Sophia Lia Bell kendi iç dünyasına yaşamaya tercih eden içe dönük bir kız. Ama en yakın arkadaşı hariç kimsenin bilmediği bir sırrı var. Bu sırrı saklamakta gayet başarılıydı. Ama hiç bir şey sonsuza kadar süremez. Peki sizce Lia sırını daha ne kada...
N'abersiniz! Şarkıyı açın ve hemen bölüme başlayın. Aşada da görüşeceğiz size bir iki şey söyleceğim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
—————————————————————————
"Hey üşüteceksin hava buz gibi!"dedi beklemediğim bir insan. Arkamdan gelen sese doğru döndüğümde yüzüme bir kapüşonlu fırlatıldı. Bu benim kapüşonlümdü? "Bunu içeride unutun. Giy de üşütme."
"Ben şey, genelde üşümem."dedim afallayarak.
"Herkes üşür."dedi omuz silkerek ve yanıma gelip balkon korkuluğuna yaslandı yaslandı.
"O zaman üşümeye seviyorum."dedim ben de omuz silkerek. O bir şey demedi ben de bir şey demedim. Aramızda garip bir sessizlik oluştu . Ben şimdi tanımadığım bir insanla ne hakkında konuşabilirim ki? Ben de aklıma gelen ilk saçma soruyu sordum. "Neden geldin ki?". İstemsizce soruyu ortaya attım. Sohpet etmek istediğimden değil. Böyle zamanlarda sanki benden bir şey dememi bekliyorlarmış gibi geliyor.
"Bunu asıl ben sana sormalıyım."
"Buraya mı kastediyorsun? Biraz hava almak istedim." Tabiki de ona içimden geçenleri tamamen dökecek değildim. Ve söylediklerim de tamamen yalan değil.
"Hayır, ben balkonu kastetmiyorum. Partiye niye gelmek istedin ki? Sen böyle bir insan değilsin."
"Pardon da sen benim nasıl bir insan olduğumu nerden bilebilirsin ki?"
"Skyler gururlu bir anneye benziyor. Sürekli senin hakkında konuşuyor. Anneler nasıldır bilirsin." İçimden ona "Hayır aslında pek bilmiyorum."demek geçiyordu.
"Anladım."dedim bu basit kelimemle ebeveyn konusunu da kestirip atarak. "Bunu sanırım Sky için yaptım. Onu yıllardır ilk kez bir yere davet edildiği için bu kadar çok sevindiğini gördüm. Neredeyse üniversiteye gidecek ama benim yüzümden doğru düzgün bir kere bile eğlenmeye gitmedi. Ve yanlış anlamasındır umarım ama ben size hiç güvenmiyorum. Bu yüzden de yalnız gelmesini istemdim. Başka bir şey?" Biraz hırcın söylemiş olabilirim. Yine de söylediğim için pişman değilim.
"Ne kadar da ilginç, söylediklerinin çok benzerini Sky'dan daha bu gün duydum. Siz ikinizin hikayesi ne?" Sky'in kendisini suçlamasından nefret ediyorum. Ve bu çocuktan da nefret etmeye başladım. Can yakıcı bir şekilde dobra davranıyor.
"Birincisi, bizim seni ilgilendirecek bir hikayemiz yok. İkincisi 'asıl sen' neden buraya geldin ben burada hırkam olmadan da oldukça iyidim!?"dedim ve balkonun kapısına doğru yürümeye başladım. Bu konuşma beni germeye başladı.
"Dur bir saniye! Daha sana sana söyleceklem bitmedi."dedi ama umursamadım. Tam kapıyı açacakken arkamdan bağırdı, söyledikleri benim ona doğru dönmeme sağladı. "Bizimle birlikte üç günlüğüne kampa gel!"
