𝗛𝗲𝗿 𝗛𝗼𝗽𝗲𝗹𝗲𝘀𝘀 𝗕𝘂𝗹𝗹𝗲𝘁: #2

Chapter 5

The Moment of Impression

Pagkatapos naming kumain nag-aya si Valerie na pumunta kami sa likod ng classroom. My head was still running out... hindi ako maka concentrate. Feeling ko matutumba ako kahit na anong oras.

“Alam kong may problema ka, dahil ba 'to kanina? Don't worry Marissa wala siyang magagawa sa'yo kasi nandito ako,” it was the first time I saw her smile.

I smiled too, “Bakit parang ang tapang mo Valerie?”

Tinignan niya ako, “While your eyes doesn't lie.”

Nagtaka naman siya bago binuksan yung laptop niya. “Ano ba yang sinasabi mo huh?” seryoso niyang tanong.

I can tell that she really do have a reason why she's here... in the organization. Dahil kagaya ko, I don't have parents, so it just mean na wala din siya.

“Wala. May nakikita kasi ako,” nanatili ang tingin ko sa gilid ng mukha niya. Lumingon ulit siya sa'kin pero hindi na nagsalita.

I extended my thoughts even more, “Like they can just live a normal life..” I said before placing my tumbler at my mouth.

“Well, as far as I know and noticed in my three years in service. Being powerful can make them more powerful. From rich to the richest, they had connections and they offer jobs. Car naps, robbery, spying, and any job that is ilegally connected to their finance,” She said with her boring tone.

"You wanna know why?" She offered some topic.

"Wanna... know what?" I asked, confused.

"Why my mom and dad died?" She said with her sad smile.

I should have diverted the topic, para hindi niya naalala. Wrong move. Hindi kasi ako pakialamera but when it comes to like this, gusto kong malaman.

I nodded, "They were killed by a bank robbery," umawang ang labi ko at nanlaki ang mata. “Pumapalag si dad no'n, tapos ginawa silang bait para sa police. Pinasuot sila ng mask ng magnanakaw then paglabas nila tumakbo sila. Hindi pa nakatungtong yung dad ko sa kotse niya may bumaril na sa kanilang dalawa," She wiped her tears and smiled at me. "My mom is fighting, but she died... she totally died Marissa. Pati si daddy ay missing simula non,” sabi niya bago tinignan ako sa mata.

I tapped her shoulder and hugged her. "It's okay Agent. I'm sorry I let you bring that topic again," I wiped her tears.

"No... I'm thankful dahil may nalabasan ako ng sama ng loob at mga hinaing... Thank you,” she smiled. "Simula nung Dumating ka sa oraganization you thought me things.... I feel like meron akong nakababatang kapatid na minamahal at nagmamahal."

I only smiled. Siguro nga hindi pa ako ready na magbigay ng pag-ibig. I need the right selection and I need that for myself.

Tinapos na namin ang lunch at nagpaalam akong pupunta sa bathroom. Kakatapos ko lang mag cr when I heard a man's voice at the back of me.

“Marissa...”

I can't escape this now... “C-carl...”

Hindi ko na alam ang susunod na nangyare at nagising nalang ako na may tao sa gilid ko. Pilit nila akong pinapatahan.

“I went to find you, tapos makikita kitang karga karga ni death huh?” sabi niya bago i place pabalik yung bug sa gilid ng tenga ko.

I laughed, “Ako? Tutulungan no'n? Eh ang sama ng ugali non.”

Tumawa siya, “Hinaan mo boses mo nandiyan lang siya sa gidli mo,” umalis si Valerie at sinabing sundan ko siya. Tinignan ko naman si Death na nakahiga sa couch. I whispered thank you before leaving him beforehand.

However, I wanna still thank him because he saved my life... My life... But saving me can kill him, I will kill him because he's a target.

“Thank you.”

Lumabas na ako ng tuluyan at pumunta sa klase. Paano niya ako nakarga? Anong klaseng karga ba?

“Am I wrong?” I mumbled.

Pumasok naman si Death na maginaw padin ang mukha. He greeted some of my classmates, pero ako hindi at pumunta, umupo nalang sa harapan ko.

“Ouch,” kunwareng usal ko at hinimas ang ulo ko. Hindi masyadong masakit pero tinitignan ko kung titingin siya sa 'kin.

Hindi siya lumingon, hindi din siya gumalaw. I think he's staring hazily at his paper.

“Ahh...” usal ko ulit bago magkunwaring nasasaktan. Sumakit tuloy ng totoo.

Lumingon siya sa 'kin. Kaya napangiti ang kaloob looban ko. Ha, t-ngina. Pa'no ako naging ganto? No, Marissa bakit.

First day of school andaming nangyare ah?

“Ano ba? Pwede bang tumahimik ka?” tanong niya bago ako tinignan ng masama. Lumingon naman ako sa likod ko kung ako ba talaga kausap niya.

Mahirap na.

Nang masiguro ko na ako talaga, tinignan ko siya at ngumiti ng maliit. “Sorry ah, masakit talaga eh,” hawak ko pa sa ulo ko at pinalobo ang bibig ko.

“Bitch.”

Sasagot pa sana ako pero nakarinig ako ng tawa at kasabay non ang pagbukas ng pinto. Napatingin ako don at nakita ko namang teacher namin yon sa sciences. Ghad.

“Good morning sir...” usal naming lahat bago umupo ng maayos. He had that dark aura and he's holding a book.

“You may sit down. I'm here today to hear your names. There are few who transfered,” umupo siya.

Nakarinig ako ng pagrereklamo kaya ako rin ay napakamot sa ulo, sakto naman na may binulong si Valerie sa earpiece ko.

“Nice seducing Marissa,” tawa niya kaya tinignan ko siya ng masama. Okay lang naman yung ginawa ko ah!

The teacher started recalling names and we should give a first impression about him. Many said he's very strict which is true. This is what I hate about learning, unang araw palang kaba kaagad ang dala.

Ang pinakahinihintay ko ay si Death. But still, matagal pa siya kasi nga ‘W’ yung first ng last name niya. Si Presimo ang mas una sa kaniya kaya noong siya na, napahinga ako. Ano kaya gagawin ni Death?

“Hi, My name is Presimo... My first impression about you sir is you're intimidating.”

Humabol pa ng sipol sina Miggy bago nag-ayos ulit ng sarili. Napalingon ako kay Valerie na parang natatawa rin.

“Washington.”

Bumalik ang mata ko sa lalaking mas maginaw pa sa Yelo. And he's....

“I’m Death Hale Washington, and my first impression about you is that you're a bastard...” nakita ko namang tumigil ang maestro sa pag tango.

Oh no....