Chapter 6

27 2 1
                                    

Candy a day, makes Marissa hooray!

“What did you just said?”

Bumalik ang tingin ko sa teacher na parang nangigigil na kay Death. Hindi naman nagsalita si Death at parang tumaas langang labi. He just smirked! Hindi ba siya takot ma expell?

“I’m asking you and I need a casual answer Washington. Hindi sagot ang pagtulala mo diyan, porket you gave the school funds? Tapos malaki? I don't care,” saad ng teacher at tuluyan ng tumayo.

Si Death naman ay tumawa, “Shut up, you were the one who killed the student at the hallway. And don't you dare talk about money because I'm not using it for me!” he roared after punching the table. Hindi ko din namalayan na nakapunta na pala siya sa harapan.

Ang lakas ng impact non, kaya parang tumagilid ito. Is this the truth that he's really not a coward? Mostly nerds kasi yung nababasa ko sa libro.

“Shut up Washington, y-you...”

“You killed it right? Bakit ayaw mong mabigyan ng hustisya ang batang lalaking yon? Hindi naman niya kasalanan na nagpakasal ang nanay niya sa iba!”

And there... a scene that no one can even explain. What the hell? Matagal na ba ang pangyayaring ito? I looked at Val and she was seriously staring at Death. Parang may mas gustong palitan kami sa pagka-agents.

Do agents exist in Philippines anyway? Hindi naman siguro, but what Vic said, their organization is not known, may nakakakilala man pero yung mga taong hindi pa nakalimutan ang nakaraan ng lugar na iyon.

“Bukas na ako mag kaklase sa inyo, I'll make sure you'll be suspended!” turo niya kay Death na nakaprenteng upo, at parang galit na galit.

“Oy pre, ano yong pinagsasabi mo?” usal ni Presimo bago tinapik sa balikat. He didn't answer but I wanna hear his answer.

“Marissa, you should ask him.”

I looked at Valerie who's now faking her cough. I nodded slightly. Kinakabahan ako.

“Later.”

Pagkatapos ng encounter na ‘yon, may free kami na oras para makapagrelax. First day of school? Andaming nangyare talaga, ewan ko nalang if gusto pa ng mga teacher yung section namin.

Kakatapos lang ng last subject namin ng tumayo na si Death. Kaya sinundan ko naman siya kung saan siya pupunta. He went outside and got something in his pocket.

Lumapit ako sa kaniya, “You smoke?” I asked, gulat naman siyang tumingin sa 'kin.

“Why are you here? Does you know that I'm here for...” he exhaled. “Nothing, just leave me alone.”

Sa halip na tumugon, I went beside him and laid my eyes down to the cigarette. He played dumb but he was staring at what I'm staring too.

Honestly, I don't like someone smoke. My dad used to smoke, but I don't really like the smell or either the appearance of it.

“C-can I try?”

Tumingin siya sa 'kin, tatayo sana siya pero hinawakan ko yung laylayan ng damit niya. “Please...”

He coldly smile, full of uncertainty. “This is bad for you woman. If you want to smoke, then why with me? You don't know what I can do if I'm with you. So please ‘too’ try to distance yourself,” he said before leaving me naked with words.

“Aish! Ang hirap naman ng mission na ‘to!” kamot ko sa buhok ko. Nakita ko naman si Jaice na parang tanga kong tumawa. “Jaice!”

Napatingin siya sa'kin sa gulat, “Ano kaba babes, ‘wag mokong tawaging Jaice dito, my name is Ice.”

Napakunot ang noo ko, “Why?”

Tumawa siya, “Marissa...”

Naalala ko na agent pala kami, aba aba, ginagamit niya bang dahilan ang pagiging agent para makalabas?

“Ay sige sige, iwan mo na pala ako,” usal ko nalang at tumulala sa daan.

Nakakahiya man sabihin pero hindi talaga ako mahilig sa tao. It's difficult for me to make a transition, and I think even the life transition that is being initiated by me is not a way to open a healthier life. Tapos ito pa, pumasok pa ako sa isang organisasyon.

“Marissa,” someone spoke behind me. Napatingin ako don at nakita ko si Death na may binibigay sa 'kin.

“Ano ‘yan?” tanong ko. Stupid Marissa, alam mo naman na candy ‘yan.

He scoffed, “Oh this? Candy, why?”

“I mean, aanuhin ko ‘yan?” I asked, kani-kanina lang ayaw niya akong kausapin may pasabi sabi pa siya na dapat ko dawng i distansya ang sarili ko sa kaniya. Nanggagago ba siya?

“Kakainin?”

Tumawa ako, “A while ago, you told me... I need to stay away from you. Bakit ngayon parang? Ano?”

“Ano?” ulit niya sa tanong. “Can’t you just accept it? Kailangan mo ‘to para hindi ka mahilo,” he said before leaving me throwing the candy on the road. Kinuha ko naman ‘to at sinilid sa bulsa ko.

Bumalik ako sa katinuan ng may biglang kumapit sa balikat ko. “Yun na yon?” tanong niya.

“Shut up Val.” sabay hatak sa kamay niya at nilagay ito palayo. Her perfume is so strong at parang nakakasuka masinghot.

“Get away from me Valerie,” kasabay non ay ang pagduwal ko.

“What’s happening on you? May kinain kaba Marissa? Same lang naman tayo ng kinain kanina at bakit ka nagsusuka, nahihilo kapa, ano ba ‘to?” tanong niya pero hindi ako sumagot.

Kahit ako hindi ko alam.

Hinding hindi ko alam.

“Sagutin mo nga ako,” sabi niya.

Iniwan ko nalang siya doon at sumakay na sa Van. Sumunod naman siya na nasa front seat na. I don't know what's happening, I studied and the last time I read these symptoms, the person is...

“Kuya,” napatingin ako kay Valerie. Tumingin din yung driver sa kaniya, “Pwede ho bang  pumunta tayo sa may kanto? Bibili lang ako ulam para sa atin,” tawa niya pa. T-teka, u-ulam?

Natakam ako bigla sa kung anong bibilhin niya. Nasusuka ako sa twing mag rorotate yung pabango ni Valerie kaya naisipan kong kunin yung candy ni Death.

I looked at it before eating. “Hmmm...”

The best candy ever.

𝗛𝗲𝗿 𝗛𝗼𝗽𝗲𝗹𝗲𝘀𝘀 𝗕𝘂𝗹𝗹𝗲𝘁: #2Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon