Evet çok mutluyum çünkü artık resmen odam onla dolu onun resimleriyle yatıp kalkıyorum.
uyanıyorum o, kahvaltı yapıyorum o, öğlen dinlenmek için manzara seyrediyorum o heryerde o. İlaç gibi sabah öğle akşam o 3 öğün mutluluk veriyor.
Resimlerim sergi için tam sayıya ulaşmıştı ve ben sabırsızlıkla serginin gününü merak ediyordum.
O hafta adam mesaj attı ‘’sergi için mekan buldum çalışmalara hafta sonu başlayalım.’’Diye ama ben dururmuyum ogün mekana bakmaya gittim baya güzeldi hayal etmesi bile güzeldi orası onun resimleriyle dolu olacaktı çok mutlu olmuştum ağlamıştım mutluluktan içimde büyütmüştüm onu.
Hafta sonu olmuştu ve çalışmalara başlamıştık ışıklandırmalar onun en sevdiği renkti mavi beyaz çok güzel durmuştu masalar falan herşey hazırdı Sadece o eksikti ve resimlerle oda tamamlanmıştı..
ve tarihi bekliyecektim daha zaman vardı sergi için davetiyeleri dağıtmaya başlamıştım çoktan ama elimde 20 kişilik bi davetiye kalmıştı zaten 90 – 100 kişilikti sergi. Dışardan belki gelirlerdi internet üzerinden takip edenler ama sanmıyorum öyle böyle derken onlarıda dağıttım baya pahalıya maal oldu bu sergi ama onun için herşeyin altından kalktım. Davetiyeler falan derken davetlilere ikramları unuttuydum anneme sordum bilmiyorum dedi adama sordum ben hallettim diyince baya rahatlamıştım bana sadece ogünü beklmek kaldı ama boş duramıyordum onu özleyince hemen resim çiziyordum sergiye daha 2 hafta vardı herşey hazırdı ama bi sorun çıkacak diye korkuyordum müzik,ikramlar,davetiyeler,ışıklandırma hepsi hazırdı şuan hiçbir sorun yok.
Zaman geçtikçe bendeki heyecan artıyordu sonuçta ilk olacaktı….
‘’aşk herşeye değer’’
