Gece kapımın sanki kırılacakmış gibi çalınmasıyla gözlerimi sitemle açtım.
Hemen ayağa kalkıp aşağı indim. Dolaptan bir sopa alarak kapıyı açmaya gittim. Deliktem baktım ama adamı tanımıyordum.
Bir süre sonra adam bağırmaya başladı.
Adam: İçerdesin biliyorum. O yüzden hemen kapıyı aç!!?
Çok korkuyordum. Ne yapacağımı da bilmiyordum. En iyisi açtığımda direk kafasına sopayla vurmak.
Kapının kolunu tuttuğum an kapıyı açtım. Adama tam vurucaktım ki adam kolumu tutarak engelledi.
Adam: Sen ne yaptığını sanıyorsun!?
Diyip beni kendine çekti ve kolumdan tutup beni sürüklemeye başladı.
Hwa Young: Yaa bırak beni. Asıl sen ne yaptığını sanıyorsun!!?
Adamın beni sürüklenmesini engellemeye çalışıyordum ama tabiki başaramıyordum. En sonunda adam cebinden bir bez çıkardı ve benim ağzıma doğru tuttu. Ben nefes almamaya çalışıyordum ama en sonunda nefes aldığım da gözlerim yavaş yavaş kapanmaya başladı. Ve sonda tamamen kapandı...
Hyunjin'den
Sabah
Sabah kendi kendime uyandım. Saate baktığımda saatin 11:21 olduğunu gördüm. Yatağımdan yavaşça kalktım ve mutfağa gittim. Sürahi den kendime su koyup içtikten sonra haplarımı içtim. Bugün hastaneye randevum yoktu ama ben yine de yanına konuşmaya gidecektim öylesine.
Odama gidip üzerime bişeyler giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bunları giydim ve evden çıktım.
∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆
Hastaneye geldiğim de asansöre bindim. Hwa Young'un odasına geldim ve kapıyı tıklattım. Hiç ses gelmedi. Bende kapıyı açtım ama içerde kimseler yoktu. Aşağıya inip danışmana sordum.
Hyunjin: Merhaba, acaba bugün Hwa Young Hanım geldimi? Odasında değilde ondan sordum.
Danışman: Hayır bugün gelmedi. Bende telefonunu aradım ama ulaşamadım. Bir sorun mu var acaba?
Hyunjin: Bilmiyorum. Bende bir arıyım.
Telefonumu çıkarıp Hwa Young'a bastım ve açmasını bekledim, bekledim ama sonuç ulaşılamıyor. Acaba başına bişey mi geldi? Çok merak ettim şimdi. Neyse ya gelir belki az sonra.
Hyunjin: Belki gelir az sonra, işi çıkmıştır gelememiştir.
Danışman: Olabilir. Ama Hwa Young Hanım bu zamana kadar hiç geç kalmadı. Hep erkenden gelirdi.
Hyunjin: Neyse sağolun, ben gideyim artık.
Danışman: Peki, Beyefendi nasıl isterseniz. İyi günler.
Hyunjin: İyi günler.
Diyip oradan ayrıldım. Gerçekten çok merak etmiştim. Acaba başına bişey gelmiş olabilir mi ki? Neyse ya artık bunu düşünmemeliyim.
Derken telefonum çalmaya başladı.
Arayana baktığım da tanımadığım bir numara yazıyordu. Bir süre sonra açmaya karar verdim.
Hwa Young'dan
Gözlerimi açtığımda karanlık bir oda da kollarım ve ayaklarım sandalyeye bağlı bir şekilde oturuyordum. Etrafi incelemeye başladım. Ama karanlık olduğu için pek bir şey görünmüyordu.
Bir süre sonra kapı sertçe açıldı. Gelene bakmak için kafamı o tarafa doğru çevirdim. Tanımadığım bir adam ışıkları açtı ve yanıma doğru gelmeye başladı. Bense korkmaya başladım.
Adam: Oooo hanımefendiler uyanmış mı bakalım?
Ben korktuğum için cevap veremiyordum.
Adam: Neyse, buraya ne için geldiğini biliyor musun bakalım?
Cevap vermedim.
Adam: Sana soru sordum ve cevap vermek zorundasın. Vermezsen seni öldürürüm!! Anladın mı?
Bense kafamı hızlı bir şekilde aşağı yukarı salladım.
Adam: Heh, şöyle olun be siz kadınlar. Neyse sen benim soruma cevap ver. Buraya ne için geldiğini biliyor musun?
Kafamı hayır anlamında sağ sola salladım.
Adam: Pekii, şimdi sana kısaca özet geçeyim. Sen Hyunjin'in babası yüzünden burdasın.
Ne? Hyunjin'le ne alakası vardı şimdi? Hemde babasının ne alakası var??
Adam: Kafanda deli sorular var biliyorum. Hemen onları cevaplayalım. Biz Hyunjin'in babasıyla şirket ortaklığı kurmuştuk. Sonra bir anlaşma yaptık. Paralarımı alacaktım ama adam kaçtı. Bizde onu her yerde aradık ama hiçbir yerde bulamadık. Acısını da Hyunjin'den çıkarıyoruz. Durum böyle güzellik.
Hwa Young: P-peki n-neden beni k-kaçırdınız?
Adam: Hyunjin'le bu aralar çok yakındınız bizde seni kaçırdık. Anladın mı güzellik?
Hwa Young: A-anladım.
Adam: Tamamdır o zaman ben gidiyorum. Sakın bir yerden kaçıyım deme yoksa ölürsün güzellik.
Diyip bana göz kırptı ve odadan çıktı. Çok korkuyordum. Umarım bana bişey yapmazlar.
20 dakika sonra
Kaç dakikadır düşünüyorum bilmiyorum. Buradan kaçmak için herşeyi düşündüm ama bir türlü bulamadım. Ben hala düşünürken kapı açılma sesi geldi ve kafamı kapıya doğru döndürdüm. Gelen kişi yine aynı adamdı.
Adam: Nasılsın bakalım güzellik?
Cevap vermeyip yere bakmaya devam ettim.
•
•
•
•
•
Evettt arkadaşlarrrr bu bölüm de bu kadardı. Evet kesmiş olabilirim ama yapacak bişey yook. Neyse umarım beğenmişsinizdir.
Oy sınırı: 6
Diğer bölümde görüşürüzzzz 💘
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
