2. ayımız gayet güzel gidiyordu arada her ilişkide olduğu gibi bizdede problemler vardı ama bunlar ufak şeydi en ufak şeyi romantik bir hale getiriyordum onu seviyordum sevdiğim için bunu yapıyordum .Kaybetmek istemiyordum çünkü. İlk günki gibiydi bakışlarım sadece ona özel gülen gülümsemem, gelen mesajlarına sırıtarak cevap veren ben, ona olan hislerim ilk günki gibiydi ve ben bundan memnundum. Aslında ona bakarken kalbimin atışı değişmiyordu çünkü onlayken hep kalbim öyle atıyordu onsuz yolda yürüken bile ve ben bunun neden olduğunu anladım onun aklımdan çıkmamasıymış. Yolda yürüken, yatmadan önce ,rüyamda, kitap okurken aslında hep o varmış. Şarkılar hani insanlara 1 kişiyi anlatırıya bana onu anlatıyordu . onun gülüşünü,gözlerini,sözlerini. 1. ayımızda olduğu gibi 2. Ayımızdada buluşamadık tabiî ki onun uf puf bahanelerinden ama yinede okulda onu görüyordumya o bana yetiyordu, koca bi hafta sonu. Haftasonları kısa geçer aslında bir öğrenci için ama onu görmedğim için her dakikası bir yıl gibi geliyordu. Garip demi bir öğceniye haftasonu uzun geliyor birine aşıksanız hergün okul olmasını istersiniz emin olun. Seven biri hep onun yanında olmak ister ona sarılmak ben bunları hissediyordum ve mutluydum. Çünkü seve bilen bi kalbim vardı , aşıkken üzülseniz bile sevinin üzüle bilen bi kalbiniz var çünkü. Aslında ben mutsuz olmadım 2. Ayımıza kadar daha önce ufak tartışmalarımız yoktu bu 2. Ayımızda olmaya başladı ben ona daha çok bağlanmıştım . mutsuz olmam içinde çok sebep vardı haftasonları ,ufak tartışmalarımız bunlar beni üzüyordu bu benden kaynaklanıyodu çünkü ona bağlanmıştım .
Evet 2. Ayımızda hiçbirşey yapamadık sarılmaktan başka ve bu beni en mutlu eden şeydi ,aslında mutluluğumun nedeni sarılmak değil ona sarılmaktı.
Konu sen olunca sarılmaya bahane çok….
