursunuz. Ve umarım bölümü beğenmişsinizdir.
Hepinizi Twitter hesabıma bekliyorum. Bölümle ilgili alıntılar paylaşıyorum ve sizlerle sohbet ediyorum.
Hesabım : @ beyzanur_yl
En kısa zamanda ilk bölüm ile karşınızda olacağım.
Oy verip yorum yaparsanız çok sevinirim. <3
Sağlıkla kalın..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BUZDAN ATEŞ
General FictionYağmur mu Ateş'i söndürecekti, yoksa Ateş'in sesi Yağmur'un gürültüsünü mü bastıracaktı? "Yağmur damlası ateşin içine düştü ve yok oldu. Ateş'i ise Yağmur söndürdü." Onların aşkı yağmur ve ateşin birlikte olması kadar imkansız oldu. ... BUZDAN A...