Yağmur mu Ateş'i söndürecekti, yoksa Ateş'in sesi Yağmur'un gürültüsünü mü bastıracaktı?
"Yağmur damlası ateşin içine düştü ve yok oldu. Ateş'i ise Yağmur söndürdü."
Onların aşkı yağmur ve ateşin birlikte olması kadar imkansız oldu.
...
BUZDAN A...
Güzel bir bölümle geldiğimi düşünüyorum. Her duyguyu yaşayacağınızbir bölüm.Bakalım siz nasıl bulacaksınız. :)
Oylarınızı ve yorumlarınızı heyecanla bekliyor olacağım.
Keyifli okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
5.BÖLÜM | KAN REVAN
Hava aydınlanırken, güneş yeni bir güne doğmaya can atarken ben arabada, bana arka çıkan tek adamın kanı ellerimdeyken havanın daha çabuk aydınlanması ve yeni günün bizden yana olması için dua ediyordum. Ön koltukta ağlayan Gamze, arabayı süren Bahar teyze ve ben, başı dizimde yaslı baygın Kuzey için elimizden ne gelirse yapmaya hazırdık. Ne olursa olsun Kuzey'i yaşatmalıydık. Ben onu kaybedemezdim. Kardeşimin göz göre göre ölmesine izin vermemeliydim. Bunu ona yapanı bulmalı ve gereken cezayı kendim vermeliydim. Tıpkı Kuzey'in benim için yaptıkları gibi.
"Saat kaç?" dedim çatallaşmış sesimle. Bahar teyze dikiz aynasından kısaca bana baktı.
"Altıya yaklaşıyor oğlum. Verdiğin adrese varmamıza on dakika kadar kaldı." Başımı salladım ve Kuzey'in yarısına daha sıkı bastırdım. Nabzı çok yavaştı. Nefes alıp almadığı bile anlaşılmıyordu.
"Sık dişini Kuzey, sık dişini kardeşim iyi olacaksın." Dedim fısıltıyla.
Biraz sonra evin önünde durduğumuzda ilk inen Gamze oldu ve Kuzey'i rahatça arabadan çıkarabilmem için kapıları sonuna kadar açtı. Kuzey'i yavaşça kucağıma aldım. Oluk oluk akan kanlar ben onu kucağıma aldığımda yere de damladı. Gamze'nin ağlaması şiddetlenirken Bahar teyze bagajdan doktor malzemelerini aldı ve peşimize takıldı. Kendisi emekli doktordu ve ona durumu anlattığımızda yardımımızı hemen kabul etmişti. Gamze gösterdiğim bütün kapıları, cebimden çıkardığı anahtarla tek tek açarken Kuzey hafifçe kıpırdar gibi oldu. Son olarak evin kapısını açtığımızda hızlıca salona ilerledim ve koltuğun üzerindeki bütün yastıkları atan Gamze'ye baktım. Yavaşça Kuzey'i koltuğa yatırdığımda elimdeki ve kolumdaki kanlara bakakaldım. Gözlerim yavaş yavaş Kuzey'e döndüğünde onu öyle görmek tekrardan canımı yakmıştı. Gözümden akan yaşı elimin tersiyle sertçe sildim. Ellerimi yıkamak için salondan çıktığım anda şaşkınca bana bakan Yağmur'la karşılaştım. Gözlerini gözlerimden kaçırdı ve ellerime bakmaya başladı. Şaşkınlığı daha da arttığında açıklama yapamadım, dilim varmadı olanları söylemeye. Hızlıca yanından geçip lavaboya ilerlediğim sırada peşimden geldi. Suyu sonuna kadar açtım ve ellerimi suyun altına uzattım. Berrak su kırmızıya büründüğünde gözlerimi aynadaki yansımaya çevirdim. Yansımadan arkamda duran Yağmur'a baktım.
