Part 22

316 51 24
                                    

[Zawgyi]

"အရမ္းနာက်င္ရလား... အဲဒီေရာဂါက"

စားပြဲေပၚက ပန္းအိုးကို ၾကည့္ၿပီး
႐ုတ္တရက္ဆန္စြာ ေမးလာသူကို
Hoseok ေတြေတြေလးေငးၾကည့္မိသည္။
ခဏက ဆူညံေနတာ သူမဟုတ္တဲ့အတိုင္း ဧည့္ခန္းေလးသည္ တိတ္ဆိတ္လို႔။
ထိုအခ်ိန္ အိမ္ေရွ႕တြင္ ကားတစ္စီးဆိုက္လာသည္။

"ဦးေလးေတာင္ ေရာက္လာၿပီ..
မင္းတို႔ မလာေသးဘူးလား"

"ေနာက္က်ရင္ ငတ္မယ္ေနာ္"

"hyung တို႔ႏွစ္ေယာက္
ဘယ္ကတည္းက ငတ္ေနတာလဲ"

"မင္းလို ေမြးကတည္းကငတ္လာတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္"

"အေမဗိုက္ထဲက ထြက္တာနဲ႔ ကေလးတိုင္း ဗိုက္ဆာလို႔ ေအာ္ငိုၾကတယ္ေလ အကုန္တူတူပဲ"

"JK.. မေျပာခ်င္လို႔ ၾကည့္ေနတာေနာ္..
Hyungကိုတစ္ခြန္းမက်န္ျပန္ေျပာေနတယ္ေပါ့"

"ခ်စ္ကလည္း.. Hyung စကားက မွန္မွမမွန္တာ"

"ဂိမ္းေဆာ့ရင္း ငါအ႐ိုက္ခံရတုန္းက်..ေအာ္ရယ္ေနၿပီးေတာ့..
ဟင္းဟင္း.!.. ငါဒါပဲေျပာမယ္ JM..
ၿပီးေတာ့ JK.. ကေလးေတြ ေအာ္ငိုတာက ဗိုက္ဆာလို႔မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး... တခ်ဳိ႕ေတြဆို မငိုၾကဘူးေလ"

"ေမြးကတည္းက ငတ္လာတာဆိုၿပီး
Jin hyung အရင္ေျပာတာပါေနာ္"

"အာ... ဟုတ္ရင္လည္းဟုတ္ေလာက္မွာပါ..Hee"

သူတို႔ေတြ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေျပာေနၾကသံကိုၾကားမွ Taehyung သတိဝင္လာသည္။
သူHoseok ကိုဘာေတြေမးလိုက္မိတာလဲ။
Hoseok မ်က္ႏွာကိုအလန္႔တၾကားၾကည့္ေတာ့
သူ႕ကိုၿပံဳးျပလာသည္။

"မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဘာထိုင္ၾကည့္ေနၾကတာလဲ"

"ဦးေလးYoongi.. ကြၽန္ေတာ္တို႔ထမင္းစားခန္းထဲမွာ"

သူ႕ေမးခြန္းကိုမေျဖဘဲ အၾကည့္ခ်င္းဆံုၿပီးေငးေနၾကတဲ့ ႏွစ္ေကာင္ကို ဘာမွထပ္မေမးေတာ့ဘဲ. ထမင္းစားခန္းထဲသာ
Yoongi ဝင္သြားေတာ့သည္။

"ခဏက ေမးခြန္း ကိုယ္မေမးခဲ့ဘူးလို႔ သတ္မွတ္လိုက္ပါ.. ဖက္ထုပ္သြားစားရေအာင္"

Hoseok ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ Taehyung ေခၚရာေနာက္သို႔ လိုက္ပါသြားသည္။

Sad song  (Z+U)Where stories live. Discover now