𝗛𝗲𝗿 𝗛𝗼𝗽𝗲𝗹𝗲𝘀𝘀 𝗕𝘂𝗹𝗹𝗲𝘁: #2

Chapter 13

Joke Time

I was right.

He was left.

Joke 'yan, tumawa ka please.

I didn't even answered him. Mas makapal 'ata yung mukha ko kasi nakitira ako kaso ang pakipot ko. Nagkulong pa ako sa kwarto na hindi aken! Tse, gusto ko magdrama, siya na kasi ang hinalikan ko tapos may fiancee pa! I was thinking na dapat hindi ako affected.

H-hindi naman talaga.

"Talaga ba?" tanong ko sa pesteng sarili ko. Lol, gusto ko pagtawanan ng malakas yung pinagsasabi ko sa sarili ko.

"Marissa, someone's looking for you," I heard him shouted. Narinig ko na din ulit yung whistle niya, kaya lumabas ako. I'm afraid if anong gagawin niya sa'kin.

Pagbukas ko ng pinto, nagulat ako kasi may dala siyang tray ng pagkain. Tang'na, nakakatakam. I was looking at his adam's apple. Damn it.

"Marissa," tawag niya kaya bumalik ako sa reyalidad. He was smiling ear to ear.

"Tawa tawa mo d'yan! Putulin ko kaya bayag mo!" sigaw ko sa kaniya at kinuha yung tray at nilock ulit. Ang lamig kaya sa loob, ni hindi ako pinaligo at binigyan ng jacket.

Gan'to ba sila magtreat ng maganda? Inang yan.

"Marissa, hindi porket nakikipag-usap na ako sa'yo, ibig sabihin niyan close na tayo. Open the door now, if you don't want me to open it."

Napairap ako, as if naman mabubuksan niya, hays. I ate the remaining food in the tray before looking at my phone. Ay, 3% nalang! Ems naman.

Narinig ko ang kaluskos ng pinto at bumukas ito. I saw Death na kakabihis lang. Binaba niya pa nga yung sleeveless niya eh. He's so... hot!

"Hoo! Ang init."

Napatingin ako sa kaniya ng hindi siya nagsalita. Is it just me na ang awkward sa kwarto pag nandito siya.

"Death, sorry."

Still, nabigo ako. Hindi pa din siya nagreply ay este, sumagot sa tanong ko. Kinakabahan na ako at baka'y saktan niya ako.

Vic told me that he came from an abusive family, which is true. His brother is a genius. Kaya daw matatalino sila dahil sa tatay niyang pinatutor sila ng mga estudiantes galing sa Oxford. I don't know if that's effective but yeah, proven na 'yon. Death and his oldest brother na unknown pa, ay ang palaging nag-aaway. Death is the most, aggressive, badass, silent but dangerous of them all. Ang alam ko lang sa kuya nila, rapist at maraming babae ito.

What do we expect though? Anak sila ng isa sa pinakamayaman na tao dito sa Pilipinas.

Ang swerte nila.

Bumalik ang mata ko sa kaniya at napalunok ng ni-lock niya ang pinto. "Bakit..."

"You are against my rule Marissa. No one can underestimate me, not my siblings or my family. It's just you," he devilishly smiled. "Now accept your punishment."

Kinuha niya at pinatayo niya ako sa pader at walang pasabing kinuha yung kamay ko. He locked both of my hands and stealing my breath away. "D-death, please, huwag ganito. I can say sorry and please you."

"Please me?!"

Tumayo ang balahibo ko. He shouted, and I can see aggressiveness inside his eyes. "She's my fiancee. Matagal na kaming nakaharap sa isa't isa but trust me, I don't love her." He said before making me sit on the chair. "Goddamn it, why am I explaining?! Sino kaba? Nakakairita!"